Op het moment dat ik de gordijnen wil sluiten, zie ik in de tuin van de buren een oranje vlammetje dansen. Ik loop naar een van de twee wasrekken die pontificaal in onze huiskamer staan en pluk er een flanellen overhemd vanaf.

Sinds mijn vrouw en ik een kind hebben, schamen we ons niet meer voor onze wasrekken. Het ene staat voor de balkondeuren en het andere staat naast de televisie. Als ik na een nachtje ­stappen thuiskom, blijf ik altijd even naar de wasrekken staren. Een boxershort van mij naast een hemdje van haar naast een capuchon­trui van hem.

Met mijn overhemd nog open klim ik over de schutting heen. De buurjongen ziet me, veegt wat blaadjes en stof van de tuinstoel die naast hem staat af en zegt: 'Goedenavond, buurman.'

Lees ook: Nienke: 'Ik ging compleet de mist in met een Instagram-post'

'Goedenavond, lieve buurjongen.'

Vroeger was ik ook een buurjongen. Ik weet niet wanneer het buurjongen-zijn ophield en het buurman-zijn begon, maar het is goed zo. Ik ben bijna veertig. De buurjongen in mij is al lang met pensioen. Buurjongens hebben een boomhut en een luchtbuks. Buurmannen hebben een grasmaaier en een te dure barbecue.

'Wanneer ga je stoppen met blowen?' vraag ik.

'Serieus, buurman? Wie heeft mij drie jaar geleden een joint ­leren rollen?'

'Dat was ik. Ik wilde de coole buurman zijn.'

'Dat was je ook.'

'Was?' vraag ik, terwijl hij lachend naar mijn pantoffels kijkt.

'Ja, drie jaar geleden droeg je nog geen flanellen overhemden en van die domme pantoffels.'

'Ik heb alles wat ik wil, vriend, ik hoef helemaal niemand meer te imponeren. Maar waarom zit je eigenlijk in de tuin? Normaal zit je nooit in de tuin als er voetbal op televisie is.'

'Ik ben weer single, man. Mijn hart is gebroken. Ze vond dat ik stilstond.'

Lees ook: Hanneke: 'Ik pak een koekenpan uit de tas en sla haar van haar stoel'

'Je bent achttien, toch? Alle jongens van achttien staan stil. Vroeger was ik ook zo. Een stacaravan propvol hormonen.'

'Ik deed alles voor haar, buurman. Niemand weet dit, maar ik ben speciaal voor haar blijven zitten vorig jaar. En kijk naar mijn haar. Zij wilde dat ik het lang liet groeien. Alleen voor haar vond ik het niet erg om op een junk te lijken.'

'Dat lange haar staat je hartstikke leuk. Je lijkt niet op een junk, maar op een kunstenaar.'

'Bijna alle kunstenaars die niet meer leven zijn doodgegaan door de drugs. Voel ook eens aan mijn haar. Ze had een speciale conditioner voor me gekocht. Nu is mijn haar zo zacht dat ik er kussenslopen van kan maken. Maar als het waait, ziet het er niet uit.'

'Verliefdheid is als conditioner voor het hart. Die maakt het zacht en kwetsbaar. Een beetje tegenwind en alle aderen zitten in de war. Liefde is samen de knopen eruit willen halen.'

'Dat klinkt aannemelijk, buurman, maar ik kan je niet serieus ­nemen met die pantoffels.'

Tien minuten later zit hij op een klapstoel in onze keuken. Ik sta achter hem met een tondeuse. Zijn haar valt op de keukenvloer. Het motregent zachtheid. Als ik klaar ben met vegen, lopen we naar de huiskamer. De buurjongen staart naar de wasrekken. Ooit zal hij het begrijpen.

Deze column verscheen eerder in &C 04, 2020.