Mijn Jan Kees is echt stappen vooruit op zijn leeftijdgenoten
De moeder van Jan Kees vindt dat hij echt voorloopt op z'n leeftijdgenoten. Zo kan-ie al tot honderd tellen, sap halen, z'n eigen jas aantrekken en z'n eigen veters strikken. En zoals het een trotse moeder betaamt, moet de hele speeltuin dat horen.
'Wat kan jouw zoon al allemaal?'
'Mijn wat?'
'Je kind!'
'O!'
'Die daar op het klimrek? Die is van jou, toch?'
'Issie.'
'Kan hij al veterstrikken?'
'Hij is vijf.'
'Mijn zoon daar links is ook vijf. Die kan dus al veterstrikken.'
'O, wat leuk voor je.'
'En zelf brood smeren, en tellen tot honderd. En soms dan zit ik op de bank een boek te lezen en dan komt-ie met een glaasje sap voor me aan. Zo lief.'
'…'
Lees ook: Alles komt goed, meisje
'Wat doe jij nou?'
'Ik doe een slow handclap.'
'Maar goed, dus ik dacht: ik moet eens gaan rondvragen aan andere moeders hoeveel hun kinderen al kunnen, want volgens mij is mijn Jan Kees gewoon heel erg voorlijk. Echt stappen vooruit op zijn leeftijdsgenoten.'
'Mijn zoon kan in elk geval nog geen veters strikken en hij haalt ook geen drankjes voor me.'
'Veterstrikken is ook moeilijk. Dan is dat spannend en jouw zoon mijdt dan gewoon die spanning. Dat doen kinderen. Net als met de jas zelf aantrekken, als ze dat niet doen. Dan moet je juist vragen naar wat er achter steekt. Vaak willen kinderen dan juist contact met je.'
'Mijn zoon heeft helemaal geen schoenen met veters.'
'Och! Ja, dat kan natuurlijk ook.'
'En ik neem hem volgens mij ook niet zo serieus, als ik eerlijk ben. Ik heb helemaal geen tijd om over gevoelens te praten als we effectief zeven minuten hebben om op school te komen.'
'Dus dan doe je het maar voor hem. Zo leert-ie het nooit, natuurlijk.'
'Nee, hij kan het prima zelf: jas aan, schoenen aan, maar ik moet dan wel in Evil-Drill-Instructor-stand. Dan sta ik daar te brullen van: 'ÓPSCHIETEN JAS AAN SCHOENEN AAN WE GAAN NU!''
'Wat zit je nu te lachen?'
'Jouw gezicht! Je neemt alles veel te serieus.'
Lees ook: Je wil gewoon het beste voor je placenta
'Je hebt helemaal niet door hoe kwetsbaar jouw zoon is. Geen wonder dat hij te bang is om zijn veters te strikken.'
'HIJ IS VIJF! HIJ HEEFT GEENEENS VETERSCHOENEN!'
'NOU DE LEEFTIJD IS DUS TUSSEN DE VIER EN ACHT DUS JOUW ZOON LOOPT HOPELOOS ACHTER! DAT HALEN ZE NOOIT MEER IN!'
'WEL! HIJ LOOPT PRIMA OP SCHEMA! JIJ BENT ZELF GEWOON EEN PASSIEF AGRESSIEVE TIRAN! MET JE GLAASJES SAP EN JE OPSCHEPPEN OVER HOE VOORLIJK JAN KEES IS!'
'JIJ MOET JE BEK HOUDEN JIJ! MET DAT ACHTERLIJKE KIND VAN JE!'
'EN WIE NOEMT ZIJN KIND NOU JAN KEES? WAT IS DAT VOOR KUTNAAM?'
'WAT ZEG JIJ OVER MIJN ZOON?'
De twee rollen vechtend door de speeltuin. Ondertussen op het klimrek:
'Is dat jouw moeder? Die daar vecht met mijn moeder?'
'Ja, ze zijn niet zo heel erg slim.'
'Nee.'
'Nee.'
'Zullen we van de glijbaan?'
Hanneke Hendrix (40) deed veel levenswijsheid op als barvrouw in de kroeg. Nu schrijft ze columns en romans en is ze co-host van de ouderschapspodcast Ik ken iemand die. Ze heeft een dochter (4) en een man, en is de laatste Nederlander zonder smartphone. Lees hier meer columns van Hanneke.