Heel veel mensen, nog meer meningen. Dat is prima en denk vooral lekker waar jij je goed bij voelt. Dit lijkt iedereen uitstekend te kunnen, dat hoef ik niemand uit te leggen. Waar het vaak wél mis lijkt te gaan, is dat iedereen die denkwijze heel graag wil delen en dat er geen tot weinig begrip is voor die ander met een andere visie. Over het algemeen krijg ik weinig mee van andermans opinie. Ik leef in een veilige bubbel waarin we allemaal grotendeels hetzelfde brein lijken te delen. Er zijn weinig discussies en dat is heerlijk. Wanneer onze opvattingen wel een keer lijnrecht tegenover elkaar komen te staan, leidt dat hooguit tot geestverruimende gesprekken. 

Lees ook: Kim: 'Ik ga echt geen 150 euro betalen voor de kapper'

Van de week werd ik door een collega kapper getipt om even op Facebook te koekeloeren. Mijn column van vorige week had voor aardig wat opschudding gezorgd in het rijk der meningen. '150 euro is niet normaal' en 'Dit slaat helemaal nergens op!' passeerde onder andere de revue. Ik zit schaapachtig naar mijn scherm te grinniken bij het lezen van de reacties. Ik krab achter mijn oor en probeer te bedenken hoe ik zou moeten overleven als ik goedkoper zou worden. Zelfs met een gemiddelde van 200 euro per klant (ja, 150 euro viel eigenlijk nog wel mee…) sta ik me regelmatig zonder saldo te schamen in de supermarkt, kan ik echt niet ieder jaar luxe op vakantie en zit ik ook soms noodgedwongen aan de instant-noodles. Ik vraag me oprecht af hoe sommige kappers voor twee tientjes kleuren en knippen: ik zou binnen een week failliet zijn. De huur in Amsterdam betaalt helaas zichzelf niet en ook staat onder andere ome DUO iedere maand bij mij op de stoep. Die studieschuld gaat ook niet in de koude kleren zitten. 

Ondanks dat het mij persoonlijk eigenlijk niet zoveel doet dat mensen mij te duur vinden (want ik heb gelukkig heel veel klanten die het mij gewoon waard vinden), wil ik het toch even opnemen voor alle kappers in ons landje. Want die zogenaamd belachelijk dure kapper staat bij iedere klant meer dan de helft af aan huur, verzekeringen en belasting (dat is pas duur!), is net maandenlang dicht geweest zonder steun en betaalt zich iedere maand scheel aan de inkoop van o.a. verf en producten - die klanten tegenwoordig ook nog tegen concurrerende spotprijzen online kunnen kopen. Diezelfde kapper investeert ook jaarlijks in vele trainingen om jou het mooiste haar te kunnen geven, probeert als het een beetje mee zit te sparen voor een pensioen en heeft jarenlange ervaring zonder promotie of opslag. 

Lees ook: Kim: 'Ik raap de ingepakte condooms van de vloer'

Hopelijk kunnen we nu van mening zijn dat onze prijzen wel degelijk ergens op slaan. Maar ben gerust, ik zal je nooit verplichten om bij mij in de stoel te zitten. Ik strek me tevreden uit en voel het op drie verschillende plekken in mijn rug schieten. Auw. Ik zou bijna vergeten dat een groot deel van mijn salaris ook nog naar naar de fysio gaat.  

Lees hier meer columns van Kim.