Hanneke: 'We zijn onze mojo kwijt'
Hanneke Hendrix woont in de buurt Nijmegen met man en kind. Ze bracht drie romans uit en zwoer daarna dat ze nooit meer een boek zou schrijven. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan en dus tekende ze onlangs een nieuw contract bij Das Mag Uitgevers. Verder geeft ze ook nog les aan de kunstacademie en de Schrijversvakschool en maakt ze hoorspelen voor de radio, maar is ze niet per se gek op grindbakken.
Mama Liz en mama Henny zijn hun mojo verloren in de indoorspeeltuin.
‘Ik stond pas bij de bieb tussen de verantwoorde kinderboeken te kijken, komt Helena ineens met zo’n prinsessenboek van Disney aan. En ik denk: als ze dat maar niet meeneemt naar ons kinderdagverblijf morgen, daar zijn ze helemaal van het antroposofische. Wat moeten ze daar dan wel niet denken? Dat ik mijn kinderen in voorgedefinieerde genderpatronen druk?’
Lees ook: 'Hanneke: 'Er hangt weer seks in de lucht'
‘Wij hebben daar al een keer een oudervergadering over gehad. Moesten al die meiden gaan houthakken en al die jongens soep koken.’
‘Maar ik ga die strijd dus niet eens meer met haar aan. Als ze in een roze tutu zonder schoenen naar het kinderdagverblijf wil: nou ja, hup dan. Doe ook maar. Wat kan mij het schelen? Ik ben zó moe. Zo moe dat ik zelfs met jou in de indoorspeeltuin afspreek, gewoon zodat we rustig koffie kunnen drinken.’
‘Vieze koffie.’
‘Vieze koffie, ja.’
‘Ach, uiteindelijk wint de dagelijkse sleur het altijd van de idealen. Weet je wat het is? Je neemt jezelf van alles voor. Je denkt vanuit je studentenkamer: later ga ik buiten wonen, koop ik een boerderijtje.’
‘Met een tuin en een hond en een hangbuikzwijn.’
‘En zo’n mooie ouwe Volvo.’
‘Dan denk je: mijn kinderen krijgen alleen maar fatsoenlijke muziek te horen, nooit K3 in elk geval, ik zet ze niet de hele dag voor de televisie. Ik ga het helemaal anders doen. Maar uiteindelijk zet je ze toch voor de tv. En kun je dat dus helemaal niet betalen, zo’n rustiek boerderijtje.’
‘Maar je wilt toch echt die tuin en die autoluwe straat en dan eindig je hier. In de fucking Vinex. Ik koop mijn kleren tegenwoordig bij de Wehkamp. En wat betreft die ouwe Volvo: ik heb godverdomme een Kia Picanto. Een Kia Picanto! Ik rij in een auto die vernoemd is naar een matige snack. Wat is er in godsnaam met me gebeurd?’
‘We zijn onze mojo kwijt.’
‘Misschien moeten we ’m gewoon smeren. Laten we die kinderen hier in de ballenbak.’
‘Worden we truckers. Rijden we lekker achter elkaar aan over de snelweg. Eten we vieze gehaktballen uit eigen jus bij een truckerscafé.’
‘Jaaaaa.’
‘Jaaaaa.’
Het is even stil.
Lees ook: Hanneke: 'Ik noem de dochter vaak Zeuren Lerby. Vindt niemand grappig'
‘Maar goed... Jij nog koffie?’
‘Ja, lekker. Met een zoetje graag.’
Deze column verscheen eerder in &C 06, 2019. Hier lees je meer van Hanneke Hendrix.