Chantal: 'Ik vind dat ik op jullie allebei lijk.'

John Janzen: 'Je hebt een beetje van allebei, ja.'

Chantal: 'Qua uiterlijk en innerlijk.'

Joke Janzen: 'Dat vind ik ook. Wij delen dezelfde maniertjes.'

Chantal: 'Ik weet nog dat mijn balletjuf Liesbeth een keer zei: 'O, jij bent he-le-maal je moeder!' Hoe oud was ik toen?'

Joke: 'Tien of elf.'

Chantal: 'Ik vond jou er ook altijd heel mooi uitzien.'

Joke: 'Er zijn tig moeders die niets aan zichzelf doen, zelfs geen mascara. Zo ben ik niet. Al van jongs af aan vond ik dat ik dat moest doen. Laatst was ik foto's aan het bekijken en zag ik dat ook bij jou, zo vanaf je vijftiende.'

Chantal: 'Ik vond het leuk om er vrouwelijk uit te zien. Jij had vroeger zo'n fuchsiakleurige blouse, weet je nog?'

Joke: 'Ja, zo'n mooie Dynasty-blouse met pofmouw.'

Chantal: 'Die wilde ik dan aan.'

Joke: 'Naar het feest van opa en oma. Terwijl-ie veel te groot was.'

Chantal: 'En te ouwelijk, haha. Het optreden heb ik van jou, pa.'

Lees ook: Chantal poseert met haar ouders in het nieuwe nummer van &C

Joke: 'Je broer Roger was ook altijd bezig met zingen en optreden. Moest de hele familie weer kijken. Ik denk dat jij veel van hem hebt afgekeken vroeger.'

John: 'Maar jij hield je dan altijd heel rustig.'

Chantal: 'Dat durfde ik vroeger niet. Pas later, vanaf m'n tiende, met playbackshows.'

Joke: 'Op een bepaalde leeftijd kreeg Roger zin om zijn zusje te pesten. Dan wilde-ie jou af en toe een duw geven en werd jij kwaad.'

Chantal: 'Dingen gingen soms niet snel genoeg voor hem. Ik liep heel traag, dat trok-ie niet. En dan zei jij altijd: 'Pas op voor de brillen!''

Joke: 'O ja, dat klopt, haha.'

Chantal: 'Maakte niet uit of we een been braken, onze brilletjes waren hartstikke duur. En dan ging ik gillen en daar kon jij ook niet tegen.'

Joke: 'Werkelijk, jij hebt een stem: harder bestaat niet.'

Chantal: 'Maar tegenwoordig schreeuw ik nooit in huis. Tegen James en Bobby zeg ik altijd: 'Zachtjes, doe es rustig.' Dan hoor ik jullie. Dat gecontroleerde, als een vlam die gedoofd wordt. Daardoor hebben Roger en ik echt geleerd om ons te gedragen.'

John: 'Jullie waren niet te brutaal of druk. Maar toen jij op je negentiende naar Amsterdam vertrok, begonnen wel de zorgen.'

Lees ook: Geraldine Kemper: 'Ik ben trots op hoe mijn moeder ons heeft opgevoed'

Joke: 'We hebben veel telefoontjes van je gekregen.'

Chantal: 'Soms wel een paar per dag, ja. En ik ging elk weekend terug naar huis.'

Joke: 'Je had het pittig op die theaterschool.'

John: 'En de spanning met een kamer zoeken. Jij bent een stuk of elf keer verhuisd.'

Chantal: 'Jullie waren er áltijd. Toen jullie een keer weg waren, lag er een briefje in mijn koffer. Dat was janken natuurlijk. Nu doe ik dat ook bij James. Als ik langer dan een nacht weg ben, leg ik een briefje op zijn kussen.'

Joke: 'Het viel soms echt niet mee. Dan zei je: 'Alles doet zo'n pijn, ik weet niet of ik nog verder moet.' Dan zei ik: 'Wacht nou af en bepaal of je het aankunt. Als je het niet meer leuk vindt, ook goed.''

Chantal: 'Jullie zeiden nooit wat ik moest doen. Dat is ook typisch jullie: alles zelf oplossen. Dat doe ik nu ook. Met James en Bobby bel ik jullie nooit voor advies, ook niet toen ik zwanger was.'

John: 'Nee, je deed het allemaal zelf. Je wist alles heel goed.'

Chantal: 'En als het écht niet goed gaat, horen jullie het wel.'

Joke: 'Als het nodig is, zijn we er uiteraard. Maar op deze leeftijd heb ik het gevoel dat ik makkelijker los kan laten. Nu denk ik meer aan m'n eigen dingen, ga ik m’n vriendinnenclubje zien.'

Chantal: 'Ik vind dat heel grappig. Als ik vraag: kunnen jullie dan en dan, zeggen jullie: 'Nee, dan hebben we feest.''

Joke: 'Voorheen was het voor ons vanzelfsprekend om naar Amsterdam te komen. Nu vullen we vaker dingen in voor onszelf. Dat is wel fijn, want tja, hoe lang hebben we nog, hè?'

Chantal: 'Toen jij een nieuwe knie kreeg, mam, of toen paps gedeuns had met z’n heup, dacht ik wel: dat past helemaal niet bij jullie. Omdat jullie altijd zo sterk zijn. Ik vind het fijn dat Roger bij jullie om de hoek woont. Hij kan snel bij jullie zijn. Maar áls er iets met jullie gebeurt, laat ik alles vallen.'

Dit editorial staat in &C 'Ik lijk steeds meer op jou', dat nummer ligt nog tot en met dinsdag in de winkel, dus trek nog even een sprintje en haal hem in huis of check hem hier op Blendle. Wil je geen &C meer missen en profiteren van leuke extra's, word dan hier abonnee.