Ik weet dat het misschien gek klinkt uit de mond van een kapper, maar ik ben enorm vies van haar. Vet haar bijvoorbeeld. Zo vet, dat fatsoenlijk kleuren haast onmogelijk is. Het blijft gewoon aan elkaar plakken. Klanten zitten soms onwijs trots met hun geoliede hoofd in mijn stoel. 'Ik hoor altijd dat verf beter pakt op vies haar. Dus ik heb mijn haar expres al 3 weken niet gewassen! Goed hè?' Op zo'n moment wil ik niets liever dan huilen in een hoekje. Hoe blijft dit fabeltje zo immens populair? Je brengt toch ook geen foundation aan op een vet hoofd?

Lees ook: Kim: 'Ik heb gevoel in mijn haar, knippen doet écht pijn'

Misschien zeg ik het verkeerd. Ik kan het vette haar niet de schuld geven. De mensen eronder zijn vaak het probleem. Niet eerder stond ik zo close in contact met de mensheid. Geloof me, die anderhalvemeter-regel is onmogelijk in mijn vak, maar vaak wel wenselijk. Regelmatig doe ik in gedachten een schietgebedje waarin ik hoop dat mijn klant nog enkel door de neus ademt en stopt met praten. Niet alleen warme lucht stijgt op, ook slechte adem penetreert regelmatig mijn neusgaten. Je zou denken dat mondkapjes dit probleem verhelpen, maar helaas. Niets is minder waar. 

Dat deze issues bij mijn vak horen, heb ik geaccepteerd. Maar soms sta ik perplex van mensen en hun gewoontes. Of wellicht hun fetisjen. Dit brengt me bij, laat ik hem voor het gemak Mr. Pubic noemen. Deze meneer in kwestie woont dicht bij de salon, maar voelt toch iedere keer dringend de behoefte om naar de wc te gaan zodra hij de salon binnenkomt. Een gemiddelde knipbeurt duurt 45 minuten. Toch blijkt de blaas van Mr. Pubic iedere keer zwak genoeg om na dit korte zitje wéér nodig te moeten. Op zich geen probleem. Maar er zit een luchtje aan deze zaak. Na zijn eerste wc-bezoek in de salon trof ik wat restanten aan op de bril. Drie kleine schaamharen, om precies te zijn. Kan gebeuren. Maar wanneer er voor de zoveelste keer een keurig rijtje schaamhaar op de wc-bril ligt, begin ik me toch zorgen te maken om de vreemde gewoonte van Mr. Pubic. Trekt hij ze er bewust uit?

Het is donderdag, 16.00 uur, en Mr. Pubic staat op de agenda. 'Hey! Alles lekker?' zeg ik wanneer hij binnen wandelt. 'Ha Kim! Ja top, ik ga eerst ff naar het toilet hoor!'. Daar gaan we weer. Ik kijk mijn collega oogrollend aan en ze begint al te gniffelen. Ik begin zijn haar te knippen en we lullen een eind weg. Voor ik het weet zijn we drie kwartier verder en staat zijn coupe er weer strak bij. We rekenen af en ik wil hem zijn jas aangeven. 'Momentje! Ik ga nog even gauw een plasje plegen.' 'Uiteraard', vrees ik. Niet veel later kuiert hij de salon uit. Ik geef het startschot aan mijn collega en we haasten samen richting de wc. Ja hoor. Een, twee, drie. Drie stuks. Zwart gekruld. Keurig op een rijtje. 

Kim is met zomervakantie. Deze column verscheen eerder in april 2021. Lees hier meer columns van Kim.