En dan ineens ben je moeder.

Nou ja, niet helemaal ineens natuurlijk. Het is niet zo dat je op een willekeurige ochtend wakker wordt en er plotseling een baby naast je ligt, maar toch voelt het een beetje zo. Je loopt maanden rond te sloffen, hier en daar uit je kleding te barsten en steeds vreemdere eetgewoonten te ontwikkelen en dan word je moeder. En verandert je hele wereld. Ik had niet per se een acute kinderwens toen ik Marco ontmoette, maar ik hoopte wel dat het me gegeven zou zijn om ze te krijgen. Ik ken vrouwen die in hun tienerjaren al droomden van een groot gezin. Die zich eigenlijk niks anders konden voorstellen dan een toekomst met luiers, kinderfeestjes en bakfietsen. Dat had ik niet. Ik wist natuurlijk ook dat Marco al drie kinderen had en daar was ik blij om, dat ik dat van tevoren wist. Het lijkt me best raar als je een prima date hebt gehad met een zeer leuke man, en dat hij op het einde van de avond ineens tussen neus en lippen door vermeldt dat hij drie kinderen heeft.

Lees ook: Chantal Janzen: 'Mijn vliegvakantie verantwoord? Nee, natuurlijk niet'

Zeer gezellig, maar da's toch even wennen op je 25ste, zal ik maar zeggen. Je leeft lekker je vrijgezellenleven, werkt honderd uur in de week en hoeft met niemand rekening te houden en van vandaag op morgen is het de bedoeling dat je voor kinderen gaat zorgen die ook nog eens niet van jou zijn. Mijn voordeel was dat de kinderen van Marco niet meer heel jong waren, een superlieve, goede moeder hebben, de leukste kinderen van de wereld zijn en in mij al snel een vriendin zagen in plaats van iemand die ze weleens even kwam vertellen wat ze wel en niet mochten doen.

Daarbij schelen de oudste en ik maar elf jaar, en dan is het helemaal vreemd om een beetje te gaan moederen. Ik moet wel toegeven dat ik me in de loop van de jaren wat moederlijker ben gaan gedragen tegenover die drie. Je groeit een beetje in zo'n rol, en daar hoort ook bij dat je je op sommige momenten best zorgen kunt maken om ze. Dat je het verdrietig vindt als hun relatie niet goed gaat, dat je bang bent als ze naar de dokter moeten en dat je je ineens wil gaan bemoeien met belangrijke beslissingen. Van die dingen die een moeder doet, zeg maar.

Dertien jaar geleden vond ik het overigens heel spannend om aan Marco te vragen of hij überhaupt nog een kind wilde. We hadden pas onze tweede date en hij zat op mijn bank. Ik was op zoek naar een kaars en had me voorgenomen hem deze avond te polsen. En ineens werd ik bloednerveus en dook ik halverwege de zin een kast in, waarna ik mompelde: 'Stel hè, stel dat iemand tegen jou zou zeggen dat ze een kind met je wilde, zou je dat dan nog doen?' Er kwam geen antwoord. Ik stond voor m'n gevoel wel een halfuur in die kast te wachten. Heel voorzichtig draaide ik me om, hij keek me aan met de allerliefste blik en zei: 'Alleen als jij die iemand bent.' Mijn hart maakte 86 sprongen.

Lees ook: Chantal Janzen: 'Ik word vaak benaderd om geld over te maken'

Ik kreeg James toen ik 29 jaar was, en was intens gelukkig. Maar ineens was ook alle zorgeloosheid weg. Het was ontzettend overweldigend, maar o zo fijn, dat lieve kleine lijfje tegen me aan. Ik maakte me eerlijk gezegd ook wat zorgen over mijn werk. Ik had het idee dat ik volledig vervangbaar was in een musical destijds, dus ik wist niet hoe snel ik weer aan de slag moest gaan en zette me nog veel harder in dan voor mijn zwangerschap. De entertainmentwereld is een harde wereld en ik was bang dat ik mijn werk kwijt zou raken als ik er te lang uit zou zijn. Tegenwoordig is dat nog steeds zo, maar ik ben zelf veranderd. Natuurlijk ben je vervangbaar. Natuurlijk ben je misbaar. Natuurlijk wordt je carrière op een dag minder en gaat-ie zelfs voorbij. Je zou kunnen denken dat deze gedachten me onrustig zouden maken, maar wat er gebeurde was juist het tegenovergestelde. Want toen kwam Bobby.

Onze Bobster. Hij had niet op een beter moment kunnen komen. Als ik op zondagochtend om kwart voor zes op moet omdat Bobby me roept, en als ik daarna met een verfomfaaid gezicht van moeheid aan de ontbijttafel zit en James, Esmée, Isaa, Zion en Marco om iets hoor lachen wat alleen zij grappig vinden, ben ik intens gelukkig. Dit is gewoon míjn gezin, mijn familie. Het allerbelangrijkste in mijn leven.

Chantal

Het nieuwste nummer van &C 'Kinderen veranderen alles' ligt nu in de winkels. Je kunt het nummer ook hier bestellen.