Het bijhouden van een kappersagenda is een fulltime job. Althans, op de manier hoe ik het doe. Gewoon via Whatsapp. Ik klets wat met klanten, geef kleuradvies, strooi met wat verschillende data en tegen de tijd dat onze agenda's overeenkomen zijn we een paar dagen verder. Ik weet het, een online agenda zou al mijn problemen moeten oplossen. Maar een controlfreak als ik, houdt graag de regie in handen.

Lees ook: Kim: 'Veel klanten doen hier zoommeetings gehuld in folie'

Soms droom ik over vroeger. De salonketen waar ik toentertijd werkte had een afdeling op het hoofdkantoor die onze boekingen deed. Professionele agendabeheerders die ons van perfect gevulde planningen voorzag, met klanten die precies bij jou passen en in staat waren de rotte appels eruit te pikken. En glipte er dan toch eentje door de ballotagecommissie heen, dan gaven we een gil en verwerkten zij onze feedback netjes in de computer. 

Ik herinner me Diewertje, een klant van toen. Ze was vreselijk onaardig, nooit tevreden en haalde het bloed onder ieders nagels vandaan. Inmiddels had ze meerdere kappers binnen de salon versleten en ik bleek haar eindstation te zijn. Ik word weer boos als ik denk aan de dag dat Diewertje in mijn stoel zat. Niets deed ik goed en dat bleef niet ongehoord. Na een paar uur aan constante uitfoeterij was ik het zat en belde ik het hoofdkantoor op dat Diewertje namens mij en mijn collega's niet meer welkom is in onze salon. Deze klant stond voor eens en voor altijd op de zwarte lijst.

De rust was wedergekeerd in de salon en er gingen maanden voorbij zonder de klaagzang van Diewertje. Het is dinsdagmiddag en mijn collega en ik hebben het rustig. We hangen aan de balie voor in de salon en hebben een verhitte discussie over wie van ons broodjes moet gaan halen. Ik win en sta met een grijns naar mijn collega te kijken die haar jas aantrekt. Op dat moment komt er een vrouw de salon binnen gelopen. Het luide getik van haar hakken op de grond neemt snel toe en beangstigt me. Ik bekijk de vrouw vanachter de veilige balie en zie tot mijn schrik dat het Diewertje is. Mijn collega steekt haar tong naar me uit en glipt snel de salon uit. 

Lees ook: Kim: 'Moet ik hier een QR-code hebben?'

'Hey Diewertje, kan ik je helpen?' Mijn stem klinkt een octaaf hoger dan normaal. Ik kuch zenuwachtig. 'Ik probeer al een eeuwigheid een telefonische afspraak te maken, maar ik word steeds onvriendelijk afgekapt!' Diewertje kijkt me woest aan met haar samengeknepen ogen. Ik zoek naar woorden om haar op een aardige manier te vertellen dat we haar niet meer kunnen helpen, maar ze geeft me de kans niet. Ze leunt voorover op de balie en tikt met haar nagels op het scherm. 'Wat staat er achter mijn naam in de computer?!' Ik tik haar naam in op de computer en voel mijn wangen rood worden bij het lezen van de notitie: Moeilijk mens en mega irritant, NIET MEER HELPEN. 'Laat zien dan!', schreeuwt ze. Ze rent om de balie heen en trekt de muis uit mijn handen.

Was ik maar broodjes gaan halen. 

Lees hier meer columns van Kim.