Sinds de dood van mijn vader schrijf ik veel te weinig over mijn moeder. Alles gaat over hem. De liedjes op de radio gaan over hem. De wolken in de lucht gaan over hem. Mijn dagdromen gaan over hem. Als een vredelievende vliegtuigkaper heeft mijn vader mijn hart gekaapt. Door zijn afwezigheid is hij juist meer aanwezig geworden.

Lees ook: James Worthy: 'Mijn vader heeft nog maar een paar maanden te leven

Maar mijn moeder is er nog. Ze leeft in haar eentje in het huis dat we dertig jaar geleden nog met z'n vieren bewoonden. Haar dochter woont aan de andere kant van Europa, ik woon aan de andere kant van de stad en haar grote liefde is nu op huizenjacht in het hiernamaals. Haar gezin is een stuk gekrompen, maar haar huis niet. Ik maak me zorgen om haar. Om de stilte die ze nooit heeft gekend. Ze is de sterkste vrouw die ik ken, maar soms kan de stilte met meer zijn.

Gisteravond was ze gaan eten bij een vriendin. Van tevoren had ik aan haar gevraagd of ze me een berichtje kon sturen als ze weer thuis was, maar ik kreeg maar niets binnen. Iets voor middernacht belde ik haar op.  Ze nam op en vertelde dat ze al een uur thuis was. Ik was woedend. Toen werd zij woedend. En toen moesten we lachen.

In datzelfde gesprek vertelde ze dat ze nieuwe plantjes had gekocht voor op het balkon. Daar werd ik gelukkig van. Toen ik klein was, stonden mijn moeder en ik een keer op het balkon. Zij gaf de viooltjes water en ik fatsoeneerde de balkonvloer met een stoffer en blik. Opeens trok ze een viooltje uit de plantenbak en stak hem in haar mond. Ik wist niet wat ik zag. 

Lees ook: James Worthy: 'Fruitvliegjes maken mij onzeker'

Ze kauwde er rustig op en slikte de bloem door. 'Wat doe je?' vroeg ik. 'Maak je niet druk. Viooltjes zijn eetbaar,' zei ze en toen plukte ze het meest donkerpaarse viooltje en gaf dat aan mij. Erg lekker vond ik het niet smaken, maar het was voor mij wel een geruststellende gebeurtenis. Sinds die dag weet ik dat ons gezin nooit honger zal lijden. Mijn moeder is er gewoon nog. En omdat ze er nog gewoon is, heb ik de laatste maanden weinig over haar geschreven. Ik heb haar gruwelijk voor lief genomen.

Benieuwd naar de hele column van James over zijn moeder? Deze is nu te lezen in &C's februarinummer 'Borst vooruit'. Zijn laatste column kun je ook hier lezen op Blendle, of bestel het magazine in onze webshop. Lees hier meer columns van James.