Hanneke: 'Ik rek en strek niet in het openbaar, maar uit het zicht'
Hanneke Hendrix woont met man en kind in een dorp ergens in het Land van Maas en Waal. Ze bracht drie romans uit en zwoer daarna dat ze nooit meer een boek zou schrijven. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan en nu heeft ze een contract bij Das Mag Uitgevers. Verder geeft ze les aan de kunstacademie en de Schrijversvakschool, maakt ze hoorspelen voor de radio, maar is ze niet per se gek op grindbakken.
'Hoezo loop jij mank?'
'Ik heb te hard gerend.'
'Gerend? Voor de trein?'
'Nee, als in: hardlopen.'
'Wat? Hardlopen?'
'Ja! Wat doe je gek?'
'Jij sportte nooit.'
'Nee.'
'En nu ineens wel?'
'Ja, nu wel. Of ja, nee, ik ren een rondje om het kasteel en dan weer naar huis. Of ik zwem eens een paar baantjes.'
'Jij haatte sporten. Straks ga je nog op tennis. Of nog erger: op rugby! Of naar de sportschool!'
'Ik gá niet naar de sportschool.'
'Straks word je nog een fitgirl!'
Lees ook: Hanneke: 'Het hele zwembad kijkt naar die arme jongen die niet durft'
'Ik wórd geen fitgirl. En daarbij: wat is daar nou weer mis mee? Ik heb fitgirls onder mijn beste vrienden.'
'Niet!'
'Echt waar! Echt waar!'
'We hadden een pact. Iedereen sport. Jij en ik hebben nooit gesport. Het hoort gewoon niet.'
'Ja, jezus.'
'Maar waaróm dan toch?'
'Eens even kijken, muisarm, therapie, therapie, depressie, weer een muisarm, nou ja, en toen naar het dorp en… En…'
'Wat?'
'Dik!'
'Hardlopen. Je breekt mijn hart. En ga je nou ook marathons lopen? Zolang je maar niet stopt met roken. En geen hardloper wordt die ook aan het rekken en strekken is bij een paaltje.'
'Ik rek en strek niet in het openbaar. Ik weet een bosje waar een bankje staat, daar rek en strek ik altijd uit het zicht van iedereen.'
'Ik ben er echt even helemaal vanaf.'
'Ja, jij hebt makkelijk praten! Jij hebt geen kinderen. Jij ligt de hele dag in bed! Jij hoeft niet elke dag te koken! Dan blijf je wel dun ja!'
'Hè?'
'Ik ben om zeven uur op. Dan begin ik met eten! En dat gaat de hele dag door!'
'Jezus.'
'En ik rook ook eigenlijk niet meer.'
'WAT?! Ik dacht dat we vrienden waren! Je laat me helemaal in de steek! Kind, dorp en nou ook nog gezond. Bah!'
'En dik! Ik ben ook dik! Vergeet dik niet!'
'Ik ben helemaal alleen.'
'Je bent niet helemaal alleen.'
Lees ook: Hanneke Hendrix en haar gezellige kinderdagverblijf
'Ik wil niet meer alleen zijn. Ik wil ook iemand.'
'Jij vindt ook iemand. Echt. Jij ontmoet je vlam in de vrieskou voor een kroeg. Als je weer een uur in je tas aan het rommelen bent.'
'Terwijl ik er toch vier aanstekers in heb gegooid.'
'Ja.'
'Ja.'
'Ja.'
'Nou. Roken?'
'Nee, eigenlijk hoef ik er geen.'
'…'
'Oké. Hop. Eentje dan. Naar buiten, jij. De vrieskou in.'
'Heb jij een aansteker?'
'Nee.'
'Mooi. Heel goed. En als er mijn potentiële vlam staat, dan ren jij linea recta weer naar binnen.'
'Als een hinde. Ook al ben ik mank. Zoveel hou ik van je.'
'Mooi. Heel goed.'
Lees hier meer columns van Hanneke Hendrix.