Hanneke: 'Die oudste van 16 laat ik hoogstens een uurtje alleen thuis'
Hanneke Hendrix (40) deed veel levenswijsheid op als barvrouw in de kroeg. Nu schrijft ze columns en romans en is ze co-host van de ouderschapspodcast Ik ken iemand die. Ze heeft een dochter (4) en een man, en is de laatste Nederlander zonder smartphone.
'Ik vind het zo zielig, zie je dat, dat is toch nog een peuter. Die moet nou helemaal alleen over dat grote schoolplein naar binnen lopen.'
Lees ook: Hanneke: 'Ik maak nu soep van kool met een gistvrij bouillonblokje'
'Ik weet niet beter, toen de dochter voor het eerst naar school ging was er al corona. Heel handig, deze groep kleuters, ook bij zwemles: je gooit ze over het hek en ze komen doorgaans wel op de juiste plek aan.'
'Ik snap niet dat ze het niet terugdraaien: dat je weer mee naar binnen mag op school. Even je kind begeleiden.'
'Begeleiden? Ze rennen toch gewoon allemaal heel blij naar binnen?'
'Ik vind het echt zo sneu voor ze.'
'Nee joh! Die peuter kijkt toch ook heel blij? Kijk, ze mag aan het handje van de juf naar binnen.'
'Volgens mij is dit heel traumatisch.'
'Mijn ouders brachten me nooit naar school. Ik liep altijd met de overbuurjongen. Die werd door zijn moeder de drukke weg overgezet, en dan liepen we samen. Ging altijd goed.'
'Ja, tot het misgaat.'
'Ja, er kan ook een boom op de school vallen met die storm.'
'Ja, daar wilde ik al over bellen. Of ze daar beleid op hebben.'
'Beleid? Op het omvallen van bomen?'
'Je moet overal op voorbereid zijn. Ik waak als een havik over mijn kinderen. Echt hoor.'
'Als ik de dochter alleen naar school zou sturen, dan zou ze gewoon aankomen, denk ik. Een half uur te laat, maar die weet gewoon de weg.'
'Hoe oud is die? Vijf?'
'Ja, vijf.'
'Schandalig.'
'Ze wil ook eigenlijk niet meer naar de BSO, maar goed, ik heb gezegd als ze een jaar of tien-elf is, dat we dan wel even gaan kijken.'
'Tien? Elf? Die oudste van ons is zestien! Die laat ik hoogstens een uurtje alleen thuis. En dan ben ik altijd in de buurt, met de telefoon aan. Gaan we uit lunchen, ofzo. Maar echt niet ’s avonds, hoor. Dat kan zij echt nog niet. Ze weet niet eens hoe de deur op slot moet.'
Lees ook: Hanneke: 'Florentine-Constance is een echt VWO-kind. Dat zie je nu al'
'Hè? Nee joh! Ik was zeventien en toen ging ik op kamers! Op mijn zestiende paste ik wekenlang met vriendinnen op huizen als mensen op vakantie waren!'
'Ja, nou, het is niet meer de jaren tachtig.'
'Negentig. Zo oud ben ik nou ook weer niet.'
'Maar je moet haar echt niet alleen naar school laten lopen, hoor.'
'Ik breng haar altijd, omdat ik dat gezellig vind. Niet omdat ze het niet zou kunnen. Maar zeg, ik wilde je nog vragen of je dochter kon oppassen, maar dat kan dus niet? Als ze niet ook alleen thuis mag zijn?'
'O, maar oppassen mag wel, hoor!'
'Hè?'
'Ja, ze moet toch ook een zakcentje verdienen, nietwaar?'
'Dus in andermans huis mag het wél? Dat is toch raar?'
'Ik heb gewoon principes. Maar ze wil heel erg graag oppassen! Dat zei ze pas nog! Dat iedereen een oppasadres heeft, maar zij nog niet.'
'O…'
'Wat is je nummer? Dan belt ze je.'
'Weet je. Volgens mij is het toch niet meer echt nodig. Ik euh… We nemen de dochter wel gewoon mee uit eten. Dat kan ook! Hé, maar is het al zó laat? Ik moet echt gaan…'
'Met vijf jaar? Mee uit eten? En hoe laat moet ze dan wel niet naar bed? Die van ons liggen er altijd om zeven uur al in! Zeg! Fiets je nou gewoon weg? Hallo! Wat is je nummer? Dan belt ze je! Hallo? Hé!'
Lees hier meer columns van Hanneke.