Hanneke: 'Midden in de nacht rond gaan rijden met je kind is gek'
Hanneke Hendrix (40) deed veel levenswijsheid op als barvrouw in de kroeg. Nu schrijft ze columns en romans en is ze co-host van de ouderschapspodcast Ik ken iemand die. Ze heeft een dochter (4) en een man, en is de laatste Nederlander zonder smartphone.
'Nu ja, en toen stapte ik maar weer in de auto.'
'Wat?' zeg ik.
'Toen stapte ik maar weer in de auto,' zegt vriendin C.
'Midden in de nacht?'
'Ja, is dat zo gek?'
'Ja, midden in de nacht rond gaan rijden met je kind is gek.'
'Het is niet gek,' zegt C., 'het is een klassieker, juist.'
Lees ook: Hanneke: 'Ik overweeg om mijn middelvinger naar haar op te steken'
Daar heeft ze een punt. Het is inderdaad een klassieker. Net als het feit dat je altijd zei dat je je kind nooit met een snotneus zou laten rondlopen en dat je in de kroeg riep dat je een hekel had aan ouders die niet consequent zijn. Ondertussen weten we allemaal dat enige consequente ouders die bestaan, ouders zijn die nog geen kinderen hebben.
Pas zat ik met een collega's te eten en hadden we het over kinderen en slapen en wakker worden en toen zei een collega die geen kinderen heeft vanuit het niets heel fel: 'Je moet daar echt mee oppassen, hoor: als ze niet slapen. Je moet daar meteen korte metten mee maken.' Even was er een stilte gevallen en daarna barstte iedereen met kinderen in lachen uit. Sindsdien zeggen we vaak alleen maar, als iemand klaagt over het kroost: 'Korte metten!'
Hoe dan ook: C. gaat dus rijden met haar baby, bijna elke nacht nu.
'Jouw dochter was zeker zo'n kind dat altijd sliep,' zegt C.
'Nee joh,' zeg ik. 'Die sliep pas na anderhalf jaar door.'
'En wat deed jij dan?'
'Wij gaven haar gewoon een fles, dan.'
'Elke nacht?'
'Elke nacht,' zucht ik, bij alleen al de herinnering aan die tijd.
'En dan ging ze weer slapen?'
'Nee,' zeg ik, weer zuchtend. 'Iedereen doet maar wat.'
Lees ook: Hanneke: 'Heb je de hele reep opgegeten en niks voor mij overgelaten?
Ineens schiet me het verhaal van barman J. te binnen. Hij vertelde ooit dat hij het resultaat was van ouders die elke nacht met hem gingen rijden om hem in slaap te krijgen.
'En?' vroeg ik toen. 'Hoe slaap je tegenwoordig?'
'Al mijn hele leven slecht,' zei hij, bijna trots. 'En ik heb dus geen rijbewijs omdat ik serieus nog steeds meteen in slaap val in een rijdende auto.'
Vriendin C. zucht nu ook: 'Dus ik kweek nu een slecht slapend kind dat nooit een rijbewijs kan halen?'
'Niemand weet het,' zeg ik.
We zuchten nog eens.
'Jij nog koffie?' zeg ik.
'Nee,' zegt. C. 'Doe maar een dutje.'
'Zal ik even een rondje met je gaan rijden?' zeg ik.
Ze mompelt wat, en laat zich daarna op mijn bank vallen. Ik ga maar weer aan het werk. Want
iedereen doet maar wat, z'n hele leven lang.
Lees hier meer columns van Hanneke.