Terwijl ik mijn klant aan het wassen ben staar ik tevreden door de grote ramen naar buiten. Het kanaal waar de salon op uit kijkt ligt er warmpjes bij. De reflectie van de zon schittert alsof er een pot glitters over het water leeg gestrooid is. De eerste lentedagen. Ik tel inmiddels het zevende bootje dat vredig voorbij komt varen. Ooit vaar ik daar ook, met mijn eigen sloepje. Dat is toch wel een beetje mijn droom. Sommige vrouwen hebben een kinderwens; ik heb een bootwens. Mijn eigen kleine babyschuitje. 'Wat ruikt dit lekker!' Ik keer weer terug op aarde en bevestig mijn klant dat deze conditioner inderdaad heerlijk ruikt. 'Ik zou er wel een parfum van willen hebben', zeg ik terwijl ik de geur opsnuffel.

Lees ook: Kim: 'Mijn nekharen gaan overeind staan van een kort kapsel'

Mijn klant en ik lopen samen naar beneden, terug naar de spiegel. Ik haal de handdoek van haar hoofd en begin het natte haar voorzichtig door te borstelen. 'Ik ben benieuwd of die kleine jouw krullen krijgt.' Ik gebaar naar de bolle buik die niet meer te verstoppen valt onder een kapmanteltje. Ze begint te giechelen en legt haar beide handen direct op haar buik. 'Ik hoop het zo erg, dan mag jij die krullen ook gaan temmen', zegt ze terwijl ze over een glazen bol lijkt te wrijven in plaats van over haar hoogzwangere buik. 'Het spijt me lieverd, geen kinderen in mijn stoel.' Ik schud overdreven mijn hoofd en beweeg mijn wijsvinger op en neer. 'Ik knip tegenwoordig ook geen mannen meer,' zeg ik trots. 'Ik wil alleen nog meer dingen doen die ik écht leuk vind, zoals kleuren.' Mijn klant knikt met net zo'n trotse blik en geeft me groot gelijk. 

Lees ook: Kim: 'Mijn gloednieuwe schaar is echt mijn pronkstuk'

Door het luide geweld dat uit mijn föhn komt, hoor ik niet de salondeur open gaan. Ik schrik door het brede postuur dat mijn kant op komt lopen. Ik zet mijn föhn uit en bekijk de man die inmiddels voor mijn neus staat. Even twijfel ik of ik hem direct moet vertellen dat ik geen mannen knip, maar besluit voor een klantvriendelijkere optie te gaan. 'Goedemiddag, kan ik u misschien helpen?' Iets in zijn blik verraadt dat hij hier niet komt voor een knipbeurt. 'Was u hier vorige week donderdag aanwezig?', zegt hij met een ernstige stem. 'Ja, dat was ik. Hoezo?' 'Heeft u hier iets merkwaardigs gezien?' Ik frons mijn wenkbrauwen. 'Nee, hoezo?' 'Er is hier vorige week een vrouw bevallen, midden op straat. De hulpdiensten hebben haar en haar baby naar het ziekenhuis gebracht, maar ze is enkele uren later ontsnapt en heeft haar kind in het ziekenhuis achter gelaten. We zijn een onderzoek gestart en ik vroeg me af of jullie informatie hebben.' Ik kijk door de grote raampartijen naar buiten en probeer te begrijpen hoe ik met dit uitzicht, zo'n gekke scène volledig heb kunnen missen. Verward kijk ik de man aan. 'Ik heb niets gezien, sorry.' Hij knikt, loopt de salon uit en laat ons verbouwereerd achter. 'Was dit een grap?' Mijn klant kijkt me verdrietig aan. 'Ik hoop het.' 

Lees hier meer columns van Kim.