Hanneke: 'Ik vermijd het woord nee en geef mijn kind een andere keus'
Hanneke Hendrix (40) deed veel levenswijsheid op als barvrouw in de kroeg. Nu schrijft ze columns en romans en is ze co-host van de ouderschapspodcast Ik ken iemand die. Ze heeft een dochter (4) en een man, en is de laatste Nederlander zonder smartphone. Deze column is een teaser uit &C's aprileditie 'Huisje, boompje, beestje?', die nu in de winkels ligt.
'Dus ja, nee, we zeggen geen nee meer,' zegt F. met een gelukzalige glimlach die ik niet helemaal vertrouw, want zojuist is haar zoontje op de grond gaan liggen. Hij schreeuwt en spartelt. Hij wil namelijk nog een stuk cake, terwijl hij al twee stukken opheeft. De dochter zit bij mij op schoot. Ze kijkt me even aan en trekt een gezicht alsof we in de dierentuin naar copulerende apen kijken: een beetje verwondering, een beetje verbazing, een vleug afgrijzen. Ik haal mijn schouders op. Begin zelf aan mijn derde stuk cake.
Lees ook: Hanneke: 'Jullie meiden van nu moeten ook zoveel tegenwoordig'
'Dus je zegt nu geen nee,' zeg ik. 'Nee,' zegt F. 'Ik geef hem gewoon een andere keus. Zo vermijd ik het
woord.' Ze kijkt even naar haar zoon, dan weer naar mij. Ze ziet er moe uit. 'Het is echt een hele verbetering vergeleken met hoe het ging,' zegt ze. 'O,' zeg ik. 'Toen werd hij gewoon echt heel erg kwaad,' vervolgt ze. Ik denk even na. 'Dit is niet kwaad,' zegt F. 'Hij uit nu gewoon even zijn gevoelens van onvrede. Dat is iets anders.'
Ik moet denken aan een vriendin die psychiater is en vertelde over een patiënt die steevast van haar ouders te horen had gekregen als ze kwaad was: 'Nee, je bent niet kwaad, je bent nu gewoon verdríetig,' en als ze verdrietig was: 'Nee, je bent nu eigenlijk heel erg kwaad. Schrééuw maar even.' Volgens die vriendin wist de patiënt, nu volwassen, totaal niet meer wat ze wanneer voelde en of dat dan wel klopte. Het zoontje is nog steeds kwaad, of hoe je het ook moet noemen. Ik begin aan mijn vierde plak cake. 'Nou,' zegt F. nog eens. 'Een appel of een mandarijn?'
Lees ook: Hanneke: 'De juf kwam meteen weer naar buiten lopen met de dochter'
Maar het zoontje wil cake. 'Volgens mij is hij alleen zelf nog niet zo heel goed in het vermijden van het woord nee,' zeg ik. 'Ja,' zegt F. monter. Ik snap ook ergens wel wat ze bedoelt. Ik noem dit altijd 'De pot met neeën': je krijgt als ouder elke dag een pot met een bepaalde hoeveelheid neeën erin en als ze op zijn, nu ja, dan kun je nog wel nee zeggen, maar dan heeft dat gewoon geen enkele zin.
Of geen nee zeggen echt werkt? Dat lees je in haar hele column, nu in &C's aprileditie 'Huisje, boompje, beestje'. Ook te koop in &C Webshop.