Hanneke: 'Krijgen jongens taart als ze hun eerste natte droom hebben?'
Hanneke Hendrix (40) deed veel levenswijsheid op als barvrouw in de kroeg. Nu schrijft ze columns en romans en is ze co-host van de ouderschapspodcast Ik ken iemand die. Ze heeft een dochter (4) en een man, en is de laatste Nederlander zonder smartphone.
'Maar goed, onze Ravijn is nu bijna dertien en dat is toch wel de tijd dat je na gaat denken over het Menstruatiefeest.'
Ik verslik me net niet in mijn koffie. (Gelukkig maar. Heb je weleens een espresso door je neus gevoeld? Zelfs in deze zelftestende tijden: niet fijn.)
'Menstruatiefeest?' vraag ik neutraal.
'Wat is menustrazie?' vraagt de dochter.
'Dat is als je groot bent en baby's kunt krijgen,' zeg ik.
De dochter haalt haar schouders op. Ze gaat verder met tekenen. We drinken koffie in een belegen koffietent, maar alles is nu een uitje, nu met de zoveelste lockdown.
Lees ook: Hanneke: 'Vroeger is een paradijs waar niemand de sleutel van heeft'
'Ja, heb jij dat niet gemist?' zegt vriendin T.
'Toen ik ongesteld werd?' zeg ik. 'Nee. Ik kreeg een enorm pak Cotex van mijn moeder. Van die dikke plakken. En verder had niemand het erover.'
'Nou ja, precies dat dus. Ik vond dat echt heel erg eenzaam.'
'Eenzaam?' vraag ik. 'Ik was allang blij dat niemand er iets over zei.'
'Ik vind dat dus echt ontkenning van de vrouwelijkheid van mijn dochter.'
'Hou op,' roep ik, en ik geef haar een duw.
'Nee, écht!' roept ze terug.
'Moet je dan met tante Thea en ome Frits taart gaan eten omdat je… Omdat je…' stamel ik.
'Menustrazie,' zegt de dochter, zonder op te kijken van haar tekenvel.
'Ja, dat,' zeg ik.
'Zie je,' zegt T. 'Je krijgt het woord niet eens over je lippen. Dat is toch erg?'
Tegenwoordig moet alles met een speciaal soort taart gevierd worden. Nu heb ik niks tegen taart eten, integendeel, maar ik begin hier bijna een complot te vermoeden van de bakkers in het land.
'Wat bak je dan voor taart? Eentje waar de aardbeienjam uitloopt?'
'Nou ja, wat je maar wil. Ravijn wil een red velvet.'
Ik geef haar nog een douw.
'Hou óp,' roep ik.
'Is er taart?' vraagt de dochter. Het is een kind van d'r moeder.
'Weet ik niet,' zeg ik, en ik pak een kaart van de tafel.
'Het is een rite of passage. Dat je geen meisje meer bent, maar een vrouw. Een overgang.'
'En als ik in de overgang kom,' zeg ik. 'Krijg ik dan ook een taart? Eentje gevuld met stof? Eentje met een bodem van oude biscotti?'
'Jij neemt ook nooit iets serieus!' roept T.
Lees ook: Hanneke: 'Ik lieg niet tegen de dochter, maar ik besluit te zwijgen'
'En jongens dan? Krijgen die ook taart in hun puberteit? Als ze hun eerste natte droom hebben gehad? En hoe ziet die taart er dan uit?'
'Wat is een natte droom?' vraagt de dochter.
'Dat is als jongens slaapwandelen en per ongeluk met een gieter hun bed nat maken,' zeg ik zonder aarzelen.
'Nou zeg! Ravijn is er erg blij mee! Ze vindt het ook allemaal heel erg spannend. Vrouw worden.'
'Een taart met yoghurt? Of een cheesecake?' ga ik verder. 'Zou je dat dan doen bij puberjongens?'
'Ja, of eentje van een gieter,' zegt de dochter monter.
'Ja, wat een goed plan,' zeg ik.
T. staat op.
'Jij neemt Ravijn ook al niet serieus,' zegt ze bits. 'Dat kwetst me.'
'Sorry,' roep ik haar nog na, maar ze is al buiten.
Ik kijk naar de kaart.
'Zullen we dan maar taart eten?' vraagt de dochter.
Op de kaart staat appeltaart en cheesecake.
'Ze hebben alleen appeltaart,' zeg ik.
De dochter juicht.
Lekker even associatievrij taart eten. Gewoon, omdat we niks te vieren hebben.
Lees hier meer columns van Hanneke.