De salon in hartje Amsterdam waar mijn carrière als kapper begon is een plek die ik nooit zal vergeten. Ik had net het Brabantse land verlaten en zette voet in de drukke hoofdstad: klaar voor een nieuw hoofdstuk in mijn leven. Ik had geen betere start kunnen wensen, mijn collega's werden vrienden en onze band werd verstrekt door onze gedenkwaardige klanten. 

Lees ook: Kim: 'Jongens, mijn klant wil al wijn. Het is acht uur!'

De meest memorabele was mijn klant Vlechtje. Een klein, dikkig vrouwtje van rond de vijftig jaar die er zogezegd niet zo fris uitzag. Maar liefst eens per week stond ze bij ons op de stoep om haar haar te laten wassen. Zo stond ik een keer aan de desk toen Vlechtje binnen kwam lopen.

Mijn ogen scannen haar. Ze draagt meerdere lagen kleding over elkaar, een zwerverachtige look. Aan beide handen bungelen zoals altijd wat plastic tasjes. Mijn scan eindigt bij een bos grijs en smoezelig haar. Ik kijk naar buiten om te zien of het regent. Dat doet het niet. Vlechtjes haar is zo vet dat het nat lijkt. 'Zullen we gaan wassen?' 

Ik vraag Vlechtje of ze lekker zit terwijl ik handschoenen aan trek. Ik schuif mijn krukje naar voren en zet de kraan op haar grijze haardos. De shampoo slaat meteen dood. Pas na de derde poging begint het eindelijk te schuimen. 'Gebruik je wel genoeg?' vraagt Vlechtje. 'Ja hoor ..' Ik wilde haar naam noemen, maar bedenk me net op tijd dat dit haar bijnaam is. Ik slik de rest van mijn zin in. 'Doe je er zo ook veel crèmespoeling in?' Haar ogen rollen omhoog en vinden de mijne. Ik vind het zo vreselijk als iemand me vanuit die hoek aankijkt. 'Doe ik.'

Lees ook: Kim: 'Ik wilde flirten, niet homewrecken'

Vlechtje slentert achter me aan en ik schuif de stoel voor haar naar achteren. Er staat zoals altijd een wijntje voor haar klaar en een bakje nootjes. 'Ga lekker zitten.' Ze neemt een flinke teug van haar wijn. 'Wil je hetzelfde als altijd?, vraag ik. 'Ja, een vlechtje en veel product in mijn haar'. Terwijl ik wat producten bij elkaar verzamel zie ik Vlechtje het bakje nootjes leeggooien in een van haar plastic tasjes. 'Zo, nu al op?', acteer ik terwijl ik de producten voor haar neer zet. Ze knikt. Ik vul het lege bakje opnieuw met nootjes. 

Haar manen voelen plakkerig als ik het zoveelste product aanbreng. Vlechtje wijst naar een Saltspray: 'Die zit er nog niet in.' Haar obsessie met haarproducten is mij niet meer vreemd. Het haar is zo verzadigd dat mijn föhn het amper gedroogd krijgt. Ik vlecht Vlechtje, maar laat de finishing touch aan haar over. Ze trekt wat haren los en sprayt ten slot een bus lak leeg. 'Tevree?', vraag ik. Ze wijst naar de kappersklem aan mijn mouw. 'Mag ik die ook in?' 'Vooruit', lach ik. Ik kijk Vlechtje met haar vlechtje na terwijl ze met haar nootjes de salon uit loopt en grinnik. Haar haar lijkt weer net zo vet als toen ze binnenkwam. 

Lees hier meer columns van Kim.