Onderaan onze trap staat een politieagent. Het is een oude man met een lichtgrijze snor. Van een afstandje lijkt het alsof er een muis op zijn bovenlip ligt te slapen. 'Bent u meneer Pugh?' vraagt de agent. 'Dat ben ik.' 

Lees ook: James Worthy: 'Ze zei dat ik voor haar moest vechten'

'We hebben een aantal klachten ontvangen. Loopt u geregeld naakt door uw huis?' 

'Wat is naakt?' 

'Naakt is zonder kleren, meneer Pugh.' 

'Dan loop ik nooit naakt door huis, want ik draag altijd een boxershort of een spijkerbroek.' 

'Een niet nader te noemen overbuurman is van mening dat u geen respect voor de openbare eerbaarheid lijkt te hebben. Hij stoort zich aan uw exhibitionisme. Herkent u zich in zijn klachten?'

'Of ik opgewonden raak als onbekenden ongevraagd met mijn blootheid in aanraking komen? Nee, zo ben ik niet. Mijn naaktheid heeft in alle eerlijkheid niets met seksuele opwinding te maken. Ik heb het gewoon altijd warm. Mijn vader was een Engelsman. Ik draag nu ook geen T-shirt, ziet u?'

'Ik zie het, meneer Pugh. Uw overbuurman refereerde ook aan de Amerikaanse comedyserie Friends. In een paar afleveringen hebben de vrienden last van de Ugly Naked Guy. Een buurman die graag naakt is. Bent u bekend met de serie Friends?' 

'Uiteraard, maar ik zie mezelf niet als de Ugly Naked Guy. Ik ben echt nooit naakt. Ben ik nu naakt, meneer agent?' 

'Nee, u draagt een spijkerbroek met de pijpen opgerold.' 

'Krijg ik een boete?' 

'Nee, maar laten we samen een beroep op ons probleemoplossend vermogen doen. Uw overbuurman is een volwassen man en u bent een volwassen man.' 

'Prima. Ik wil best de gordijnen sluiten als ik met een ontbloot bovenlijf in onze keuken sta. Want alleen dan kan de overbuurman met mijn goddelijke lichaam geconfronteerd worden. Maar ik vind het wel jammer dat het zo moet.' 

'Dat begrijp ik.' 

'Ik ben thuis. Dit is mijn paradijs. En eerlijk is eerlijk, ik ben ook best tevreden met mijn bovenlijf. Vorig jaar woog ik 97 kilo, nu weeg ik 85 kilo. Mijn borsten trillen niet meer als ik loop en mijn schouders hebben er nog nooit zo imposant uitgezien. Hoe oud denkt u dat ik ben?' 

'Misschien een jaar of 37?' 

'Nee, ik ben 41.' 

'Mijn complimenten.' 

'Bedankt, meneer agent.' 

Lees ook: James Worthy: 'Ik heb gisteravond met de urn van mijn vader gedanst'

'Ik ga nog even met de overbuurman praten. Wilt u nog iets tegen hem zeggen?' 

'Ik denk het niet. Moet ik mijn excuses aanbieden? Nee, toch? Ik stond nooit pontificaal in ons keukenraam met een ijsblokje over mijn tepels te wrijven. Nooit heb ik dingen geëtaleerd die ik niet had mogen etaleren. Mijn klokkenspel heeft de kerk nooit verlaten, begrijpt u?' 

'Ik begrijp u. U heeft het gewoon altijd warm. Uw vader was een Engelsman.' 

'Precies. Ik ben geen potloodventer, maar gewoon een warmbloedige penvriend.

Deze column staat in het januarinummer van &C 'Gelukkig, een nieuw jaar'. Deze is vanaf morgen te koop in de winkels en in &C Webshop. En lees hier meer columns van James.