Sinds mijn vader weet dat hij ongeneeslijk ziek is, eet hij veel cheeseburgers. Dan loopt mijn moeder naar de snackbar en bestelt ze twee cheeseburgers. Eentje voor hem en eentje voor haar. Mijn moeder heeft niets met cheeseburgers, maar ze wil niet dat mijn vader zo'n ding in zijn eentje eet. Ongezond eten moet je samen doen. Na de laatste hap moet er iemand in de buurt zijn met wie je je schuldgevoel delen.

Lees ook: James Worthy: 'Alle volwassen mannen plassen zittend'

Vandaag ben ik haar naar de snackbar gevolgd. Vanachter een boom kijk ik naar hoe ze het etablissement binnenloopt en met haar handen in haar zij voor de snackvitrine stil blijft staan. Mijn moeder begint te praten. De snackbareigenaar knikt vriendelijk en legt twee hamburgers op de bakplaat. Ik wil naast mijn moeder gaan staan en haar knuffelen, maar ik doe het niet. Zij kent mijn vader langer dan dat ik hem ken. Dit is haar moment. Ze is voor hem aan het zorgen. Hij heeft zin in een cheeseburger en daarom staat ze in de snackbar. Ik pak mijn telefoon erbij en besluit haar te bellen. 'Wat kunt ben je aan het doen, Teun?' vraag ik. Mijn moeder heet Teuntje. Teuntje Krijger. Alleen ik mag haar Teun noemen, maar iedereen noemt haar Teun.

'Ik sta in de snackbar voor je vader.'

'Neem je zelf ook iets?'

'Misschien een kroket of zo, maar waarom bel je?''Ik wil gewoon even zeggen dat ik fucking trots op jullie ben.'

'Wij ook op jou.'

'Nee, dit gaat niet om mij. Dit gaat niet om wat voor een geweldig mens ik ben geworden, dit gaat om jullie tweeën.'

'Wat doen we dan?'

'Deze hele situatie. Jullie zijn bijna een halve eeuw samen en hij heeft nog maar een paar maanden te leven.'

Lees ook: James Worthy: 'Dichter bij vreemdgaan ga ik niet komen'

'Ik huil ook veel, jongen, maar ik ben ook dankbaar. Natuurlijk ben ik verdrietig om de toekomst, om de dingen die hij zal missen, maar in het verleden hebben we niets gemist. Begrijp je? We hebben het fantastisch gehad.'

'Maar ben je nooit boos dan?' vraag ik.

'Natuurlijk ben ik soms boos. Hij werkte nog elke dag. Hij leefde nog elke dag. Hij was niet oud. Weet je wat het mooie aan je vader is? Hij werkte altijd voor anderen. Hij leefde voor anderen. Bijna nooit deed hij iets voor zichzelf. En daarom is dit zo moeilijk. Hij heeft zijn hele leven iedereen geholpen en nu kan niemand hem helpen.'

'Jij helpt hem nu, toch?'

'Ik ben gewoon een cheeseburger voor je vader aan het halen.'

'Nee, je helpt hem. Je slaat een dekentje van kaas om hem heen. Je maakt hem gelukkig.'

'Dat is lief. Wil jij nog wat hebben? Ik weet dat je achter die boom staat.'

'Hoe weet je dat?'

'Ik blijf je moeder, vriend.'

Deze column verscheen eerder in &C 07 2020