Kak
Hanneke Hendrix beschrijft de kleinigheden in haar leven als kersverse ouder. En vooral het falen in dat kader of de spreekwoordelijke 'roze muur' waar ze steeds tegenaan loopt.
‘Waarom hebben ze het nou nooit over kak en over dik blijven na de bevalling?’ zegt vriendin M., die drie maanden terug een kind heeft gekregen. We drinken koffie in een hipstertent. Ik wegens werkontwijkend gedrag, M. wegens een slapende baby in de kinderwagen.
‘Wie zijn “ze”?’ vraag ik.
‘Nou ja, gewoon iedereen. In de media.’
Het is even stil.
‘Beyoncé,’ zegt ze. ‘Waarom houdt zij geen dikke buik over na de bevalling?’
Ze slaat op haar buik.
‘Omdat beroemde mensen niet eten tijdens de zwangerschap,’ zeg ik. ‘Volgens mij is dat een heel populair crashdieet. Gewoon je baby je vet laten opeten.’
‘Hm,’ zegt M. ‘En waarom durven die celebs nog gewoon naar het toilet? Nou? Waarom houden zij niks eraan over? En als ze dat wel doen: waarom hoor je dat dan nooit? Je hoort nou nooit dat Beyoncé naar de plee moest rennen omdat ze spuitpoep had na de bevalling.’
‘Spuitpoep?’
‘Ik moet taart,’ zegt M.
‘Wat is spuitpoep?’ zeg ik verward.
‘Dat je ineens moet en dan ongeveer zestig seconden hebt om het toilet te bereiken.’
‘Goh,’ zeg ik.
‘Jij geen last van dus?’
‘Nee,’ zeg ik. ‘Nooit ergens last van gehad. Ik had een ruggenprik. Ik zeg weleens dat ik elf centimeter ontsluiting had toen de dochter kwam. Ik zat na tien dagen alweer op de fiets.’
‘Dat dan weer wel,’ zegt M. ‘Met je postjenataaltjedepressietje.’
Ik zucht. Niets gaat ooit helemaal goed of vanzelf. Knoop dat maar in je oren.
‘Dat lijkt me zo heerlijk, dat je dan bij de Oscars bent en na Beyoncé naar de plee gaat en dat het dan stinkt naar kak,’ zegt M. ‘Heel verfrissend. Of als ik denk aan mijn aambeien en die dubbele laag dik kraamverband in de kraamweek en dan die foto’s zie van Beyoncé, dan denk ik: heeft zij dat ook? En heeft zij gepoept tijdens de bevalling? Iedereen moet toch poepen tijdens de bevalling?’
‘Ik heb niet gepoe-’
‘Ach, hou jij toch je mond! Ik gún jou gewoon die postnatale depressie!’
Ik knik. Ze heeft gelijk.
‘En heeft Beyoncé moeten poepen tussen de tweeling door? Nou? Heb je je dat wel eens afgevraagd? En heeft Jay-Z dat dan gezien? En wat vond hij daarvan? Fascinerend vind ik dat.’
‘Taart dan maar?’ zeg ik.
‘O,’ zegt ze. ‘Jonathan heeft gekakt. Geheel binnen het onderwerp.’
‘Borstvoedingskak,’ zeg ik. ‘Die stinkt nog niet. Ik vond die luiers altijd naar sinaasappel ruiken.’
‘Pff,’ zegt M., terwijl ze de baby uit de kinderwagen haalt.
Ze steekt haar zoon naar me uit.
‘Verschoon jij hem dan maar,’ zegt ze. ‘Als je het zo lekker vindt ruiken.’
Ongemakkelijk pak ik hem vast. Ik kan niks met baby’s, daar verandert een eigen kind dus niks aan.
‘Hup hup,’ zegt ze en wijst naar het toilet. ‘Dan kan ik even drie woorden in de krant lezen.’ Op het toilet verschoon ik hem.
‘De luier rook inderdaad niet naar sinaasappel,’ zeg ik als ik terugkom.
‘En een klysma,’ zegt M. ‘Als ik niet op dag drie had durven poepen, hadden ze me een klysma gegeven. Die kun je dus schijnbaar gewoon bij het Kruidvat kopen. Zie je het voor je? Dat Beyoncé een klysma moet? Wie zet dat dan?’
Ik trek mijn jas aan.
‘Weet je wat?’ zeg ik. ‘Ik ga gewoon even een blokje om. Kun jij de hele krant lezen.’
Ik pak de kinderwagen vast.
‘En een stuk chocoladetaart graag!’ roep ik naar de bar.
Ik rol de kinderwagen naar buiten, waar het naar frisse frisse lucht ruikt.
Meer columns van Hanneke Hendrix?