Ik zit in het park onder een boom te dromen. In dit park leerde ik fietsen. Ik werd er verliefd op meisjes. Op dit stukje grond viel ik voor het eerst uit een boom. In dit park leerde ik dat meerkoeten en eenden geen vrienden van elkaar zijn. Mijn telefoon piept. Er is een mail binnengekomen. De meeste mailtjes die ik krijg, gaan over penisvergrotingen, voetbalreizen of krantenabonnementen, maar dit bericht komt van mijn baas. Ik zie vrijwel meteen dat het om iets serieus gaat. Hij begint de mail niet met 'Hoi vriend', maar met 'Beste James'. Daar waar voornamen worden gebruikt, zijn de rapen het gaarst. Mijn vrouw noemt me heel af en toe 'James Patrick Pugh' en dan weet ik dat ik een helm en mijn kniebeschermers moet pakken en van het balkon moet springen. Dan weet ik dat ik moet vluchten. Als je de bui al ziet hangen, hoef je niet per se naar de punaise te zoeken.

Lees ook: James Worthy: 'Mijn vader heeft nog maar een paar maanden te leven'

Na het lezen van de mail schiet ik in de lach. Wat is dit voor wonderlijk jaar? Precies een maand nadat ik erachter kwam dat mijn vader ongeneeslijk ziek is, verlies ik mijn baan. Na de lach komen de tranen en daarna komt weer een lach. Een natte lach. Ik ben morgen vrij en de dag erna ook. Mijn leven hangt al zo'n twintig jaar van deadlines aan elkaar. Ik heb dat nodig. Een tijdslimiet. Een uiterste datum. Het uitstellen. Wat nu? Ik wil al mijn hele leven boswachter worden, misschien moet ik dat gaan doen. Mijn boswachtersdiploma halen en een donkergroene hoed kopen. Waarom niet? Ik heb nu geen excuses meer. Ik heb zeeën van tijd om er heerlijk in te verdrinken.

Toen ik tien jaar was, mocht ik een keer een dag meelopen met een echte boswachter. De beste man tilde stenen op en ik mocht eronder kijken. Sinds die dag vind ik het heerlijk om grote stenen op te tillen en eronder te kijken. Ik doe het overal, behalve op begraafplaatsen. Het lijkt me heerlijk om thuis te komen in mijn boswachtersoutfit en dat mijn vrouw dan aan mij vraagt wat ik allemaal heb gedaan.

'Ik heb wat stenen opgetild. Ik zag allemaal dingen die eigenlijk niet gezien wilden worden en toen heb ik de steen weer teruggelegd.'

Lees ook: James Worthy: 'Alle volwassen mannen plassen zittend'

Net na mijn puberteit wilde ik lid van een motorbende worden. Misschien moet ik dat gaan doen. Een leren jas kopen en iets met doodshoofden en roofvogels. En een motor natuurlijk. Maar die motor laat ik gewoon bij het clubhuis staan. Ik heb niets met snelheid. Het leven gaat al snel genoeg. Ik zet wel koffie of zo en ik zeg lieve dingen tegen mijn broeders die erg bekwaam zijn in het nemen van ondoordachte beslissingen.

'Ik heb per ongeluk twee kilo heroïne van een Mexicaans kartel gestolen.'

'Iedereen maakt fouten, Rodney. Alles komt goed.'

Mijn telefoon piept. Er is een mail binnengekomen.

'Hoi meneer Worthy. Ben u misschien geïnteresseerd in een penisvergroting?'

Waarom niet, ik heb toch geen klote te doen.

Deze column verscheen eerder in &C 08 2020