Iedereen gebruikt wel eens een testertje. Ik ben er dol op. Wie ook fan is van testertjes is Proefjesmonster. Een vrouw die deze titel kreeg door haar regelmatige salonbezoekjes waarin ze proefjes van onze haarproducten zoals shampoo komt halen. Minstens één keer per week staat ze klaar om haar blauwe, versleten Albert Heijn tas te laten vullen. Of ze ook ooit iets koopt? Niks, noppes, nada. Na een half jaar moest het maar eens gedaan zijn met deze liefdadigheid. Mijn collega's en ik hadden een deal gesloten. Degene die het dichtst bij de deur staat wanneer ze weer binnenkomt, moet haar helpen en vertellen dat we enkel nog maar proefjes meegeven als ze ook daadwerkelijk iets koopt.

Lees ook: Kim: 'Ik voel de opkomende tranen in mijn ogen branden'

Het is dinsdag, 17.30 uur. De dag zou bijna ten einde moeten zijn. Maar ik zou Kim niet zijn, als ik niet bijna een uur uitloop. De bel van de salondeur rinkelt. 'Hallo, ik wil graag wat proefjes proberen', klinkt een hoog, schor stemmetje voor in de salon. Daar staat Proefjesmonster, een tenger vrouwtje van achter in de zestig met een bruine bos half krullend haar waar enkele dikke grijze haren uit steken. Een paar grote blauwe ogen inclusief een ietwat scheef hangende bril kijkt doelgericht richting het productschap. Snel kijk ik om me heen en bestudeer de exacte locaties van mijn collega's. Kak. Ik sta het dichtstbij. 'Goedenavond', ik probeer de verveelde klank in mijn stem te onderdrukken. 'U komt voor proefjes?' Ze bevestigt mijn vraag door enkel te knikken. 'Nou mevrouw, u komt hier iedere week voor proefjes maar u koopt nooit wat. Ik geef u alleen proefjes mee als u ook wat koopt.'

Ze trekt een wenkbrauw op. Ze lijkt niet onder de indruk. Ik kijk naar mijn klant in de stoel, die alles van een afstandje in de gaten houdt. Haar haar zit voor driekwart in de folie, het andere kwart zit nog met smart te wachten om in zilver gevouwen te worden. Mijn ogen schieten naar de klok. Over een kwartier komt mijn volgende klant al. Ik raak nog meer geïrriteerd, ik heb hier geen tijd voor. 'Wat zit hier allemaal in?' Haar dunne vingertje wijst naar een fles shampoo in het schap. Voordat ik antwoord kan geven, vervolgt ze: 'Ik wil trouwens ook mijn haar kleuren, maar ik wil niet alles kleuren.' 'Oké, misschien wat highlights of een balayage?' 'Nee, nee.' Ze schudt haar hoofd en haar magere vinger wijst naar de enkele grijze haren. 'Ik wil alleen deze haartjes kleuren.' Mijn geduld is op. 'Sorry, maar dat doen we niet.'

Lees ook: Kim: 'Ik ben getriggerd door wat er in de salon gaande is'

'Iedereen is tegen mij!', schreeuwt Proefjesmonster uit. 'Ook al bij de Apple Store, daar zenden ze radiogolven uit om iedereen tegen mij op te zetten!' Ze zwaait met het versleten tasje in het rond. Ik sta met mijn bek vol tanden. Even ben ik bang dat de blauwe plastic tas mijn gezicht zal vinden, maar besluit toch het gesprek te eindigen. 'Wilt u nog iets kopen? Want ik moet verder met mijn klant.' Ze stormt de salon uit, om vervolgens nooit meer een stap binnen te zetten.  

Lees hier meer columns van Kim.