Mijn vriend is twee weken van huis. Dat betekent in mijn eentje een huishouden runnen. Dat is topsport kan ik je vertellen. Alleenstaande moeders: jullie zijn superhelden. Kan ik nog zo onafhankelijk met allerlei mondige Beyoncé-liedjes meeblèren, maar ik val hartstikke door de mand deze veertien dagen. Zonder hem ben ik niks waard.

Lees ook: Jamie: 'Ik ben hartstikke bezet, maar kijken doen we zeker'

Vooral insecten zijn een dingetje. Waar ik normaal snel naar de man grijp als hulpmiddel, moet ik nu mijn kind ervoor op laten draaien. De kruisspin in de tuin vond het lollig om tussen elke plant een draad te spannen. Ga ik me echt niet zelf aan wagen, dan maar mijn kind hè. Ach, hij gilt hooguit één keer en denkt er nooit meer aan terug. Ik daarentegen lig vijf dagen in coma en heb nog jaren ernstige visioenen. Want ze zullen maar onverwachts tegen je knie aan slingeren. Het is verdomme bijna straatintimidatie! En laat me niet beginnen over de glazenwasser die me 's nachts uren zoet heeft gehouden. Ik bedoel de insectenvariant hè, anders werd dit schrijfsel plots een prachtig script voor Achter Gesloten Deuren.

Dat ochtendritueel kan ook beter. Als ik de kids eenmaal naar school heb gebracht, voelt het alsof ik een driedubbele marathon heb gelopen. Hoe doen mensen dit in hun eentje? Normaal gesproken doet vaders de culinaire afdeling (ontbijt en broodtrommels) en ik de verzorging (opfrissen, kleren, haren in model). Hij brengt ze keurig naar school en ik haal ze op. Maar nu komt alles op mijn bord. Wel maak ik er een soort wedstrijd van; je moet het leuk een beetje maken voor jezelf, niet? Want wanneer mijn vriend eenmaal terug is, moeten de kinderen nog maanden mijmeren over mama’s magnifieke ontbijtjes en sublieme driegangenmenu's in de broodtrommel.

Dan heb je nog de fictieve inbrekers. Tien jaar lang woonden we tweehoog in een appartement. Ben geen moment bang geweest. Tegenwoordig in een woning met meerdere verdiepingen: superbang. Het laatste rondje ramen, sloten en lichten voor het slapen gaan – doe ik het liefst met een keukenmes in de rechterhand. Better safe than dead. Je zou denken dat ik het dan van mijn nachtrust moet hebben. Lukt ook amper. Ik slaap met één oog halfopen, want bij elk geluid hou ik er rekening mee dat het de overgebleven handlangers van Charles Manson kunnen zijn.

Lees ook: Jamie: 'Er wordt absoluut gesekst vanavond'

En dan de vibrator. Die heeft het niet makkelijk deze dagen: dat ding draait overuren. Het is net een telefoon: elke dag op tijd opladen, zo vaak gebruik ik hem. Dat arme apparaatje hunkert evenals mijn clit naar Alains thuiskomst.

Het is maar beter dat die kerel zo snel mogelijk terugkeert. Independent zijn, kan ik heus. In geval van nood. Maar weet je wat het is? Alles is leuker met hem erbij. Zelfs de glazenwassers in de nacht.

Onze columnist is even op vakantie, daarom herhalen we de leukste columns van onze columnisten. Zin in meer van Jamie Li? Al haar columns vind je hier.