Hanneke: 'De juf kwam meteen weer naar buiten lopen met de dochter'
Hanneke Hendrix (40) deed veel levenswijsheid op als barvrouw in de kroeg. Nu schrijft ze columns en romans en is ze co-host van de ouderschapspodcast Ik ken iemand die. Ze heeft een dochter (4) en een man, en is de laatste Nederlander zonder smartphone.
We zitten in de auto, op weg naar een covidtest. Dat komt zo: de dochter zit al twee dagen thuis wegens snot. Niet eens aansluitende dagen, overigens, dat is het gekke. Er zat een snotloze dag tussen. Hoe zou dat eigenlijk werken? Is snot bij kleuters misschien toch een soortement van orgaan dat maar doet waar het zin in heeft? Dat na lang onderzoek blijkt dat snot een zelffunctionerende entiteit is, met een wil en een motivatie en in direct contact staat met de kosmos zodat het altijd precies de dagen kan uitkiezen om tot volle wasdom te komen als HET DUS NET EVEN NIET UITKOMT.
Lees ook: Hanneke: 'Speeldates zijn soms net dat stukje extra lucht'
Want zo gaat dat.
Ze krijgen altijd snot als het niet uitkomt. En was je vroeger al geërgerd omdat je ze bij snot continu de neus moest afvegen omdat het leek alsof ze twee patronen van een lijmpistool uit hun neus hadden steken, nu schrik je bij ook maar één druppel of kuch je meteen helemaal de tering omdat je op de wankele richel staat van het omgooien der werkschema.
Maar goed.
De dochter heeft dus snot. Gisteren niet, dus ik bracht haar vanochtend weer naar school, en terwijl ik (ik blijf diep in mijn hart natuurlijk gewoon de rest van mijn leven de barvrouw) nog een tijd stond te kletsen bij het hek met een andere ouder, kwam ondertussen de juf alweer naar buiten met de dochter.
'Je kunt 'r weer meenemen! Het loopt er in een constante stroom weer uit!'
De dochter vond het niet erg. 'Frozen kijken en popcorn eten!' riep ze blij.
'Jaaaa,' riep ik blij, want ik ben altijd in voor obligaat bankhangen met snacks. 'Maar eerst gaan we even langs de teststraat.'
En zo geschiedde. We konden meteen terecht en nu zit ik dus met de dochter in de auto.
'Je moet zo even flink zijn,' zeg ik. 'Want een dokter gaat een stokje eerst in je keel en dan in je neus steken.'
'Gatver,' zegt de dochter.
'Ja, daar is inderdaad geen fuk aan,' zeg ik. 'Maar dat kun jij wel.'
'Ik ben de Dappere Ridster,' zegt de dochter tevreden, wat zoveel betekent als een stoere ridder.
Daarna is het even stil.
Lees ook: Hanneke: 'Niemand vertelt dat een bevalling een bloedbad kan worden'
'En je mag geen fuk zeggen,' zegt de dochter.
'O kut,' zeg ik. 'Dat is ook zo. Sorry.'
'Geeft niks,' zegt de dochter monter.
En nu wil ik graag een verhaaltje opschrijven over de paniek en de pijn en de weerbaarheid wat betreft deze ongewenste intrusie van haar neus, maar na een korte kokhals en een nies zegt ze alleen een beetje geërgerd: 'Dat kriebelt, dus.'
Nu denk ik dat ze ook geluk heeft, want er zat zoveel snot in haar neus dat er niet diep gepeurd hoefde te worden voor een emmerlading aan groene klodders op de wattenstaaf.
Eenmaal thuis kijken we Frozen en eten we popcorn. Ik heb ook maar een dag vrij genomen. Fuk it.
(O, en de test was negatief. Zelfs met die drie liter snot.)
Hanneke is met zomervakantie. Deze column verscheen in maart 2021. Lees hier meer columns van Hanneke.