'Hoeveel tattoos heb je?' Mijn klant bestudeert nieuwsgierig mijn armen 'Dat is een goede vraag!' Ik steek mijn armen uit en neem ze stuk voor stuk onder de loep. Mijn lichaam blijkt 17 tatoeages te tellen. Dat is best wel wat, ik schrik er zelf van. Vroeger had ik nooit gedacht dat ik later versierd zou zijn met inkt. Ik herinner me dat ik als klein meisje met een vriendin een henna tatoeage mocht laten zetten. Samen hadden we een groot rood hart met 'I love mama' pontificaal op onze bovenarmen staan. Nog nooit in mijn leven had ik zoveel spijt van iets. 'Die vriendin van mij kwam ook al gauw tot inkeer', vertel ik mijn klant. 'Zij kreeg een mega allergische reactie op henna.' Mijn klant kijkt verbaasd. 'Wow, ik heb heel vaak henna gehad. Ik wist niet dat je daar allergisch voor kon zijn.' Ik knik. 'Sterker nog, door henna kan je ook allergisch worden voor een stof die in donkere haarverf zit.' Ze lacht opgelucht: 'Gelukkig gaan we blond.' 

Lees ook: Kim: 'Ik mis mijn werk'

Ik maak mijn bakje blondeer klaar en loop terug naar mijn plek. 'Vind je het spannend?' Ik kijk mijn klant enthousiast aan. We gaan vandaag voor het eerst haar haar kleuren. Ze is van nature donkerblond, maar na vandaag zal ze platinum door het leven gaan. Een aardige ingreep waarbij ik haar complete haar van top tot teen insmeer met blondeer, inclusief hoofdhuid. Ik heb zelf gek genoeg nog nooit ervaren hoe dit voelt, maar ik krijg al jeuk aan mijn bol als ik er aan denk.

Niet veel later zie ik mijn klant flink met haar hoofd schudden. 'Gaat het met je?' Ik kijk haar bezorgd aan. 'Het kriebelt nogal en het is frustrerend dat ik niet kan krabben.' Ik voel de ergernis in haar stem. 'Kan ik me voorstellen', zeg ik. 'Gelukkig is het normaal dat het een beetje jeukt. Nog eventjes volhouden! Wie mooi wil zijn…' Ik haal mijn schouders op en geef haar een knipoog. Ze lacht als een boer met kiespijn en begint weer met haar hoofd te schudden. 

Lees ook: Kim: 'Ik kan haar niet verder knippen, sorry'

Ik sta boven de vieze handdoeken in de wasmachine te proppen als mijn collega binnen komt lopen. 'Volgens mij heeft die klant van jou het echt zwaar, ze zit alleen maar te klagen beneden.' Ik zucht overdreven luid. 'Wat een aansteller.' Ik zet de machine aan en loop naar mijn klant toe. 'Jeukt het zo erg?', vraag ik. 'Het brandt vreselijk!' Tranen staan haar nader dan het lachen. 'Ik ga je uit je lijden verlossen, laten we het uitspoelen.' Ik laat het water over haar haar glijden en kom oog in oog te staan met een knalrode hoofdhuid vol blaasjes. Een schuldgevoel bekruipt me, misschien stelde ze zich toch niet aan. 'Ik heb dit nog nooit meegemaakt, maar ik denk dat je allergisch bent voor blondering.' Ze begint te huilen: 'Ik had nooit henna moeten doen!' Oja, die henna. Arme meid. 'Daar komt het niet door, dit is stom toeval en gewoon pure pech.'  

Lees hier meer columns van Kim.