Hanneke: 'Omdat de man arts is, ben ik dagen alleen met de dochter'
Hoorspelmaker en schrijver Hanneke Hendrix (39) deed veel levenswijsheid op als barvrouw in de kroeg. Nu schrijft ze columns, romans en is ze co-host van de ouderschapspodcast Ik ken iemand die. Ze heeft een dochter (3,5) en een man, en is de laatste Nederlander zonder smartphone.
Het dorp waar ik woon is een bedevaartsoord, een echt boeren-bedevaartsoord. Met een kapel en een rondgang met stenen huisjes met daarin de statiën van de lijdensweg van Jezus door het bos, alsof het 't liefst stiekem een bedevaartsoord zou zijn. Met een huisje waar je een kaarsje kunt opsteken. Gisteren gingen we een rondje wandelen naar de kapelberg, wat we altijd doen in tijden van nood of tegenslag of als iemand waar we van houden in de rats zit. Overigens ook een voordeel van een stiekem boeren-bedevaartsoord: je komt praktisch niemand tegen. In het huisje met de kaarsjes brandden veel meer grote kaarsen dan normaal. Meer kaarsen waren beschreven met een stift. Twee kleine kaarsjes stonden in een hoekje naast elkaar, op eentje stond Nederland, op een andere stond Italië geschreven.
'Het zijn bizarre tijden,' zei de man die huisarts is, toen we weer buiten stonden.
Ik knikte.
Lees ook: Hanneke: 'Je moet nooit wijzen en vragen of iemand zwanger is'
De dochter rende voor ons uit.
Het gekke is dat ik nu steeds een kerstliedje in mijn hoofd heb. Misschien wel het mooiste kerstliedje, een Venloos kerstlied:
D'n aerd dreijt door
Ze dreijt dich in mien erm
Kôm in ôs stille stad, kroép aan mien ziej
Dit is veur de stille minse
Dit is veur de stille stad
De dochter kroop vanochtend bij ons in bed en vertelde me meteen dat ze gedroomd had dat ik steeds haar zandbak aan het kapotmaken was. Omdat de man arts is, ben ik hele dagen met de dochter alleen thuis. Ik ben lijstjes aan het maken met dingen die we kunnen doen. Voor het eerst in het leven van de dochter kijk ik op het internet hoe je zelf knutseldingen kunt maken: brooddeeg als klei, muizentrapjes, dingen met bollen wol die ik ook al niet heb. Eerste op de lijst vandaag is een boterham met pindakaas eten en Sesamstraat kijken. Onderwijl drink ik koffie en tik ik deze column. Doe ik even alsof alles normaal is. Want ik ben graag alleen. Heel erg graag alleen. En daarna gaan we weer door. Nog twee weken te gaan. De paastak hangt zo vol met brooddeeg dat-ie bijna omkukelt, morgen gaan we naar zee en ik realiseerde me ineens dat ik nog nooit in mijn leven een hunebed heb gezien. Ik liep vanochtend naar buiten, ademde de lentelucht in en riep: De paden op de lanen in! Waarop de dochter boos riep: Ik wiiiil niet weeeeeer wandelen, ik wil televisie kijken.
Lees ook: Hanneke: 'Je mag niet tegen je kind zeggen dat-ie goed bezig is'
Nu ja.
In ieder geval nog twee weken.
En daarna zien we weer verder.
Lees hier meer columns van Hanneke Hendrix.