Ik denk dat mijn klanten mij zouden omschrijven als rustig. Een kalm briesje. Zo eentje die wel aanwezig is, maar aan de stille kant. Ik snap ze wel. Ze zien het oog van de cycloon. Een stukje wolkenvrije Kim: zonnig en weinig druk. In mijn hoofd heerst echter een tropische storm met snelheden die windkracht 12 overschrijden. Aan de buitenkant zie je er niets van, maar van binnen werkt alles non-stop op volle toeren. Dat wil een goede focus wel eens in de weg zitten. Vervelend voor mij, maar vandaag vooral vervelend voor Sharon. 

Lees ook: Kim: 'Ik moet het veel te vroeg uitspoelen, dit komt niet meer goed'

Sharon is de moeder van Cindy, een klant van mij. Een tijd terug appte ze me dat ze haar moeder voor haar verjaardag een kleurbehandeling cadeau wilde geven. Goed in nee zeggen ben ik niet, dus ik zei ja. Sharon is niet het type dat normaal gesproken in mijn stoel zit, misschien wel het tegenover gestelde. Een beetje kort met een tikkeltje pittig. 

'Noem me maar Shar hoor!' Haar lach maakt plaats voor een rokerig kuchje. Ik schenk Sharon wat te drinken in, terwijl ze lekker aan het klagen is over de eeuwige drukte in Amsterdam. 'Het is wat hè? Hopelijk geeft dit bakkie je weer wat energie.' De sigarettenlucht die om haar heen hangt dringt mijn neusgaten binnen wanneer ik een kopje koffie voor haar neer zet. 

Ik laat klanten graag aan het woord. Naast het feit dat ik gewoon heel graag naar mensen luister, vind ik het buitengewoon lastig om te praten en iemands haar te doen. Sharon lijkt dit feilloos aan te voelen en zit op haar praatstoel. Ze neemt een slokje van haar cappuccino en trekt een vies gezicht. 'Dit smaakt nergens naar.' 'Dat is havermelk, Shar. We hebben alleen plantaardige melk hier.' Sharon schuift het kopje weg. 'Wat een onzin allemaal.' 'We doen wat we kunnen doen voor een beter klimaat.' Sharon kijkt me met een schuin oog aan. 'Geloof je in die waanzin?' Mijn irritatielevel is getriggerd. Dit wordt een zware beproeving. Ik wissel van onderwerp en hoop dat we wel op een lijn liggen betreft haar haarwensen. 

Lees ook: Kim: 'Maar waarom kan Kim Kardashian dat wel?'

'Het moet allemaal niet te gek hoor. Doe maar gewoon lekker blond.' Ik beloof Sharon dat dit helemaal goed komt en loop naar achteren om de kleur klaar te maken. Ik staar naar tientallen verftubes in het verfhok als Sharons hoofd om de hoek komt kijken. 'Hoe lang gaat dit grapje eigenlijk duren?' Geloof mij Sharon, op deze manier wil ik jou ook het liefst zo snel mogelijk de deur uit hebben. 'Ik hoop met twee uurtjes klaar te zijn', zeg ik semi-vriendelijk. Ik pak geërgerd een tube 'huis-tuin-en keukenblond' uit het schap en mix de kleur.  

Ik loop de wc uit en kijk naar het haar van Sharon, die inmiddels zo'n tien minuten in de verf zit. De rillingen lopen over mijn rug, hier klopt iets niet. Ze is veranderd in een bietje, knalpaars. Ik haast me naar achter en bekijk angstvallig de tube met een totaal verkeerd kleurnummer. Fuck! Ik verzamel al mijn moed bij elkaar om Sharon te vertellen dat de afspraak toch iets langer gaat duren.

Lees hier meer columns van Kim.