James Worthy: 'Ik mocht de tandenfee niet vergeten'
James Worthy (40) is schrijver, journalist en columnist. Hij zette zijn eerste stappen bij jongerentijdschrift Break-Out!. Daarnaast schreef hij een hoop boeken, waarvan In de buik van de wolf de meest recente. James woont met Artie en James (de zevende) in Amsterdam. Zijn columns lees je elke maand in &C Magazine.
Ik schrik wakker en wil op mijn telefoon kijken hoe laat het is, maar het ding is leeg. Ik staar naar mijn ochtenderectie en durf vast te stellen dat het ochtend is. Op het klokje van de oven zie ik dat het half vijf is. Dan zeg ik 'sorry' tegen de oven, omdat ik hem vaker als horloge dan als keukenapparaat gebruik. In feite is onze oven gewoon een heel dure klok.
Lees ook: James Worthy: 'Ik heb haar gruwelijk voor lief genomen'
'Vergeet alsjeblieft de tandenfee niet. Ze is de vorige twee keer ook al niet langsgekomen,' zei mijn vrouw gisteravond tegen me voordat ze ging slapen. Ik loop naar de slaapkamer van onze zoon toe en prop mijn hand onder zijn hoofdkussen. Waar is die tand? Waarom zijn kindertanden zo klein? Vijf minuten later heb ik de tand. Ik ben zo gelukkig en tevreden dat ik niet zie dat de ogen van mijn zoon open zijn. 'Alles is goed. Je droomt, schat.' 'Wat voor droom is dit dan?' vraagt hij. 'In deze droom is papa zijn paspoort kwijt.' 'Oké, ik hoop dat je hem gaat vinden,' zoetjes maar razendsnel emigreert hij weer terug naar dromenland.
In mijn portemonnee zit alleen een briefje van twintig. Shit, ik ben dol op mijn zoon, maar één tand is echt niet meer dan twee euro waard. Voor twintig euro wil ik minimaal al zijn tanden hebben. Ik zoek in de jaszakken van mijn vrouw naar kleingeld, maar ik vind enkel haarelastiekjes, bonnetjes van Surinaamse eethuizen, twee vuurrode lippenstiften, mijn creditcard en een plastic fopspin van onze zoon. Daarna kijk ik onder en achter de kussens van ons bankstel, maar ik vind enkel haarelastiekjes, haarklemmen en een uitgeprint recept van Jamie Oliver.
Lees ook: James Worthy: 'Fruitvliegjes maken mij onzeker'
Het is een recept voor Italiaanse erwtensoep. In de tweede zin staat het woord 'pruttelen'. Ik haat dat woord. Dat je in de keuken staat en iemand met zijn of haar hoofd boven de pan komt hangen en dingen zegt als: 'Zo, dat staat lekker te pruttelen.' Ik snap dat woord niet. Mensen met buikgriep pruttelen. Mensen met seksueel overdraagbare aandoeningen pruttelen. Prut is een ander woord voor bagger. Smurrie. Drab. Mijn soep pruttelt niet, vriend.
Benieuwd naar de hele column van James? Deze is nu te lezen in &C's maartnummer 'Bekend, beroemd, berucht'. Zijn laatste column kun je ook hier lezen op Blendle, of bestel het magazine in onze webshop. Lees hier meer columns van James.