'Kim, kom je zo je bed uit?' Ik open mijn ogen en zie mijn vriend in de deuropening staan. Ik wrijf de slaap uit mijn ogen en kijk hem aan alsof ik zojuist op een andere planeet ben opgestaan. Hij kijkt me lachend aan. 'Het is al 17.15 uur, anders slaap je vannacht niet', zegt hij en loopt de kamer uit. Verward kijk ik naar de klok op mijn telefoonscherm en druk mijn gezicht terug het kussen in. Wederom een 1 januari die ik vrijwel volledig in mijn bed heb doorgebracht. In de verte voel ik een hoofdpijn aankomen. 'Pff, gelukkig nieuwjaar', jammer ik terwijl ik mezelf uit bed hijs. 

Lees ook: Kim: 'Ik kan haar niet verder knippen, sorry'

Het is inmiddels week drie van de lockdown en mijn ritme is als sneeuw voor de zon verdwenen. Een wekker zetten? Geen idee meer hoe dat moet. Dat geldt eveneens voor sporten en gezond eten. Ik mis het normale leven: mijn ochtendkoffietjes in de salon, de veel te luide stemgeluiden van collega's waardoor ik mijn klanten niet meer versta en het verbranden van mijn vingers aan de krultang. Ik kijk mijn vriend aan die nietsvermoedend naast me televisie zit te kijken. 'Ik mis mijn werk', zeg ik verdrietig tegen hem alsof hij mijn gedachtegang op de voet gevolgd heeft. Ik sta op van de bank en rommel wat in mijn tas, die al een week onaangeraakt op tafel ligt. 

De batterij van mijn werktelefoon is leeg. Niet gek, heb er al even niet naar om hoeven kijken. Ik plug mijn toestel aan de oplader en wacht geduldig tot-ie aanspringt. Ik ga weer op de bank liggen en scroll door Whatsapp heen. Afgezien van een paar verzoeken of ik illegaal in iemands kelder wil knippen, lijkt het rustig in mijn inbox. Tot mijn oog op een bericht valt van een paar dagen terug: Kim je moet me helpen!!! Shit. Met lichte aarzeling open ik het appje van Marie, een van mijn vaste klanten, en lees verder: Omdat je dicht bent heb ik mijn haar laten kleuren bij iemand thuis. We dachten kan vast niet zo moeilijk zijn, maar het is helemaal mis gegaan! 

Lees ook: Kim: 'Na zijn wc-bezoek trof ik 3 schaamharen aan, keurig op een rij'

Mijn bloed kookt bij de woorden 'kan vast niet zo moeilijk zijn'. Ik open de foto's die Marie mee heeft gestuurd en sla mijn hand voor mijn mond. Haar ooit zo prachtige balayage is geruïneerd. Marie's haardos lijkt op een kruising tussen een eekhoorn en een zebra. Ik wrijf in mijn ogen met de hoop dat wat ik zag slechts een verbeelding was. Ik bekijk het beeld nogmaals en zoom in op de harde strepen en de korte, afgebroken oranje plukken. Hoe krijg je dit in hemelsnaam voor elkaar?!

Hey Marie, ik ben erg teleurgesteld… begin ik. 'Wat typ je driftig?', zegt mijn vriend. Ik kijk hem boos aan: 'Ik bén driftig.' Hij glimlacht en zegt voorzichtig: 'Misschien moet je dit niet doen op nieuwjaarsdag met een kater.' 'Je hebt gelijk.' Ik wis de woorden en leg mijn telefoon weg. 'Het gevoel van werk missen is ieder geval weer even weg.' 

Lees hier meer columns van Kim.