Hanneke: 'Als kind leken de zomers eindeloos te duren'
Hanneke Hendrix (39) deed veel levenswijsheid op als barvrouw in de kroeg. Nu schrijft ze columns en romans en is ze co-host van de ouderschapspodcast Ik ken iemand die. Ze heeft een dochter (3,5) en een man, en is de laatste Nederlander zonder smartphone.
We zitten naast de zandbak, alwaar vier kinderen met emmers modder aan het slepen zijn. L. en ik drinken koffie, de zon schijnt, het is nog vroeg en het is al warm, maar nog niet té. We praten over vroeger, want dat is wat wij ouders-van-kinderen doen: praten over de dagen van weleer. We moeten grinniken om het feit dat het halftien is en dat we allemaal al uren op zijn. Toen we nog achter de bar stonden, gingen we weleens pas om halftien naar bed. Dat was pas leven.
Lees ook: Hanneke: 'Ik ben, zonder grapjes, echt een ouwe taart geworden'
Ik binge-luister tegenwoordig de podcast Datevermaak, puur en alleen omdat ik dan tenminste nog het idee heb dat ik iets groots en meeslepends meemaak, dat ik heus nog wel jong en wild ben, dat ik heus niet ’s avonds op de bank in slaap val terwijl de rest van de wereld op het terras zit te sjansen. We praten over hoe die zomers ooit waren, toen we nog over het terras renden met dienbladen vol, toen we drie avonden in de week gingen dansen, hoe we hele dagen in de zon op de brandtrap zaten te roken. Dat vonden we grappig: op een brandtrap rookwolken zitten maken met z’n allen. Toen we nog dun waren. Ja, toen we nog dun waren. En ongelukkig, zegt L. Ja, ongelukkig, zeg ik. We lachen. We kijken naar de kinderen.
Lees ook: Hanneke: 'Je moet nooit wijzen en vragen of iemand zwanger is'
Ik zeg dat de zomers als kind altijd zo eindeloos leken te duren. Dat zes weken vakantie voelde alsof je een halfjaar vrij had. Ja, zegt L., misschien is dat wel nog steeds zo, maar wanneer hebben wij nou zes weken vrij? Nou ja. Nooit. We hebben nooit meer vrij, zegt L. Daarom drinken we ook zoveel, zeg ik. We lachen. Het is snel gegaan, maar als iemand vraagt wanneer ik ophield met achter de bar staan en ik zeg dat dat zeven jaar geleden is, moet ik toegeven dat het ook écht als zeven jaar geleden voelt. En dat het voelt alsof ik tien jaar geleden stopte met studeren, wat ook zo is (JA, IK WAS AL DERTIG TOEN IK ER EINDELIJK MEE UITSCHEE). Maar als ik bedenk dat de dochter na de zomer naar school gaat, duizelt het me niet alleen spreekwoordelijk, ik word ook fysiek licht in mijn hoofd. Net zoals ik me voelde toen mijn broer als kind tegen me zei dat het heelal oneindig is. Er is een Amerikaanse podcast over ouderschap die The Longest heet, en eigenlijk omvat die titel alles. De dagen met kinderen lijken vaak eindeloos, maar als je terugkijkt is het niet te bevatten hoe Shortest Time snel de tijd is gegaan. Na deze vakantie naar de basisschool? Dat kán helemaal niet. Ze is voor mijn gevoel gisteren geboren. L. zegt dat dit leven eigenlijk beter is. Ik knik. Dit is ook beter. Veel beter. Dit is het leven. Niet ergens op een berg backpackend jezelf zoeken. Dat is makkelijk. Dat kan iedereen. Het leven met kinderen, dat is pas groots en meeslepend.
Deze column van Hanneke verscheen in &C's Fijne, foute zomerboek 2020. Haar laatste column lees je in het septembernummer van &C 'Maak het verschil', dat nu in de winkel ligt. Of lees 'm hier op Blendle.