Hanneke: 'Alle kinderen op school zetten elke dag hun schoen'
Hanneke Hendrix woont met man en kind in een dorp ergens in het Land van Maas en Waal. Ze bracht drie romans uit en zwoer daarna dat ze nooit meer een boek zou schrijven. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan en nu heeft ze een contract bij Das Mag Uitgevers. Verder geeft ze les aan de kunstacademie en de Schrijversvakschool, maakt ze hoorspelen voor de radio, maar is ze niet per se gek op grindbakken.
'Ik moet wel zo gaan,' zeg ik. 'Ik moet repeteren.'
'Waarvoor dat nou weer?'
'Voor onze Sinterklaasvoorstelling.'
Het is even stil.
'Met nieuwe liedjes,' ga ik verder. 'En een sinterklaasverhaal. Met een vliegend paard. En zo.'
Het is nog steeds stil.
Dan: 'Nou, ik stop volgend jaar gewoon met Sinterklaas,' zegt C. 'Ik ben er helemaal klaar mee.'
'Vanwege de Pietendiscussie?' zeg ik.
'O, dát,' zegt C. 'Ja, nee, die pieten kunnen me al helemaal gestolen worden en die ouwe lul op dat paard ook. Nee, ik word gewoon gek van al die cadeaus.'
'Je wordt gek van al die cadeaus,' herhaal ik.
Lees ook: Hanneke: 'Een niet-hippe man op een longboard haalt ons in'
'En die tirannie van het Sinterklaasjournaal.'
'Met Dieuwertje!' roep ik blij. Ik hou van Dieuwertje.
'Nee, álle Sinterklaasjournaals!' roept C. Haar koffie slaat met een plonsje nét niet over de rand van haar mok.
'Iedere avond mogen ze hun schoen zetten, zo ongeveer. En iedere avond moet ik daar weer cadeaus indoen.'
'Dat kan Henk toch ook een keer doen,' zeg ik.
'Nee, Henk doet de was al.'
'O,' zeg ik.
'Godverdomme,' zegt C.
Ik adem in om iets geruststellends te zeggen. Iets van dat ze daar het hele jaar iets aan heeft, dat Henk de was doet.
'En als ze nou nog eens blij waren met die spullen. Maar ze hebben zoveel. Ze scheuren dat pakpapier eraf, ze kijken er één keer naar en dan gooien ze het in een hoek. Gisteren was ik met ze op kraamvisite en toen speelden ze daar in een speelkamer en toen de gastvrouw vroeg of de kinderen ook een keer bij ons mochten komen spelen zeiden ze zonder blikken of blozen: 'We hebben thuis geen speelgoed. Alleen keukenspullen.' Ze hebben bakken en bakken vol duplo!'
Lees ook: Hanneke: 'Ik gebruik de wasmand als opbergvak voor schone was'
'Je kunt er toch ook een handje pepernoten in doen?'
'Ze mogen geen gluten.'
'Dan zetten ze toch niet elke dag hun schoen?'
'Alle kinderen op school zetten elke dag hun schoen.'
'Dat geloof ik niet.'
'Wat weet jij daar nou van? Jij hebt maar één kind. En die zit nog niet eens op school. Jij weet echt nog niks. De hel die alles is met drie kinderen op de basisschool.'
Ik zucht.
'Gisteren mochten ze hun schoenkadootje mee naar school nemen. Zegt de juf bij de deur tegen Mees: ‘Nou nou, jij had een grote schoen!’'
'Wat had ‘ie in z’n schoen gehad dan?'
'Een racebaan.'
'O,' zeg ik.
Dat is natuurlijk een stuk beter dan gluten, inderdaad.
'En nou moet pakjesavond nog beginnen. Ben helemaal gaar. Alexia wil een verzorgpony. Mees zo’n elektrisch kinderautootje en Tanja wil een… God, ik weet het niet eens meer. Een Victoriaans poppenhuis of iets anders kloterigs dat je alleen maar ergens in Duitsland kunt kopen.'
'Kun je geen schoen in hun schoen doen?' zeg ik.
'Aan jou heb ik ook niks,' zegt C.
Ik geef C. een schouderklopje.
'Ik ga repeteren,' zeg ik. 'Komen jullie kijken?'
'Ja,' zucht C. 'We komen.'
'Leuk!' roep ik.
Zo.
Dat wordt gezellig.
Lees hier meer columns van Hanneke Hendrix.
Ook naar de voorstelling komen? Alma en het vliegende paard speelt nog in Nijmegen. Luister het album hier.