Hanneke: 'Zij had dure kleding aan, ik voelde me een aardappel'
Hoorspelmaker en schrijver Hanneke Hendrix (39) deed veel levenswijsheid op als barvrouw in de kroeg. Nu schrijft ze columns, romans en is ze co-host van de ouderschapspodcast Ik ken iemand die. Ze heeft een dochter (3,5) en een man, en is de laatste Nederlander zonder smartphone.
Gisteren gingen de dochter en ik een rondje anderhalvemeterafstandswandelen met M. in 't Joamerdal in Venlo en omdat er daarna nog tijd over was besloot ik met de dochter naar De Speeltuin Van Mijn Jeugd te gaan. Die speeltuin was vroeger in mijn herinnering al groot, met een glijbaan en een tractor en schommels en bootjesschommels, maar nu was de speelplek echt enorm.
'Wat ben je groot geworden!' riep ik uit, toen we uit de auto stapten en ik met doekjes probeerde de dochter te ontsmetten. Verrukt rende ze door het park.
Overigens, over tijd gesproken: terwijl ik dit schrijf zitten we gewoon in week 5 van deez' sociale iso. Ik weet nog dat, lang lang gelee, een van de beste vrienden van de man, die in Hong Kong woont, appte dat wegens Corona de kinderopvang dicht was en dat hij nu thuis zat met twee kinderen, en dat ik toen tegen de man zei: 'Jézus, wat een hel. Je zal er maar wónen!'
Nu ja.
Famous last words.
Lees ook: Hanneke: 'Er moeten meer mensen zijn die stiekem eten'
Er was bijna niemand in de enorme speeltuin. Drie plukjes mensen, waaronder een Engelssprekend gezin dat eruit zag alsof ze zo uit een Instagram-account met de naam Alternative Family Van Life kwamen gelopen. Met warrig en vreselijk goed zittend haar. De vrouw had strakke yogakleding aan en een eclectisch gebreide muts op, alsof ze wilde zeggen: Ja, ik heb wel heel dure kleren aan, maar ik ben heel erg alternatief en daarom heb ik deze ouwe muts ergens uit een bak bij het Leger Des Heils gehaald. Als een hinde sprong ze door het park, haar kinderen in instagramwaardige jute kleding.
Ik stond in mijn knellende kleren naar de dochter te kijken die übergelukkig van de glijbaan roetsjte en voelde me, om maar met Nynke de Jong te spreken, een aardappel.
Ik weet wel dat ik niet jaloers mag zijn, maar ik ben dat natuurlijk wel. Ik weet wel dat ik 't helemaal niet moet willen om elke dag gezond en weinig te eten en dun en instagramwaardig te zijn, maar dat wil ik natuurlijk wel. Ik heb er alleen de wilskracht niet voor.
Stem op ons: &C is met Chantal in Behandeling genomineerd voor een Online Televizier-Ster
Om van de nood een deugd te maken kocht ik aan de Californischeweg asperges bij de boer. De loods stond helemaal vol met Duitse helmen uit de Tweede Wereldoorlog. You gotta love Grubbenvorst.
Thuisgekomen maakte ik voor het eerst in mijn leven Hollandaisesaus: mosterd, azijn, eierdooiers en boter. What’s not to like? Plak het maar meteen op mijn buik!
Asperges, zalm, raapstelenstamppot en Hollandaisesaus.
Ik werd er gans gelukkig van.
Dan maar een aardappel.
Lees hier meer columns van Hanneke Hendrix.