Hanneke Hendrix en de oma die zegt dat ze een beetje dik is
Hanneke Hendrix (39) deed veel levenswijsheid op als barvrouw in de kroeg. Ze heeft een dochter (3) en een man, is de laatste Nederlander zonder smartphone en verhuisde vorig jaar naar een dorp. Haar roman Aswoensdag ligt nu in de winkels.
Hè, laten we gezellig bij oma op bezoek gaan.
‘Taart?’ ‘Nee, dankjewel.’
‘Roze koek, dan?’ ‘O, nee, dank u.’
‘Vla? Ik heb ook nog vla.’
‘Vla?’
‘Ja, chocoladevla.’
‘Nee, ik hoef echt niks. Echt niet.’
‘Vind je de taart er niet lekker uitzien?’
‘Ja, natuurlijk wel!’ ‘Ik heb die speciaal voor jou gehaald.’
‘Nee, oma, echt niet. Echt niet. Ik word veel te dik.’
‘Je bent helemaal niet dik.’
‘Wel. Wel. Ik ben tien kilo aangekomen. In een jaar.’
‘Ja, oké, je bent wel een beetje dik. Maar echt maar een beetje.’
Stilte.
‘Hoe is het met de kleine?’ ‘Goed.’
‘Is-ie niet mee?’ ‘Nee.’
Lees ook: Hanneke Hendrix en de ouders met hun inwisselbare kinderen
‘O.’ ‘Hij is naar het kinderdagverblijf.’
‘Ja. Ja. Zo gaat dat tegenwoordig.’
‘Gaat wat tegenwoordig?’
‘Dan brengen ze het kind weg en dan gaan ze op visite.’
‘Ik moet eigenlijk werken, hoor. Ik ben hier voor u.’
‘O.’ ‘Ja. Dus.’
‘Vroeger konden de kinderen zichzelf vermaken. Dan kon je heus wel werken met de kindjes thuis. Ik zette ze gewoon buiten. Ach, de vrijheid die je toen had. Dat kan allemaal niet meer. Tegenwoordig moeten ze met drie helmen op en een harnas aan achter op de fiets.’
‘Ik kan echt niet werken met Daan thuis.’
‘Nee, dat zal wel niet, nee.’
Stilte.
Lees ook: Hanneke: ‘Hoe dik of dun ik ook ben, ik wil altijd 5 kilo afvallen'
‘Wat bedoelt u daar nou weer mee?’
‘Nou ja, hij kan toch niet zo goed tegen kleurstof?’
‘Hoe komt u daar nou weer bij?’
‘Hij is altijd zo druk.’
‘Hij is helemaal niet druk.’
‘O. Nou. Dan heb ik het weer verkeerd gezien.’
‘Daan is helemaal niet druk.’
‘Nou ja, tegenwoordig is het anders. Vroeger hadden we dat gewoon niet, drukke kinderen.’
‘Nee, vroeger waren ze ook druk, alleen zag u dat niet, want u schopte al uw vijf kinderen gewoon naar buiten.’
‘Vroeger woonden de ouwe mensen ook nog gewoon bij hun kinderen in. Toen was dat allemaal heel normaal. Nu stoppen ze ons hier. Brengen ze de kinderen naar een ander en hun ouders en grootouders ook.’
‘Ik zal nog eens op visite komen.’
‘Nee, laat mij maar weer alleen. Prima. Ga maar lekker winkelen. De jeugd doet ook maar.’
‘Misschien had je zelf wat liever moeten zijn, vroeger. Dan had mama jou niet hier gestopt.’
Heel, heel lange stilte.
‘Taart?’
‘Ja, lekker. Doe maar.’
Deze column verscheen eerder in &C10, 2019. Lees de laatste column van Hanneke in de nieuwste &C (Wat schuift dat?), die nu in de winkel ligt. De online columns van Hanneke vind je hier.