Hanneke Hendrix: Groots en saai leven
Hanneke Hendrix woont in de buurt van Nijmegen met man en kind, en werkt daar aan haar derde roman. Ze schrijft boeken bij De Geus, geeft les aan de kunstacademie en de Schrijversvakschool en maakt hoorspelen voor de radio, maar is niet per se gek op grindbakken.
Ik heb vriend A. aan de lijn, en ik sta te koken met Netflix aan. In mijn huishouden staat er namelijk geen kookboek in de kookboekstandaard, maar een laptop. Een van mijn lievelingsmomenten van de dag: de dochter kijkt op de bank Pieter Konijn en ik bingewatch in de keuken een serie terwijl ik kook. Niet helemaal opvoedkundig verantwoord, want volgens de boekjes zou ik de dochter in het kookmoment moeten betrekken en samen hangop maken, komkommer snijden, kaas karnen of eieren klutsen. Maar goed, dat is dus niet het geval.
Op het scherm kust die knappe uit The Wire passioneel met die ene met die rooie haren uit Luther, terwijl Pacey uit Dawsons Creek en Abby uit ER daar niet achter mogen komen.
Lees meer: Hanneke Hendrix: Croissantjes en hysterie in de ochtend
'Als je alle nanny’s, oppassers, exen zonder eigen leven en alle inwonende grootouders in films en series zou wegdenken,' zeg ik, 'zou je de helft van de tijd alleen nog maar saaie plotloze televisie overhouden, zeg ik: "Kom gauw! We gaan op onderzoek uit! … O… Nee! Wacht! Het is vijf voor zes en ik moet mijn dochter van het kinderdagverblijf halen, anders krijg ik een boete."
"We gaan nu achter de moordenaar aan! O, nee. Wacht. Ik moet nog even wachten tot ze slapen,’ zegt A.
"Kom hier, dan duiken we in bed in een motel. O, wacht. Nee, ik heb net die ovenschotel in de oven staan en Diederik komt zo van voetballen en dan heeft ‘ie altijd razende honger."
'Ik erger me ook altijd aan van die motivational speakers,' zegt A. 'Steve Jobs gaf ook van die toespraken dat je nooit moet settelen en groots en meeslepend moet leven. Ja, da’s lekker gemakkelijk gezegd. Vooral als je de biografie van zijn dochter leest. Bleek die man dus nooit thuis te zijn. Change the World, think different. Maar even niet als je eraan moet denken een luier te verschonen.'
'Tja,' zeg ik.
'Wat kijk je op Netflix?' vraagt A.
'The Affair,' zeg ik.
'Is het wat?'
'Ik had al eens een poging gewaagd, toen de serie net uit was. Toen dacht ik: wat stelt iedereen zich toch aan. Doe toch eens relaxed. Maar nu, nou we zelf in de luiers zitten, snap ik ineens waar die serie over gaat. Dat je persoonlijkheid door een gezin helemaal verteerd kan worden. Dat je dan rare dingen gaat doen.'
A. lacht.
'En jij hebt daar ook last van?'
'Nee, wij zijn op tijd naar een dorp verhuisd. Hier gaat alles zo rustig.'
'Jullie zijn helemaal gesetteld, zeg maar.'
'O,' zeg ik. 'Dat mag niet natuurlijk.'
'Nou ja, dat mag wel als je niet wilt dat je dochter over dertig jaar slecht over je gaat schrijven.'
'Ze gaat maar drie dagen in de week naar de kinderopvang!' roep ik.
'Sommige mensen vinden dat veel!' roept A.
'Het is gewoon de precieze balans vinden tussen tijd met elkaar hebben en genoeg tijd vinden om een moord op te lossen,' zeg ik.
Lees meer: Hanneke Hendrix: De driedubbele-dwarsdraaiende-blafhoest-met-kokhals
Op de laptop duiken er twee in bed.
'Ik zei het al eens,' zeg ik. 'Maar ik snap niet waar mensen met kinderen de energie vandaan halen om een affaire te beginnen.'
Als ik toevallig over mijn schouder kijk zie ik op de stoep een stel kinderen staan. Ze gniffelen en wijzen naar het scherm. Ik draai de kookboekstandaard gauw een slag en spoel de scène door.
'Pas maar op,' zegt A. 'Straks komen er nog praatjes in het dorp. Groots en meeslepend leven!'
We hangen op. Ik denk na. Daarna zet ik de laptop uit.
'Hé,' roep ik naar de woonkamer. 'Kom je komkommer snijden?'
De dochter komt de keuken in gehold. Samen koken we.
Lekker settelen.
Groots en saai leven.
Lees hier meer van Hanneke Hendrix.