Column: 'Slapen, daar kun je me ’s nachts voor wakker maken'
Hanneke Hendrix schaart zichzelf als ouder van een peuter in de categorie "doet ook maar wat" en is niet te beroerd om te beschrijven hoe ze door de wondere wereld van buggy's, kinderdagverblijven, zetpillen en banaan heen struikelt
‘En, wat voor slaaptrainer hebben jullie?’ vraagt een kennis van mijn beste vriend. ‘Hm?’ zeg ik.
Ik heb zojuist een emmer zwarte koffie gekregen. Ik ben een tevreden mens, want die emmer zorgt ervoor dat het slaaptekort me nét niet nekt. We zitten in een hippe lunchtent.
‘Een slaaptrainer,’ zegt ze. ‘Voor je kleintje.’
‘Mijn kleintje?’ zegt mijn beste vriend. ‘Wat bedoel je daar nu weer mee?’
Ik kijk dromerig in mijn koffie. Moet ik whisky bestellen voor erin? Kan dat al? Hoe laat is het eigenlijk? Welke dag is het? Is het al 2018?
Lees ook: Hanneke Hendrix: Mag ik al bier?
‘Je zoontje,’ zegt de kennis.
‘En wat is een slaaptrainer?’ vraagt mijn beste vriend.
‘Een soort wekker, waarbij er een lamp aangaat als ze uit bed mogen. Zo leren ze uitslapen.’
‘O,’ zegt hij. ‘Nee. Onzin. Ik schuif gewoon een stoel onder zijn deurklink als hij er steeds uitkomt. Echt hoor. Ik heb mijn nachtrust nodig. Als ik niet kan slapen word ik een vreselijk mens.’
‘Hm, slapen,’ zeg ik. ‘Daar kun je me ’s nachts voor wakker maken.’
Dat gebeurt dan ook geregeld. Dat ik daar ’s nachts voor wakker word gemaakt. Zoals vannacht. Wat waren we ook alweer aan het doen? Voor mijn gevoel is het al ver in de middag. Mag ik al drank? Hallo? Hoort iemand mij?
‘Zet je een stoel onder zijn deurklink?’ vraagt de kennis.
‘Ja? Hoezo?’ zegt mijn beste vriend, quasi-agressief. De kennis neemt een slok van haar thee met takken. Ze zucht.
‘Nou ja, ik ben dus aan het twijfelen tussen de Cloud B Stay Asleep Buddy Egel, de Bambolino Nijntje in Bed en de Zazu Sam het Schaap,’ zegt de kennis. ‘Ik neig naar die laatste, maar nu las ik net op een forum dat van Sam het Schaap de oogjes geluid maken als hij ze open doet. Ja, en dat kan natuurlijk niet. Dan worden ze straks nog wakker. Plus, voor Jasmijn zal ik toch wel iets roze moeten kiezen. En voor Harley iets met vrachtwagens. Dat vindt-ie leuk. Vrachtwagens.’
‘Mijn dochter houdt ook van vrachtwagens,’ zeg ik.
‘Ben jij zo’n genderneutrale ouder?’ vraagt de kennis korzelig.
‘Ik ben een vermoeide ouder,’ zeg ik. ‘Maar om antwoord te geven op je vraag: ja. Maar ik trek haar ook gewoon jurkjes aan, hoor. Ik heb geen principes.’
‘Ik trek mijn zoon ook gewoon jurkjes aan, als hij dat graag wil,’ zegt de beste vriend. ‘Niks raars aan. De Schotten doen het al jaren.’
‘Maar jij sluit je kind ook op,’ zegt de kennis. ‘Daar gaan ze rare dingen van doen.’
‘Hij is niet raar,’ zegt de beste vriend.
‘Hij is wel een beetje raar,’ zeg ik.
‘Nou ja,’ zegt hij. ‘We hadden allemaal het jongetje in de basisschoolklas dat kneedgum at, toch? Toevallig is mijn zoon dat jongetje. Maar hij slaapt als een roos. Gaat er om acht uur in en ik hoor ‘m vaak pas rond half negen door zijn kamer scharrelen. Heerlijk. Ik ga stoelen verkopen, online. Slaaptrainingsstoelen. Passend onder elke klink.’
‘Ik vind het zo lastig allemaal, tegenwoordig,’ zegt de kennis. ‘Waarmee je ze nou wel en niet verpest.’
‘Je verpest ze altijd een beetje,’ zegt de beste vriend. ‘Daarbij: niemand vindt helemaal normale, gelukkige, saaie, goed gehechte mensen leuk.’
‘O shit,’ zegt ze. ‘Ik moet gaan. Ik heb om elf uur een afspraak.’
Ze staat op.
‘Ik zou die met dat schaap doen,’ zeg ik. ‘Fuck die oogjes.’
‘Ja hè?’ zegt ze.
Ze trekt haar jas aan.
‘Nu alleen nog de juiste magnetronknuffel vinden,’ zegt ze opgewekt.
Ze waait de deur uit, de kou in.
‘Nou,’ zegt mijn beste vriend. ‘Four o’clock in the world somewhere. Tik in de koffie?’ ‘Ik dacht dat je het nooit zou vragen!’
‘Ben jij sterker dan drank?’ vraagt hij, naar de slogan van een alcoholvoorlichtingscampagne van vijftien jaar terug.
‘Nee, maar we moeten wel goed trainen.’
‘Juist. Trainen. Het codewoord.’
Ik leg mijn hoofd op tafel, voor een heel kort hazenslaapje. En morgen zijn we wel weer helemaal normale, gelukkige, saaie, goed gehechte mensen.
Lees hier meer columns van Hanneke Hendrix
