Mijn vrouw en ik zitten te eten in een restaurant. Onze telefoons liggen op elkaar in het midden van de tafel. We hebben een romantisch avondje. De kleine is bij oma en het weer is mooi. Lichtbewolkt met hier en daar kans op seks. 

Lees ook: Mannen moeten kunnen barbecueën

Mijn vrouw is lekker aan het eten. Als mijn vrouw lekker aan het eten is, gaat ze dansen en zingen. Zittend dansen. Mijn vrouw kan het. Ondertussen probeer ik mijn gekonfijte kabeljauw netjes naar binnen te werken. Ik heb al twintig jaar een baard, maar in dure restaurants eten blijft spannend. Na elke hap veeg ik mijn baard schoon. 

'Zou ik nog een servet mogen?' vraag ik aan de ober. 

'Maar dit is al uw zesde servet, meneer,' zegt de getatoeëerde jongen.

'Een hoogpolig tapijt moet je vaker stofzuigen,' zeg ik, voordat ik met mijn rechterhand door mijn baard ga. Ik weet niet eens of het waar is. Of je hoogpolig tapijt daadwerkelijk vaker moet stofzuigen, maar het klonk leuk. Dat is eigenlijk wat mijn hele leven is. Ik zeg en schrijf dingen die leuk klinken, maar naar alle waarschijnlijkheid compleet onwaar zijn. 

'Ik vind het zo knap hoe jij spreekwoorden en gezegden verzint. Het is bijna een superkracht,' zegt mijn vrouw.

Ik zie het voor me. Zelfverzonnenspreekwoordman. Ik draag een strakke maillot en sta naast een kanaal. Er is zojuist een schoolbus in het water gereden. Iedereen is in paniek. Een politieagent rent op me af en vraagt wat ik ga doen. Ik ga met een hand door mijn baard en zeg: 'Geen paniek. Zelfs een schoolbus kan de schoolslag,' zeg ik. En de wereld is weer gered. 

De nagerechten staan op tafel. Mijn vrouw maakt negen foto's van haar Coupe Colonel. Een citroensorbet met wodka. Er zit veel alcohol in, dus de kans op seks zal spoedig aanzienlijk krimpen. Mijn vrouw is in de veertig en ik ben in de veertig. Vroeger werden we ondeugend van alcohol, tegenwoordig worden we lethargisch van alcohol. Het enige wat echt hard aan mij zal worden als ik drink is mijn gesnurk.

Lees ook: Er zijn handelingen die je maar beter niet kunt doen na het poepen

De ober legt de rekening op onze telefoons neer en neemt mijn stapeltje servetten mee. 

'Niet weer te veel fooi geven, hè?' mompelt mijn vrouw aangeschoten. 

'Laat me. Ik ben een volwassen man,' mompel ik aangeschoten terug.

'Maak er maar tweehonderddertig van, hoor,' zeg ik tegen de ober met het pinapparaat. Ik ben van mening dat de fooi altijd hoger moet liggen dan het duurste nagerecht. Zo ben ik opgevoed. 

'Je overdrijft altijd zo,' zegt mijn vrouw.

'Ik vond het eten heerlijk en de ober vriendelijk. Jij niet dan?' vraag ik.

'Het eten was inderdaad heerlijk.'

De ober breekt in duizend kleine stukjes. 

'Wat gaan jullie met de rest van de avond doen? Ligt er nog meer romantiek in het verschiet?' vraagt hij.

'Nou, we gaan naar huis en in slaap vallen met seizoen vier van Selling Sunset op de achtergrond,' zegt mijn vrouw, terwijl ik het telefoonnummer van de taxicentrale verkeerd intik.

Deze column staat in &C's augustusnummer 'Vasthouden, dat vakantiegevoel'. Dit nummer is vanaf woensdag 20 juli te koop in de winkels en in &C Webshop. En lees hier meer columns van James.