Hanneke: 'Ik lazerde enorm van mijn elektrische fiets'
Hanneke Hendrix (39) deed veel levenswijsheid op als barvrouw in de kroeg. Nu schrijft ze columns en romans en is ze co-host van de ouderschapspodcast Ik ken iemand die. Ze heeft een dochter (3,5) en een man, en is de laatste Nederlander zonder smartphone.
Nou. Dit was me het weekje wel.
Echt. Ik overdrijf niet.
Een overzichtje:
Lees ook: Hanneke: 'Als kind leken de zomers eindeloos te duren'
1. Ik lazerde enorm van mijn elektrische fiets. Goden gedankt ben ik alleen gans blauw en was zelfs de fles bubbels in mijn mandje nog heel. Ik werd opgeraapt en afgeklopt door een héle brede volledig getatoeëerde Poolse jongen die subiet met zijn scooter omkeerde toen ik tegen het asfalt kletterde zonder enig aanwijsbare reden.
'You oké?' zei hij, toen hij me weer op de fiets hielp.
Ik knikte.
'Here, drink wine,' zei hij lachend, wijzend op de fles bubbels.
'Later,' zei ik.
'Very smart,' zei hij.
Ik knikte.
'You really oké?'
Ik knikte weer. Daarna zwaaide hij en reed hij weer weg.
2. Mijn vader ging naar de crisisopvang voor dementerende ouderen, alwaar ze hem de eerste nacht vergaten, waardoor mijn moeder drie dagen gillend daar door de gangen heeft gerend. Spreekwoordelijk dan, hè. Onderwijl zat mijn vader alweer met een kopje koffie voor het raam naar de hertjes te kijken.
3. Een telefoongesprek ging zo:
'Nee, ja, alleen die kin: die is dus helemaal blauw. Probleem was dat ik de hoorspelstudio in moest met allemaal knappe bekende Nederlanders, dus heb ik het probleem van de blauwe kin opgelost door carnavalsschmink te gebruiken! Je ziet er niks meer van!'
'Ben je met een glitterbaard naar de studio gegaan?'
'Watte?'
'Je zegt carnavalsschmink.'
'Ik heb de pancake-onderlaag gebruikt.'
'O.'
'Ja.'
'Jammer.'
'Volgende keer, oké?'
'Rare Limburger, jij.'
Lees ook: Hanneke: 'Ik ben, zonder grapjes, echt een ouwe taart geworden'
3. De dochter ging voor het eerst naar school en voor het eerst naar de BSO en op de tweede dag kreeg de dochter een wip tegen haar kin, waardoor ze enorme nekpijn had en scheef zat en nog nèt niet opgehaald hoefde te worden. Waar ik me dan weer schuldig over voelde: 'Ik ben een ontaarde ouder, ik werk alleen maar, ik ben een slecht mens, ik ben-....' Nu ja, van zulks. Uiteindelijk voelde ze zich eenmaal thuis een stuk beter na twee pannenkoeken en een beker ranja.
4. En hadden we allebei een blauwe kin.
5. Het is ochtend. De dochter heeft ontbeten en zit te tekenen. Ik maak de boterhamtrommels voor het gezin Hendrix. Eerst voor de man, dan voor het kind en voor mezelf alleen een beker koffie. Precies zoals het hoort in een traditioneel genderconform gezin. (Dit is écht een grapje. Maar dat snappen jullie natuurlijk wel. Ja, nee: de volgorde niet, maar wel dat qua traditioneel genderconfo- nu ja. Van zulks.) Ik loop de woonkamer in en vraag: 'Zeg, wil jij net als gisteren één boterham met worst en één met kaas? Of wil je eentje met worst en eentje met geitenkaas.' Ze denkt na. Dan zegt ze: 'Worst en geitenkaas.' Terwijl ik weer naar de keuken loop mompel ik iets als: 'Top. Top. Top.' Waarna de dochter op de melodie van het sinterklaasliedje achter me aan zingt: 'Geiten in galop.'
Nu ja.
Ik vond dat een slim grapje.
En toen was ik trots.
Dus nu ben ik moe. Nog anderhalve week aan de bak en dan zijn alle grote deadlines gehaald. Twee hoorspelen af (waaronder Wraak: vanaf 15 september te bingeluisteren op alle podcastkanalen), eerste versie van de nieuwe roman af. En dan ga ik op de bank liggen. Al is het 't laatste wat ik doe.
Lees hier meer columns van Hanneke Hendrix.