Hanneke: 'In een relatie is er altijd eentje die de ander meer wil'
Hoorspelmaker en schrijver Hanneke Hendrix (39) deed veel levenswijsheid op als barvrouw in de kroeg. Nu schrijft ze columns, romans en is ze co-host van de ouderschapspodcast Ik ken iemand die. Ze heeft een dochter (3,5) en een man, en is de laatste Nederlander zonder smartphone.
'Het is een spel van markt en aanbod, er zit een hiërarchie in relaties,' zegt het meisje met de zwoele lippen. Ze zien er pijnlijk dik uit. En ze pruilt. De man naast haar drinkt stoïcijns zijn bier, alsof er iemand buiten met een zweep staat die had gezegd: 'Je moet elke drie minuten je glas heffen en drie slokken achter elkaar nemen, je glas neerzetten, wachten, en dan weer alles herhalen. Op straffe des doods.'
Hij kijkt naar de tapkast.
Naar niets in het bijzonder.
Ik zit achter een krant (JA IK LEES NOG WEL EENS EEN PAPIEREN KRANT JA TERWIJL IK AAN DE BAR ZIT EN NEE IK BEN GEEN OUWE BOOMER NEE) en ik drink koffie. De barman is een vriend van me en is buiten glazen bier aan het rondbrengen in de wind, want het is februari en de zon schijnt en dan gaan Nederlanders op het terras zitten. Een vlok schuim waait van één van de biertjes.
Lees ook: Hanneke: 'Het is hopen dat iemand je hand vasthoudt als je sterft'
'Er is er altijd eentje die de ander meer wil,' gaat het meisje verder. 'En stellen die zeggen dat ze een geheel gelijkwaardige relatie hebben die liegen. Relaties waar de vrouw de man meer wil dan de man de vrouw, zijn meestal de relaties waar er na jaren samenzijn nog steeds seks wordt gehad. Dat zijn ook de relaties waar de vrouw de vaat doet, kookt en rustig is. Ze flipt wel, maar niet met hem in de buurt, god nee, zeg, hij zou eens een reden hebben om weg te gaan. Dat zijn vrouwen die denken: ‘op een dag komt hij er achter dat ik eigenlijk helemaal niet zo leuk ben.’ De meeste mannen ontdekken dat alleen niet, en op een dag is de vrouw eraan gewend, dan gelooft ze het: dat hij bij haar blijft. Dan kan ze eindelijk wat losser worden. Niet drie keer per dag schoon ondergoed, ook eens een keer een scheet laten met hem in de buurt. Dat zijn meestal de tijden dat de man begint te denken aan vreemdgaan.'
De man heeft zijn glas leeg.
Hij kijkt naar de barman die buiten met twee handen zijn blad vasthoudt, anders komt de wind eronder, en een bestelling opneemt bij twee Amerikanen in gewatteerde jassen met donkere zonnebrillen op. Het terras zit ondertussen vol.
Ooit werkte ik ook in deze kroeg, dus ik sta op, tap een nieuw biertje voor de man, maak een koffie voor mezelf en ga weer zitten. Ik denk aan dat ik de laatste tijd zo vaak klaag dat ik niks meemaak en dat mijn vrienden ook niks mee meemaken. Allemaal huisje, boompje, beestje. Ik bingeluister zelfs de podcast Datevermaak, omdat ze daar tenminste nog een beetje groots en meeslepend leven.
Lees ook: Hanneke: 'Ik neem mezelf voor om op te houden met drinken en eten'
Ik word oud.
'Andersom,' gaat het meisje met de pijnlijk ogende lippen verder, 'als de man de vrouw meer wil: dat zijn meestal de stellen die geen seks meer hebben. Ze heeft hem al, dus waarom zou ze dat machtsmiddel nog in moeten zetten? Dit zijn stellen die de illusie hebben dat ze samen een bedrijfje kunnen beginnen.'
Het is een tijdje stil.
'Luister je? Henk, luister je wel?'
Henk knikt. Hij neemt weer drie slokken.
God, wat ben ik ineens blij dat ik gewoon niks meer meemaak. Dat ik niet meer, nooit meer, oeverloos aan de bar hoef zitten analyseren hoe relaties zouden werken. Hoe het leven werkt. Ik spring van mijn kruk, pin zelf even mijn twee koffie, schiet een jas aan en loop de deur uit. Ik geef de barman een kus op de wang en laat het volle terras en de stad achter me. Heerlijk terug naar het rustige dorp waar gelukkig nooit iets gebeurt. Naar mijn heerlijke saaie leven.
Lees hier meer columns van Hanneke Hendrix.