Ik heb meer dan twintig zwarte jurkjes.

En daar schaam ik me geen moment voor. Zwarte jurkjes zijn namelijk altijd goed. Ik heb jurkjes met lange mouwen, driekwartmouwen, korte mouwen en mouwloze. Ze zijn van wol, katoen en zijde. Ze zijn lang, kort en daartussenin. Ik heb er een paar die enorm sexy zijn, maar ook varianten die niet misstaan op een begrafenis. Ik heb diep uitgesneden zwarte jurkjes, modellen met een kraagje en met een col, en elke keer als ik weer een andere variant in een webwinkel voorbij zie komen, denk ik: vooruit, nog eentje dan.

Ik hou zo enorm van shoppen. Online shoppen welte­verstaan.

Lees ook: Chantal in gesprek met haar ouders: 'Het viel soms echt niet mee'

Naar fysieke winkels ga ik alleen in het buitenland, waar niemand me kent. Ik zie het namelijk al gebeuren dat ik me in Nederland in een veel te klein pashokje in een veel te kleine broek probeer te wurmen en daarbij vergeet het gordijn volledig te sluiten, zodat er de volgende dag een filmpje online staat met een titel in de trant van: ‘Chantal Janzen baalt van extra kilo’s’ of ‘Is Chantal weer zwanger?’ No, thank you.

Online shoppen dus. Heerlijk, zowel voor mezelf als voor de kinderen. Al koop ik voor hen minder dure kleding, want zo’n designermerk prominent op kinderkleding vind ik helemaal niks. Daarbij groeien ze er binnen een paar maanden weer uit. Ik moet eerlijk toegeven dat dit soms bij mijn eigen outfits ook gebeurt, maar ik bewaar die dan toch in de hoop dat ik er ooit weer in ga passen (haha, Chantal, wishful thinking). Gelukkig krijg ik zo eens in het halfjaar een aanval van opruimwoede en mest ik rigoureus m’n kasten uit. En al die ‘hopelijk pas ik dit binnenkort weer’-kleding verdwijnt dan in de kasten van m’n oppas en stiefdochters, gooi ik in een kledingcontainer of breng ik naar het blijf-van-mijn-lijfhuis. Opgeruimd staat netjes, anderen zijn er blij mee én ik heb weer ruimte voor nieuwe dingen, dus slinger ik, zodra ik klaar ben, de laptop weer aan. Je kunt je virtuele winkelmandje volproppen met spullen zonder dat je een overwerkte verkoopster hoeft te vragen het allemaal terug te hangen. Met één druk op de knop is de inhoud weer weg, wat handig is als je een beperkt budget hebt. Geen rare Ik heb meer dan twintig zwarte jurkjes. fratsen meer in krappe pashokjes met spiegels rondom en veel te fel licht waardoor werkelijk elk plekje op je lijf overbelicht wordt. Nee, je zet die enorme doos in je slaapkamer, dimt het licht en kunt lekker op je gemak passen.

Lees ook: Chantal Janzen: 'Ik kon anderhalve ton krijgen voor een reclame'

En ook al heb ik wat meer te besteden, ik ga totaal los in de sale. Het is heerlijk dat je niet met tien anderen hoeft te vechten om het laatste maatje M dat compleet gekreukeld onder in een grote graaibak ligt. Je hoeft je nooit meer te schamen voor het bizarre bedrag aan spullen dat je afrekent, want het wordt lekker anoniem thuisbezorgd. Niemand, behalve je partner misschien, die je beoordeelt op het feit dat je al 36 paar sneakers hebt (‘Nee, deze zijn echt anders, kijk maar, het wit is iets witter!’). Of je kind dat zich afvraagt waarom er toch altijd stapels dozen in de hal staan en vermoedt dat zijn huis stiekem een depot is van Postnl. Soms schaam ik me dan wel, ook omdat die pakketbezorging niet oké is voor het milieu. Gelukkig heb je tegenwoordig al veel winkels die daar bewust mee omgaan. Pakketbezorgers die klimaatneutraal rijden bijvoorbeeld, of webshops die idioot grote plastic verpakkingen vervangen door recyclebaar materiaal.

Mijn gênantste shopschaammoment had ik een tijdje geleden.

Lees ook: Fred van Leer in &C's januarinummer: 'Ik ben elke week doodongelukkig'

Ik was in het buitenland en kocht daar wat items van Isabel Marant. Een fantastische broek en een nog fantastischere trui. Dolgelukkig nam ik mijn nieuwe aanwinsten mee naar huis, maar toen ik ze wilde opruimen ontwaarde ik in mijn kast, serieus, precies diezelfde broek en trui. Niet op elkaar lijkend, niet met een iets ander stofje, een extra gesp of een andere kleur, nee. Precies dezelfde. Ik heb op dat moment besloten maar eens een tijdje niets meer te kopen, want als ik zelf niet meer weet wat ik allemaal heb, heb ik wellicht te veel. Ik heb het precies een week volgehouden, toen opende ik een nieuwsbrief met daarin een fantastisch zwart jurkje. Shit.

Chantal