Vingers razen wild over mijn hoofdhuid om de jeuk te temmen. Mijn hele lijf begint te kriebelen. Ik voel me vies. Het liefst ga ik kopje onder in een bad gevuld met Dettol. 

Lees ook: Kim: 'Na zijn wc-bezoek trof ik 3 schaamharen aan, keurig op een rij'

Luizen. Het woord alleen al jaagt me de stuipen op het lijf. Toen ik een jaar of vijf geleden het idee kreeg om kapper te worden, heb ik geen seconde stilgestaan bij het feit dat deze kleine kruipende etterbakken ook een onderdeel van het vak zijn. Toch is het mij al die tijd gelukt een luisloos kappersleven te leiden. 

'Ik zou niet eens weten of ik luizen wel zou herkennen' zeg ik tegen mijn collega. 'Ja wel joh! Dat herken je echt meteen!' reageert ze bijna enthousiast. 'Maar zijn ze niet intens klein? Ik zou ze verwarren met schilfers denk ik.' Ze blijft bij haar punt: 'Geloof me, het is niet te missen.'

Een paar dagen later belt een klant of haar dochtertje van zeven die avond mee kan komen voor een knipbeurt. 'Ja hoor, geen probleem! Knip ik haar tussendoor. Tot straks!' Terwijl bij moeders de kleur inwerkt, worstelt de kleine meid zich op een veel te grote kappersstoel. Ik trek een scheiding in haar fijne, blonde haar. Mijn oog valt op een zwart stipje. Dan tientallen stipjes. Shit. Ik buk en probeer onopvallend het haar van dichterbij te inspecteren. Kut. Mijn collega had gelijk. Fucking luizen. Ik vraag het kind of ze heel even kan wachten en vraag haar moeder of ze even mee kan lopen. 'Je dochter heeft luizen.' Ik probeer er niet te vies bij te kijken. 'Ik kan haar niet verder knippen, sorry.' Niet veel later sta ik nog net voor sluitingstijd de drogist leeg te roven van alle mogelijke ontsmettingsmiddelen. De grondige schoonmaak gaat meteen van start. Als laatste kieper ik mijn knipgerei in een emmer vol Dettol en verlaat ik de inmiddels steriele salon. 

Lees ook: Kim: 'Ik heb gevoel in mijn haar, knippen doet écht pijn'

De volgende ochtend begroet ik mijn collega's vrolijk. De indringende geur die op me afkomt doet me denken aan een ziekenhuis. Ik vis mijn spullen uit het Dettol-zwembad. Mijn borstel blijkt hier niet tegen bestand en tref ik gesmolten aan. Lekker dan. In de middag sta ik een klant te highlighten, als mijn ogen vallen op iets kleins wat tussen de folies door beweegt. 'O mijn god', spastisch wenk ik mijn collega. 'Volgens mij heb ik wéér een klant met luizen' sis ik als ik haar even apart neem. 'Je ziet ze vliegen!' lacht ze me uit. 'Nee joh, dat zou te toevallig zijn,' vervolgt ze. 'Mocht je zo toch iets zien, kijk ik even mee.' Ik ga met tegenzin verder met het haar van mijn klant. Ik pak een pluk op en daar tref ik het. Gadverdamme! Dit beest is minstens 5 millimeter! Inmiddels zie ik meerdere luizen op haar donkerblonde haar krioelen. Stilletjes doch hysterisch wuif ik mijn collega bij me. Ze werpt ietwat sceptisch een blik op het haar. Haar ogen worden groot. Grinnikend bevestigt ze mijn angstige blik. 'Succes, schijtluis!'

Kim is vakantie, deze column verscheen eerder in april 2021. Lees hier meer columns van Kim.