Voor de derde keer sta ik nutteloos in de koelkast te staren. Wat deed ik hier ook alweer? Ik loop naar het koffiezetapparaat, druk nerveus op start en staar doelloos naar het kopje dat zich veel te langzaam vult met espresso en havermelk. Weinig rust in mijn kont vandaag. Nog meer cafeïne is dan ook een stom idee, maar wel lekker. Ik open mijn planning van vandaag en het kwartje valt. Dat nerveuze gevoel kan maar een ding betekenen. Een man.

Lees ook: Kim: 'Ze trekt de stoel onder mijn kont vandaan en duwt 'm de gang op'

Mannen doen iets met mij. Ik vind ze vaak maar doodeng. Daten was daarom ook niets voor mij en daar had ik vrede mee. Ik vergelijk mannen vaak met katten. Als je ze wil aaien, rennen ze van je weg. Wil je niets met ze te maken hebben, liggen ze bij je op schoot. Of in mijn geval, zitten ze bij mij in de stoel. Wie mijn Instagram een beetje in de gaten houdt, ziet overduidelijk dat mijn liefde voor haar zich uit in balayages en lang haar. Toch schrikt het ze niet genoeg af en heb ik met enige regelmaat een ongemakkelijke 'haardate' te pakken.

De grootste ellende vind ik vaak het wassen. Ik ben professioneel genoeg om niets seksueels achter een wasmassage te zoeken. Maar wanneer er gekreun, zwaar geadem of zelfs gegrom uit de stoel komt, loop ik wel rood aan. Ik durf niet meer voor me te kijken, het zal niet de eerste keer zijn dat de kapmantel van mijn mannelijke klant verandert in de tent van Cirque de Soleil.

Lees ook: Kim: 'Ze wil uit voorzorg al haar haar afknippen voor een pruik'

Mijn werkdag zit er bijna op. De deur gaat open en mijn laatste klant Rogier komt binnen. Ik bied hem een biertje aan. Vooral zodat ik zelf een wijntje kan pakken. Rogier is een aardige kerel, maar soms net even iets te vriendelijk. 'Zullen we even naar boven om te wassen? Ga jij maar voor.' Rogier loopt voor me de trap op. 'Wil je niet dat ik naar je billen kijk?' grapt Rogier. 'Dat is precies wat ik niet wil inderdaad.' De toon is gezet. Ik vind wasmassages geven leuk, maar vandaag hou ik me in. Dat weerhoudt Rogier er niet van om hier en daar een kreuntje te laten vallen.

We zitten weer beneden en de knipsessie is in volle gang. Met enige regelmaat kijk ik naar Rogier zijn spiegelbeeld. Hoe snel ik hem ook de deur uit wil hebben, het moet wel symmetrisch zijn. Ik kijk weer in de spiegel voor een check. Ik voel zijn blik branden. Even kijk ik terug en meteen heb ik spijt. Hij knipoogt. Ik voel me zenuwachtig worden en probeer mijn hand stil te houden terwijl ik zijn oor vrij knip. 'Zeg Kim.' 'Ja?' Ik wissel van oor. 'Heb je misschien zin om een keertje wat te gaan drinken?' Verdomme, ik wist het. 'Nou Rogier, ik heb een relatie.' 'Alles kan kapot toch?', hij lacht. Achter zijn oor loopt een druppel bloed naar beneden. 'Shit sorry, heb ik in je oor geknipt?' 'Ja.' 'Alles kan kapot', lach ik terug.

Lees hier meer columns van Kim.