Sinds ik in Almere woon kijk ik mijn ogen uit. Het krioelt er van de vlotte vaders. In de supermarkt, in de speeltuin, in het park. Overal lopen ze. Gewoon in het wild, man. De één nog knapper dan de ander. Ik ben hartstikke bezet, maar kijken doen we zeker.

Blijkbaar ben ik niet de enige die het opvalt. 
'Ik zag vanmorgen een vader', zegt Alain. Hij zegt het alsof hij meteen de handdoek in de ring wil gooien. 
'Wat dan?'
'Hij was echt je type.'
'O?', vraag ik iets te enthousiast.
'Ja.'
Even blijft het stil. 
'Kijk, ik val op vrouwen, maar ik kon heel goed zien dat dit echt een mooie man was.' 
'Hoe zag-ie eruit dan?'
'Getint, baardje, kaal, beetje gespierd.'
'Toe maar. Heb je wel effe m'n nummer gegeven, of niet?'
Hij lacht en loopt hoofdschuddend weg. Ik roep nog na dat er 's middags alleen moeders staan. 'Die zijn ook niet verkeerd hoor!', probeer ik, maar een reactie blijft uit. 

Lees ook: Jamie: 'Mijn vibrator draait overuren met Alain van huis'

Over het plein gesproken. Het is maandagmiddag en ik haal de jongens op. Ik zie er afschuwelijk uit. Wallen, donkere kringen en slaaphaar. Had ook geen zin om er nog wat van te maken. Ik kan veel met make-up en styling, maar ik ben geen chirurg noch tovenaar. 'Mag Jessy bij ons spelen?', vraagt Lenny meteen. Welja, waarom niet. Een playdate op de maandag kan er ook wel bij. Jessy's moeder en ik maken het plan rond. Zes uur zal ze haar dochter weer oppikken. 

Jessy blijkt een rustig kind. Gelukkig. Dan vliegt de tijd en kan ik tenminste wat doen in het huishouden. Wanneer ik sta te koken gaat de bel. Sinds kort hebben we een videodeurbel, dus spiek ik alvast. 'Jessy, je moeder is (…).' Verrek. Op mijn telefoon zie ik een man. Getint, baardje, kaal en een beetje gespierd. 

'Dat is mijn vader', zegt Jessy.
'Is dát je vader?' 
'Ja.'
'O.' 
Een lange stilte valt.
'Oké.' 

Error in de bovenkamer, want de mama zou komen. Niet de vader?! Met tegenzin doe ik de deur open, want ik ken mezelf. Ik vertoon vreemd gedrag bij mannelijk schoon. Alle klassieke eigenschappen uit corny romantische komedies passeren de revue: ik stotter, laat dingen vallen, doe onbedoeld onaardig, onhandig, eigenlijk alles wel met 'on' ervoor. Ongesteld, toevallig ook vandaag. 

Lees ook: Jamie: 'Mijn zoon klaagt over hoofdpijn. Ik geloof 'm niet'

'Hé', zegt-ie kalm.
'Hi.'
'Ik kom voor Jessy.'
'Oh. Ja. Ik zal haar even halen, goed? Ik doe ook even de deur dicht, goed? Want onze kat loopt anders weg, goed?'
Jezus Jamie, hoe vaak kan je 'goed' zeggen? En wie doet nou de deur zomaar dicht? Normale mensen vragen fatsoenlijk of iemand binnen wil wachten. Maar ja, hij draagt nu eenmaal een grijze joggingbroek. Da's funest. Grijze sweatpants bij mannen is mijn achillespees. Mijn zwakke plek. De shortcut naar mijn hart. Zal je trouwens net zien. Staat er een of andere verloren god voor mijn deur, ben ik twee druppels met Chuckie's bride. 

Jessy en Lenny doen keurig weer open. 
'Heeft ze zich een beetje gedragen?', informeert de vader.
(…)
'Mama?' Lenny port me in mijn zij.
'O, wat?'
'Of Jessy zich een beetje gedragen heeft.'
'O ja. Zeker. Dag!' 

Bam, deur dicht. Geen praatje niks. Zelfbescherming hè. Zou gegarandeerd een stotterfestijn worden. Bovendien, voorkomen is beter dan genezen. Lenny gaat zonder gêne rustig door.
'Zooo, Jessy had een knappe vader!'
'Ja vind je? Viel wel mee toch?'

Onze columnist is even op vakantie, daarom herhalen we de leukste columns van onze columnisten. Zin in meer van Jamie Li? Al haar columns vind je hier.