Mijn vrouw en ik zijn over een paar maanden tien jaar samen. De tijd is voorbijgevlogen en alle andere dingen ook. Als je gelukkig bent, krijgt het leven vanzelf langere vleugels. Als ik naar ons kijk, ben ik dankbaar en tevreden. Twee termen die niet heel sexy en opwindend zijn. Dankbaar draagt nooit naaldhakken en tevreden heeft zijn balzak al dertien maanden niet geschoren.

Lees ook: James Worthy: 'Ooit deden we er alles aan om niet volwassen te worden'

In het begin van onze relatie was de spanning vaak om te snijden. Nu, tien jaar later, is de spanning gesneden. Hij ligt in keurige blokjes op het aanrecht. En dat is niet erg. Spanning is een prachtig iets, maar het draait vooral om onzekerheid. Om het niet weten wat komen gaat. Ik weet precies wat komen gaat. En zij ook, want zij kent me beter dan ik en vice versa. We kennen elkaar nu zo goed dat we elkaar bijna niet meer kunnen verrassen. De definitie van verrassen is: iemand blij maken terwijl hij of zij dat niet verwacht. Die vlieger gaat voor ons niet meer op, want ik verwacht altijd al dat ze me blij maakt, omdat ze me, vooralsnog, altijd blij heeft gemaakt.

Ik kijk naar de keurige blokjes op het aanrecht en daarna kijk ik naar het pakketje dat ernaast ligt. Drie weken geleden heb ik een tweedehandspilotenuniform op het internet besteld. 'Ladies and gentlemen, good evening. Welcome on board flight SEX6969 to Orgasmville, Ohio. This is captain James Patrick Worthy speaking and I have some information about our flight. Our flight time today will be three minutes, if you're lucky,' zeg ik als mijn vrouw ons huis binnenloopt.

'Waar is de kleine?' vraagt ze. 'Bij oma, maar dit is de laatste keer dat we over ons kind praten. In dit vliegtuig is het strikt verboden om over kinderen te praten. We vliegen naar Orgasmville, Ohio, niet naar Disney World in Orlando.' 'Oké, op welke rij zit ik, captain?' 'U zit op rij 44, stoel dubbel d. Gaat u maar zitten. We verwachten veel turbulentie. Dit heeft te maken met een hogedrukgebied in mijn liesstreek. Maar ik en mijn copiloot, meneer Peter Paalmans, zullen er alles aan doen om u bevredigd en wel op uw eindbestemming te laten komen.'

Lees ook: James Worthy: 'Onze zoon droomde zijn eerste droom op mijn borst'

'Hahaha. Peter Paalmans?' 'Mevrouw, alstublieft, in dit vliegtuig doen we niet aan achternaam-shamen. Peter Paalmans is de beste copiloot van het land. Die man staat stijf aan kop. Maar genoeg over hem, kan ik u misschien verblijden met een in-flight-lapdance?' Ik klik de muziek aan, Ride van Ciara, en laat mijn heupen spreken. Ze spreken alles behalve vloeiend, en toch ga ik door. Ik dans mijn ruggengraat in de knoop en mijn hart overhoop. Mijn vrouw is in de wolken. Dan gaat de telefoon. Het is mijn moeder. 'Jullie zoon heeft diarree, hij wil dat jullie hem nu komen ophalen.'

Deze column staat in het julinummer van &C 'Schaamteloos jezelf'. Deze is vanaf morgen te koop in de winkels en in &C Webshop. En lees hier meer columns van James.