James Worthy: 'Onze zoon droomde zijn eerste droom op mijn borst'
James Worthy (40) is schrijver, journalist en columnist. Hij zette zijn eerste stappen bij jongerentijdschrift Break-Out!. Daarnaast schreef hij een hoop boeken, waarvan In de buik van de wolf de meest recente is. James woont met Artie en James (de zevende) in Amsterdam. Deze column komt uit de nieuwste &C Oh Baby!-special.
Op de dag dat onze zoon werd geboren, kocht ik twee appelflappen voor mijn vrouw. Ze vroeg erom in een sms'je. Appelflappen en een schone pyjama. Ik kocht twee appelflappen in de supermarkt en pakte de tram naar het ziekenhuis. Het was de laatste keer dat ik als kinderloze man in de tram zat.
Lees ook: James Worthy: 'Mijn ex-vrouw was ook goed, maar jezus, die Rosa'
Het was een angstaanjagende rit. Ik kreeg een paniekaanval en stapte twee haltes te vroeg uit. In de verte kon ik het ziekenhuis zien liggen. Een betonnen schoenendoos met honderden raampjes. Achter een van die ramen lag mijn vrouw op haar appelflappen te wachten. Voor de deur van het ziekenhuis probeerde een man in een rolstoel een sigaret op te steken. Het lukte niet, zijn aansteker was leeg. Ik graaide in mijn jaszak en overhandigde mijn oude aansteker aan hem. 'Moet je hem niet terughebben?' vroeg de man toen ik het ziekenhuis binnenliep. Hij had de stem van een man die het einde al kon zien. En het einde zag hem ook. 'Nee, je mag hem houden. Ik word vandaag vader!' schreeuwde ik.
Op het moment dat ik uit de lift stapte kon ik mijn vrouw al horen kermen. Ik ademde diep in, betrad de kamer, legde de appelflappen op tafel neer en drukte mijn droge lippen tegen haar natte voorhoofd aan. Ze was aan het zweten van de pijn.
'Zijn het echte appelflappen? Van de warme bakker bedoel ik?' vroeg ze.
'Je ziet er goed uit, schat.'
'Ze komen toch niet van de supermarkt? Ik haat supermarktappelflappen.'
'Heb je een nieuwe shampoo? Er zit zoveel volume in je haar dat ik lichte gehoorschade oploop als ik naar je kijk.'
'Sorry, ik hou van je.'
'Ik ook van jou,' zei ik, terwijl ik de verkeerde pyjama aan haar voeteneind neerlegde.
Lees ook: James Worthy: 'Ik wil dat kruintje op m'n hoofd niet zien'
Elf uur later zag ik onze zoon voor het eerst. Ik telde zijn tenen. Het waren er tien. Ik telde zijn vingers. Het waren er tien. Ik keek in zijn ogen en zag al onze dromen. Het waren er duizenden. Die nacht sliep hij op mijn borst. Onze zoon droomde zijn eerste buitenbaarmoederlijke droom op mijn borst. Ik keek naar mijn zoon en ik keek naar mijn vrouw. En dan weer naar onze zoon. Die nacht groeide mijn liefde voor het leven sneller dan het licht. Hij droomde zijn eerste droom op mijn borst. Ik was een matras van vlees en bloed voor mijn allermooiste vlees en bloed. Hij had een paars mutsje op. Ik had het prijskaartje er iets te hard afgetrokken, dus er zat een gaatje in. Ik keek door het gaatje en zag de sterren.
Deze column staat in de nieuwste &C Oh Baby!-special. Deze is nu te koop in de winkels en in &C Webshop. En lees hier meer columns van James.