Het is weer eens zover. Mijn mailserver komt met de melding: 'Uw mailbox is vol, onderneem actie.' Al maanden negeer ik het bericht zoals je een mug negeert op een zomeravond in je slaapkamer: deken over je hoofd en doen alsof hij er niet is. Ik sta op het punt gedachteloos op het rode kruisje te klikken, maar ik stok. Waarom het onvermijdelijke uit de weg blijven gaan? Ik moet er immers een kéér aan geloven.

Lees ook: Marieke Elsinga: 'Als je pech hebt is er geen wijn op babyshowers'

Vandaag lijkt de perfecte dag: de wekker ging vroeg (oké, dat gaat-ie elke ochtend), na de ochtendshow ging ik sporten, bezocht ik de fysio, haalde ik al boodschappen, kocht nieuwe bloemen voor in huis, deed de was en de afwas en nu sta ik dus op het punt voor eens en voor altijd korte metten te maken met die irritante melding. Ik lijk on a winning streak. Nu is de keuze: archiveren of weggooien (extra capaciteit bijkopen kan ook, maar dat vind ik laf). De optie 'archiveren' valt meteen af. Op mijn Macbook is steevast óók geen ruimte, ook die melding negeer ik al maanden. Het wordt dus weggooien. En zo komt het dat ik nu al anderhalf uur weemoedig door oude e-mails struin.

Lees ook: Marieke Elsinga: 'Misschien verklap ik nu een enorm geheim'

Het lijkt soms meer op WhatsApp dan op Outlook: 32 mails over een zorgvuldig gepland vriendenweekend in 2016, mijn moeders verlanglijstje voor haar 61ste verjaardag ('gekleurde snijplanken, tegoedbon voor bloemist, lekkere olijfolie'), een reply van mijn zus dat ze voor de snijplanken gaat, een link van mijn huisgenoot naar overbelichte uitgaansfoto's en ellenlange mailwisselingen met mijn beste vriendin waaruit blijkt dat ik in 2008 nog dingen zei als 'moeilijk veel zin in het weekend' en 'ik bedoel, gaat het effe niet'.

Meer lezen? De volledige column van Marieke vind je in &C's januarinummer 'Selfcare, hoe doe je dat nou?', dat nu in de winkels ligt. Je kunt 'm ook hier lezen op Blendle of haal de editie in huis via &C Webshop.