Mama
De uitgebluste moeder
Bekijk meer
(41/269)
Als Henk het doet gaat alles mis
269/269
Hier komt ze nooit meer overheen
268/269
Ze wordt boos als we niet hetzelfde eten
267/269
Zonder nanny kom je dus hélemaal niet aan je rust toe
266/269
Moet ik nu op het strafstoeltje?
265/269
Niet nog een keer dat debiele slijmlied
264/269
Ze wil wel graag een geboorte-altaar krijgen
263/269
Waarom mag ik er niet moe en ontevreden uitzien?!
262/269
Wij doen aan positief opvoeden
261/269
Aan de telefoon na Moederdag
260/269
Jij was zeker zo'n buggymoeder
259/269
Jouw kinderen zijn jou óók zat
258/269
Mijn Jan Kees is echt stappen vooruit op zijn leeftijdgenoten
257/269
Alles komt goed, meisje
256/269
Je wil gewoon het beste voor je placenta
255/269
Op je gevoel afgaan is echt vreselijk overschat
254/269
Toen ik S10 op het terras zag, wilde ik gillen
253/269
Zo verpesten mensen hun kinderen dus
252/269
Het is Kinderdag dus Steen en Zonne mogen vandaag alles
251/269
Iedereen aan de omikron
250/269
Men heeft in Venlo een hekel aan de polonaise
249/269
Hanneke: 'Die oudste van 16 laat ik hoogstens een uurtje alleen thuis'
248/269
Hanneke: 'Ik maak nu soep van kool met een gistvrij bouillonblokje'
247/269
Hanneke: 'Florentine-Constance is een echt VWO-kind. Dat zie je nu al'
246/269
Hanneke: 'Pas vroeg de dochter of ik ooit doodga'
245/269
Hanneke: 'Ravijn is hoogsensitief verklaard, echt zo zielig'
244/269
Hanneke: 'Waarom kunnen kinderen nooit iets vinden?'
243/269
Hanneke: 'Wat als mensen nu echt denken dat wij met ons kind gooien?'
242/269
Hanneke: 'Jij brengt je eigen kind nooit naar bed?'
241/269
Hanneke: 'Kinderen zijn klootzakken'
240/269
Hanneke: 'Mijn dochter gaat naar de noodopvang en ik schaam me ervoor'
239/269
Hanneke: 'Het schijnt hip te zijn om alles uit een kom te eten'
238/269
Hanneke: 'Krijgen jongens taart als ze hun eerste natte droom hebben?'
237/269
Hanneke: 'Vroeger is een paradijs waar niemand de sleutel van heeft'
236/269
Hanneke: 'Heeft uw dochter al een uitvaartverzekering?'
235/269
Hanneke: 'Ik lieg niet tegen de dochter, maar ik besluit te zwijgen'
234/269
Hanneke: 'Je hoort mijn dochter denken: wat de hel is een kotelet?'
233/269
Hanneke: 'Ik had steeds het gevoel dat mijn leven nog moest beginnen'
232/269
Hanneke: 'Hij is 40 en lust niks, alleen pasta en vla'
231/269
Hanneke: 'Midden in de nacht rond gaan rijden met je kind is gek'
230/269
Hanneke: 'Ik overweeg om mijn middelvinger naar haar op te steken'
229/269
Hanneke: 'Heb je de hele reep opgegeten en niks voor mij overgelaten?'
228/269
Hanneke: 'Mijn kind denkt dat ouders nergens mee naar binnen mogen'
227/269
Hanneke: 'Normaal vindt ze school juist leuk'
226/269
Hanneke: 'Ik geef mijn dochter alleen maar kroketten'
225/269
Hanneke: 'Hij doet aan bewust ouderschap'
224/269
Hanneke: 'Ik snij het brood altijd in de vorm van een visje'
223/269
Hanneke: 'Ik hoop niet dat ze pas uit huis gaat als ze 40 is'
222/269
Hanneke: 'Boos zijn mag niet, dan moet je als ouder 'even afkoelen''
221/269
Hanneke: 'Niemand vertelt dat een bevalling een bloedbad kan worden'
220/269
Hanneke: 'Het is mijn man, dus ik moet het er maar mee doen'
219/269
Hanneke: 'De juf kwam meteen weer naar buiten lopen met de dochter'
218/269
Hanneke: 'Ik verdedig me niet meer omdat ik 4 dagen in de week werk'
217/269
Hanneke: 'Misschien moet je de kinderbescherming bellen'
216/269
Hanneke: 'Er zijn mensen die altijd alle verjaardagen onthouden'
215/269
Hanneke: 'Handenschudden-drie-kussen is bij dezen afgeschaft'
214/269
Hanneke: 'Met die haak haalden ze kinderen uit het water aan hun nék!'
213/269
Hanneke: 'Ik had nog helemaal niet gehuild om de dood van mijn vader'
212/269
Hanneke: 'Toneel is een soort van Mega Mindy maar dan in het echt'
211/269
Hanneke: 'Er zijn kinderen op de wereld die helemaal geen eten hebben'
210/269
Hanneke: 'Ik wilde een hap uit de tafel bijten van ergernis'
209/269
Hanneke: 'Ik heb een collega die nooit koffie voor me haalt'
208/269
Hanneke: 'Ik heb net een halve pot Nutella opgegeten. Met een lepel'
207/269
Hanneke: 'Ze mag helemaal niet met tien andere kinderen spelen'
206/269
Hanneke: 'Jullie meiden van nu moeten ook zoveel tegenwoordig'
205/269
Hanneke: 'Speeldates zijn soms net dat stukje extra lucht'
204/269
Hanneke: 'De zes hoofden kijken me aan, iedereen staat even stil'
203/269
Hanneke: 'Zeg je afspraken maar af, want je kind moet in quarantaine'
202/269
Hanneke: 'De lockdown is juist hel voor ouders, niet voor singles!'
201/269
Hanneke: 'Eigenlijk drink ik iedere avond teveel wijn'
200/269
Hanneke: 'Ik doe weinig aan thuisscholing voor m'n dochter van 4'
199/269
Hanneke: 'Dat is echt de meest seksloze droom ooit'
198/269
Hanneke: 'Hoe stop je als onhandige ouder een baby in een draagzak?'
197/269
Hanneke: 'Ik was altijd heel eerlijk tegen mijn dochter. Tot gisteren'
196/269
Hanneke: 'Mensen hebben gewoon nog steeds kanker, hoor'
195/269
Hanneke: 'Ik droom altijd dat ik een mond vol kauwgom heb'
194/269
Hanneke: 'Ik liep langs David Bowie die optrad en dacht: mèh, saai'
193/269
Hanneke: 'We spoten deo in het rond nadat de koelkast was geopend'
192/269
Hanneke: 'Ik liep brullend met een bezem door de tuin'
191/269
Hanneke: 'Het is meestal de moeder die alles het beste aanvoelt'
190/269
Hanneke: 'Moet ik mijn dochter klaarstomen om premier te worden?'
189/269
Hanneke: 'Hij had geen verplichtingen omdat zijn vrouw alles regelde'
188/269
Hanneke: 'Ik wilde haar treuzelende gedrag absoluut niet belonen'
187/269
Hanneke: 'Jullie dochter is een soort Pipi Langkous'
186/269
Hanneke: 'Waar mag je snot smeren en waar niet?'
185/269
Hanneke: 'Hallo? Bent u daar nog?'
184/269
Hanneke: 'Zijn dochter is grappiger'
183/269
Hanneke: 'Hij vroeg aan de ober waarom de porties zo klein waren'
182/269
Hanneke: 'Op zondag vangen we het varken dat we op maandag slachten'
181/269
Hanneke: 'Ik lazerde enorm van mijn elektrische fiets'
180/269
Hanneke: 'Als kind leken de zomers eindeloos te duren'
179/269
Hanneke: 'Ik ben, zonder grapjes, echt een ouwe taart geworden'
178/269
Hanneke: 'Je moet nooit wijzen en vragen of iemand zwanger is'
177/269
Hanneke: 'Slapen jullie met z'n vijven in één bed?'
176/269
Hanneke Hendrix en de moeder die haar baby meeneemt naar kantoor
175/269
Hanneke: 'De dochter heeft elke dag één taakje: de tafel dekken'
174/269
Hanneke: 'Je mag niet tegen je kind zeggen dat-ie goed bezig is'
173/269
Hanneke: 'Door haar opmerking deed ik de 'Two Week Shred' workout'
172/269
Hanneke: 'Ooit heeft iemand per ongeluk koffie en bier ontdekt'
171/269
Hanneke: 'Dit is mijn eerste echte cappuccino sinds maart'
170/269
Hanneke: 'Welke ontaarde moeder laat haar arme spruitje nou alleen?'
169/269
Hanneke: 'Hoe moe moet een mens zijn als-ie droomt over slapen?'
168/269
Hanneke: 'Met een hooikoortspilletje gaat alles over'
167/269
Hanneke: 'De combinatie moederschap, werk en corona; ik was zo moe'
166/269
Hanneke: 'Ik neem vaak stoeprandjes mee als ik parkeer'
165/269
Hanneke: 'Ik pak een koekenpan uit de tas en sla haar van haar stoel'
164/269
Hanneke: 'Ik hang op 11 mei de vlag uit'
163/269
Hanneke: 'Zij had dure kleding aan, ik voelde me een aardappel'
162/269
Hanneke: 'Er moeten meer mensen zijn die stiekem eten'
161/269
Hanneke: 'Ze mocht niet van de glijbaan omdat er een ander kindje was'
160/269
Hanneke: 'Ik wou dat ik de postbode iets kon geven, maar ik durf niet'
159/269
Hanneke: 'Ik zou echt geen babyshower overleven zonder alcohol'
158/269
Hanneke: 'Omdat de man arts is, ben ik dagen alleen met de dochter'
157/269
Hanneke: 'De groots en meeslepende liefde bestaat niet'
156/269
Hanneke Hendrix en het advies rondom de zindelijkheid van haar kind
155/269
Hanneke: 'In een relatie is er altijd eentje die de ander meer wil'
154/269
Hanneke: 'Het is hopen dat iemand je hand vasthoudt als je sterft'
153/269
Hanneke: 'Ik neem mezelf voor om op te houden met drinken en eten'
152/269
Hanneke Hendrix had zo'n dag: 'Koffie is op, thee is op, brood is oud'
151/269
Hanneke Hendrix en de partner die altijd alles moet regelen in huis
150/269
Hanneke: 'Hoe zouden ze zalf voor de lul noemen?'
149/269
Hanneke: 'Vlaai eet je eigenlijk niet met een vork'
148/269
Hanneke: 'Hoezo kun je niet meer drinken als je kinderen hebt?'
147/269
Hanneke: 'Ik verslijt ongeveer één zachte tandenborstel in de week'
146/269
Hanneke: 'En nu ben ik dus weer met de pil begonnen'
145/269
Hanneke: 'Gaat het wel goed? Moet ik een dokter bellen?'
144/269
Hanneke Hendrix en de zonnesteek van een zonnebanksessie
143/269
Hanneke: 'Alle kinderen op school zetten elke dag hun schoen'
142/269
Hanneke: 'Een niet-hippe man op een longboard haalt ons in'
141/269
Hanneke: 'Ik gebruik de wasmand als opbergvak voor schone was'
140/269
Hanneke: 'Als ik thuis werk ga ik op de bank Netflix kijken'
139/269
Hanneke Hendrix en de oma die zegt dat ze een beetje dik is
138/269
Hanneke: 'Voor obstipatie hoef je je niet te schamen hoor'
137/269
Hanneke: 'Een babyshower én een kraammand, is dat niet veel?'
136/269
Hanneke: 'Het mannetje naast me haalt een boterhamzakje uit zijn tas'
135/269
Hanneke: 'Ik rek en strek niet in het openbaar, maar uit het zicht'
134/269
Hanneke: 'Het hele zwembad kijkt naar die arme jongen die niet durft'
133/269
Hanneke: 'Waarom zijn er niet meer lofzangen over de geur van boeken?'
132/269
Hanneke: 'Misschien moet ik zelf ook maar eens een Harry aanschaffen'
131/269
Hanneke: 'Ik had geen barbies, ik had een biebpas'
130/269
Hanneke Hendrix en de ouders met hun inwisselbare kinderen
129/269
Hanneke: 'Een peuter weegt 20 kilo, die hang je toch niet op je rug?'
128/269
Hanneke: 'De 3 dames met kort haar en brillen met felgekleurd montuur'
127/269
Hanneke: ‘Hoe dik of dun ik ook ben, ik wil altijd 5 kilo afvallen'
126/269
Hanneke: 'Tot hoe oud kun je je kind eigenlijk bloot laten lopen?'
125/269
Hanneke en de moeder die het vandaag even bij thee houdt
124/269
Hanneke: 'Ongevraagd advies? Ik antwoord alleen nog met: JA-HAAAAAAAA'
123/269
Hanneke: 'Moeder worden? Ik vond de eerste weken ver-schrik-ke-lijk'
122/269
Hanneke: 'Daarom ruiken oude mensen anders dan baby's'
121/269
Hanneke: 'Hij zegt dat zijn dochter last had van d'r... eh... dinges'
120/269
Hanneke: 'We zijn onze mojo kwijt'
119/269
Hanneke Hendrix: 'Ik zag haar jongleren met zíjn ballen'
118/269
Hanneke: 'Ik krijg een naald in mijn arm en lees een boek'
117/269
Hanneke: ‘De dochter wil pasta in haar glas water gooien en opdrinken'
116/269
Hanneke: 'Er hangt weer seks in de lucht'
115/269
Hanneke: 'Ik noem de dochter vaak Zeuren Lerby. Vindt niemand grappig'
114/269
Hanneke Hendrix en de autorit met de vader die ze amper kent
113/269
Hanneke: 'Hopen dat de dochter niet crimineel wordt door mijn gedrag'
112/269
Hanneke: 'Ik ben al een maand verkouden. Hoe dan?!'
111/269
Hanneke: 'De dochter kijkt me aan en steekt een vinger in mijn oog'
110/269
Hanneke: 'De clown sist 'Hou je bek' tegen het jongetje'
109/269
Hanneke: 'Ik ga gillen als iemand me wéér seksuele voorlichting geeft'
108/269
Hanneke Hendrix en de ouders die hun kind Starnakel willen noemen
107/269
Hanneke: 'Ja, hallo, ik ben je moeder niet!'
106/269
Hanneke: 'Eigenlijk zijn kermissen de eenzaamste plekken op de wereld'
105/269
Hanneke: 'Ze had zelf haar luier uitgedaan... en alles onder gesmeerd'
104/269
Hanneke: 'Ik besef: mijn ouders zijn net als ik, we doen maar wat'
103/269
Hanneke Hendrix en de vader met de 360-gradenoefenbeker
102/269
Hanneke: 'Paaldansen op een kinderfeestje?'
101/269
Hanneke: 'Wie wil nou een killerbody?'
100/269
Hanneke: 'Bemoei je lekker met je eigen zaken'
99/269
Hanneke Hendrix en de voedende moeder
98/269
Hanneke: 'Hoe kunnen kinderen nou geen snoep lusten?!'
97/269
Hanneke: Rompertjes waarop staat 'Gemaakt in 't lab van 't ziekenhuis'
96/269
Hanneke: 'Het eten niet lekker? Póép is niet lekker!'
95/269
Hanneke: 'Fok Nijntje!'
94/269
Hanneke: 'Nee, ik wil geen voetbalplaatjes'
93/269
Hanneke: 'Waarom ging S. in haar badjas naar het werk?'
92/269
Hanneke: 'Daarom val ik op de bank in slaap'
91/269
Hanneke: 'De dochter heeft de hele keuken leeggehaald. Nou en?'
90/269
Hanneke: ‘Die ene babyboomer in een zaal vol millennials’
89/269
Hanneke: 'Ik geef de straatmuzikant niks. Tot zover de kerstgedachte'
88/269
Hanneke: 'De dochter huilt al dagen, gek word ik ervan'
87/269
Hanneke Hendrix: ‘De hel, dat zijn ánderen in kinderspeelparadijzen'
86/269
Hanneke Hendrix: 'In de rij staan bij deze kaaswinkel is nooit erg'
85/269
Hanneke Hendrix: 'In ons huishouden hebben we geen principes'
84/269
Hanneke Hendrix: 'Ik keer me niet om. Ik ben geen held'
83/269
Hanneke Hendrix: 'De journalist vindt mijn columns nergens over gaan'
82/269
Hanneke Hendrix: Holleedertje in de dop
81/269
Hanneke Hendrix: Groots en saai leven
80/269
Hanneke Hendrix: Croissantjes en hysterie in de ochtend
79/269
Hanneke Hendrix: de driedubbele-dwarsdraaiende-blafhoest-met-kokhals
78/269
Hanneke Hendrix: Over graansoorten en koolhydraten
77/269
Hanneke Hendrix: 'Hoezo voor Eva geen astronautendekbed?'
76/269
Hanneke Hendrix: 'Maar goed dat de dochter pit in haar donder heeft'
75/269
Hanneke Hendrix: Iets met een banaan
74/269
Hanneke Hendrix: Kansarm
73/269
Hanneke Hendrix: Tired, but tired. But tired.
72/269
Hanneke Hendrix: Free-range parenting
71/269
Hanneke Hendrix: Te veel prikkels
70/269
Hanneke Hendrix: Het Segway-principe
69/269
Hanneke Hendrix: Vermoeid ouderschap
68/269
Column: Importkinderen
67/269
Column: Altijd het beste en veiligste voor je kindje
66/269
Column: Het wordt beter
65/269
Column: Consequent opvoeden en nooit naar de opvang
64/269
Column: Fucking mamafiets
63/269
Column: Ik ben een lafaard
62/269
Column: Wat te doen met de zuigeling?
61/269
Freelancen en baby's baren, hoe doe je dat?
60/269
Column: Krijsen om gebak
59/269
Column: Trauma's
58/269
Column: Twee kindjes
57/269
Column: Uit de hemel verschenen
56/269
Column: Je kind aan een tuigje met een touw
55/269
Column: Het gangetje
54/269
Column: Daar word je hard van
53/269
Column: Dik maar gelukkig
52/269
Column: 'Ik mag niets eten de komende vierentwintig uur'
51/269
Column: 'Slapen, daar kun je me ’s nachts voor wakker maken'
50/269
Column: 'Natte wortelsalade recht op Lenies linkertiet'
49/269
Column: 'Als je met Berry was, dan ging er altijd wel wat mis'
48/269
Column: ‘Wat zit haar haar leuk!’ Het blijkt stroop te zijn
47/269
Column: yoghurt voor je stoelgang
46/269
Column: Lust ik niet!
45/269
Column: Van snurkenstein
44/269
Column: Liever een meisje
43/269
De Fertiliteitsproblemen-Dooddoener-Bingokaart
42/269
De uitgebluste moeder
41/269
Ouwe tang
40/269
De onderkin
39/269
De kinderdagverblijf-paracetamol-zetpil-truc
38/269
De kinderverjaardag
37/269
Kotsen over de hoes
36/269
Blut
35/269
De leven
34/269
Moe
33/269
Fuck de symbiose
32/269
Met het broodmes spelen
31/269
Doorslapen
30/269
Een tweede adopteren
29/269
Tommie
28/269
Spijt
27/269
Geitenkaaslollytestikel
26/269
Rauwe biefstuk en croissantjes
25/269
Kak
24/269
Koffie-tik in de boekenkast
23/269
De onschuldige gevangene
22/269
Trefbal
21/269
Rania
20/269
Billendoekjes en maïzena
19/269
Floep
18/269
Ik kan de nieuwe grote kleren krijgen
17/269
Zo'n dag
16/269
Het schoolplein
15/269
Een sprongetje
14/269
Niets veranderd
13/269
De helm of niet de helm
12/269
Merci
11/269
Ziek kind
10/269
Op het consultatiebureau
9/269
De diva en de dronkenlap
8/269
Dag huis
7/269
Lekker genieten
6/269
Hondenravotplek
5/269
Mausoleum
4/269
Het universum der verloren objecten
3/269
Vriend K. op de koffie
2/269
Mag ik al bier?
1/269
Hanneke Hendrix beschrijft de kleinigheden in haar leven als kersverse ouder. En vooral het falen in dat kader of de spreekwoordelijke 'roze muur' waar ze steeds tegenaan loopt.
01-1-2018 09:00
Fotografie: Amy van Leiden
Ik zit op een pre-oudejaarsetentje, aan een lange tafel, met goede vrienden. De dochter zit op schoot en probeert alles wat er op tafel ligt te pakken. Alles wat ik haar aangeef gooit ze boos op de grond. Ze gilt. Ze wil de kaars. En het vleesmes. De antieke juskan. Niet dat stomme boek met een blije muis die fruit aanwijst.
‘Normaal is ze nooit zo,’ probeer ik. ‘Het is vast een fase.’
Aan tafel kijkt iedereen me meewarig aan. Ik snap het ook wel. Ik was ook zo. Als iemand zijn schreeuwende kind meenam naar een etentje ergerde ik me dood. Zuchtend hou ik de dochter in bedwang. Prinses Sirene noemen we haar tegenwoordig thuis. Ik kijk naar de fles wijn op tafel en overweeg die aan mijn mond te zetten. De dochter is ondertussen van mijn schoot geklommen en zit nu in de open keuken met twee opscheplepels op pannen te rammen, die ze uit het kastje heeft gehaald, samen met al het andere kookgerei. Ik kijk weer naar de wijnfles. Ik denk na, maar er komt niet veel. Ik zucht weer.
‘Wil je nog wijn?’ roept iemand naar me, over de herrie heen.
‘Nee, ik moet nog rijden,’ zeg ik sip.
‘O,’ zegt degene naast me.
‘En gaan jullie met oud en nieuw eigenlijk nog iets leuks doen?’
Ik bol mijn wangen en blaas luid uit. ‘Mijn god, nee,’ zeg ik. ‘Alsjeblieft niks leuks. Dan sterf ik, denk ik.’
‘O,’ zegt degene. ‘Goh.’
Ik weet wel wat ze allemaal denken: vroeger was ik degene die het licht uitdeed in het café. Nu merk ik het niet eens meer als de dochter de schemerlamp naast me een half uur lang aan- en uitzet. Klik-klik-klik-klik, en dat een half uur lang, alsof je in het licht van een stroboscoop zit. Of als ze, zoals nu, met pollepels op een pan slaat.
En ineens zie ik het.
Ik ben een uitgebluste moeder geworden.
Die mensen waar ik vroeger altijd zo meewarig naar keek, die moe en naar elkaar snauwend door de supermarkt liepen met een schreeuwend kind in een karretje. Mensen die niet eens meer kwaad worden, omdat ze daar te moe voor zijn. Mensen die zeggen: ‘O nee, alsjeblieft niks leuks, want dan ga ik dood.’
Ik dacht dat ik de dans zou ontspringen. Dat ik een kind zou krijgen dat al die malle dingen helemaal niet nodig zou hebben: dingen als grenzen en, ik noem maar wat, een opvoeding. Ik kan mezelf niet meer voor de gek houden. Ik ben het ook. Ik ben het cliché van het cliché.
Ik zucht en sta op, loop naar de dochter, til haar op, en draai me naar de kamer.
‘We gaan,’ zeg ik. ‘Ze is moe.’
Maar de hele ruimte weet dat ik degene ben die moe is.
Opgelucht wordt er geknikt.
‘Hè jammer,’ zegt nog iemand.
‘Over achttien jaar kom ik wel weer een keer aanschuiven,’ zeg ik.
‘Ja, is goed,’ zegt de gastheer lief.
In de lift heb ik de dochter op de arm.
‘Aaaie, aaaie, aaaie,’ zegt ze. Ze aait over mijn haar. Er komt een stel binnen met een kleine baby in een wagen. Ze zien er sjiek uit, maar kijken moe. Ik glimlach naar ze.
‘Lief,’ zeggen ze. Ze wijzen naar mijn dochter.
‘Ach,’ zeg ik. ‘Als ze slaapt.’
Ook weer een cliché. Maar dat is wat ons bindt, nietwaar?
Ineens besef ik dat de clichés alleen maar kunnen bestaan omdat we met heel veel mensen uitgebluste ouders zijn. Ik wil het stel uitnodigen om ook bij mijn Club van Uitgebluste Ouders te komen, maar ik houd mijn mond. Die zijn er vanzelf wel een keer aan toe. En voor wie zich nu al aangesproken voelt: kom maar bij de Club. Het is hier heel gezellig, we hebben plek genoeg en we hebben geen enkel leuk programma of ludieke activiteit.
Niets!
Heerlijk!
Dus meld u aan!
En zegt het voort!
Lees hier meer columns van Hanneke Hendrix.
