Hanneke: 'En nu ben ik dus weer met de pil begonnen'
Hanneke Hendrix woont met man en kind in een dorp ergens in het Land van Maas en Waal. Ze bracht drie romans uit en zwoer daarna dat ze nooit meer een boek zou schrijven. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan en nu heeft ze een contract bij Das Mag Uitgevers. Verder geeft ze les aan de kunstacademie en de Schrijversvakschool, maakt ze hoorspelen voor de radio, maar is ze niet per se gek op grindbakken.
'Nou, en nu ben ik dus weer met de pil begonnen.'
'En een jaar gestopt geweest?'
'Een jaar. Alleen het laatste half stond ik elke keer dat ik ongesteld was te juichen bij het toilet. Echt met springen en dansjes en alles. Ik bedoel, dan klopt er toch iets niet? Dus toen ‘ie in bad lag, ben ik een keer op een stoel ernaast gaan zitten en heb ik gezegd dat we even moesten praten.'
'Goh, Han.'
'Yep.'
Lees ook: Hanneke: 'De 3 dames met kort haar en brillen met felgekleurd montuur'
'En toen?'
'Toen hebben we het er een maand over gehad.'
'En dus niet zwanger geworden in die maand.'
'Nee, niet zwanger geworden. Dat was wel mooie ironie geweest. Maar we hebben het er wel goed over gehad. Ik bedoel: als ‘ie echt echt ongelukkig zou worden als we niet langer probeerden… Maar hij wilde alleen als ik ook echt wilde.'
'En je wilt niet.'
'Nee. En ik ben heel erg opgelucht. Echt. Alsof ik aan iets ontkomen ben.'
'Nou ja, zó erg is het nou toch ook niet? Een tweede kind, dat is heel normaal hoor. Iedereen doet het.'
'Ja precies dat, Francien. Ik bedoel: het is zo normaal om twee kinderen te hebben. Onbewust voelde ik toch die druk. Weet je wel: van hoe het heurt. En ineens dacht ik: ik kan het ook gewoon níet doen.'
Stilte.
Lange stilte.
Iets langere stilte dan gemakkelijk is.
'Maar Hans, wat ben jij stil. Je hebt nog niks gezegd.'
'Nou… Anja wilde dus ook heel graag een tweede.'
'O nee! En je vond de eerste al helemaal niet leuk!'
'Jezus, Han.’
'Francien, hou je mond. Het is toch zo?'
'Ik vind m’n zoon wel leuk, maar het vader zijn vind ik echt geen reet aan.'
'En je vrouw?'
'Die heeft maandenlang de duimschroeven aangedraaid.’
'Echt? Dat kan echt niet, hoor.'
'Hoe dan?'
'Door er werkelijk elke dag ruzie over te maken. Ze heeft me weleens midden in de nacht wakker gemaakt. Ik bedoel: slaapt Boyt eindelijk door, maakt zíj me wakker. Uiteindelijk ben ik overstag gegaan.'
'O nee!'
'Als je een tweede hebt, is het allemaal veel makkelijker en leuker. Echt. Geloof mij nou. Bij mij was dat zo, en ik hoor ook nooit van iemand dat het niet leuker en makkelijker is, zo’n wurm erbij.'
'Ja, nee, natuurlijk hoort hij alleen de succesverhalen. Als je spijt hebt van de tweede ga je natuurlijk niet zeggen: nee joh, niet doen, want ik wou dat ik dat tweede kind nooit had gehad.'
'Hanneke, wat bén jij voor een moeder?!'
'De ene helft vindt het gewoon heel leuk en de andere helft vindt er niks aan! Dat is toch helemaal niet erg? Dat heeft toch niks te maken met hoeveel je van je kind houdt? Jij vindt jouw relatie met Vin toch ook helemaal niet leuk? Maar je houdt toch ook gewoon van hem?'
Lees ook: Hanneke: ‘Hoe dik of dun ik ook ben, ik wil altijd 5 kilo afvallen'
'Nou dames, hou eens op met kibbelen. Het is uiteindelijk allemaal goed gekomen.'
'O.'
'Hoe dan?'
Hans zucht.
'Nou. Echt. Ik kreeg ‘m gewoon niet meer… Nou ja… Het lukte gewoon niet meer. Met de dinges en alles… met de seks. Ik dacht alleen nog maar baby’s. Dus ja. Toen had Anja het ook wel door. Ik bedoel: dat ik me niet liep aan te stellen.'
'O.'
'O.'
'Dus ophouden met zeiken. Ieder z’n meug. Oké?'
'Oké.'
'Oké, Hans.'
Deze column verscheen eerder in september 2019, Hanneke is even met kerstvakantie. Lees hier meer columns van Hanneke Hendrix.