Hanneke: 'Ooit heeft iemand per ongeluk koffie en bier ontdekt'
Hanneke Hendrix (39) deed veel levenswijsheid op als barvrouw in de kroeg. Nu schrijft ze columns en romans en is ze co-host van de ouderschapspodcast Ik ken iemand die. Ze heeft een dochter (3,5) en een man, en is de laatste Nederlander zonder smartphone.
We zitten in de tuin en we drinken koffie. Het is weekend. De kinderen spelen. We hebben tijd.
'Ooit is er iemand geweest, ooit ergens, die misschien wel per ongeluk een hand met ouwe koffiebonen in het vuur gooide,' zegt D.
'Misschien was diegene kwaad, had diegene geprobeerd om ze te eten, was diegene teleurgesteld geweest en had ze vervolgens in het vuur gegooid. Waarna diegene ineens opkeek en dacht: wat rúíkt het hier toch lekker? Wat ís dat?'
'En dat zo diegene de koffie heeft uitgevonden,' zeg ik.
Lees ook: Hanneke: 'Dit is mijn eerste echte cappuccino sinds maart'
'Ik zat ooit in de auto radio te luisteren, en er was allemaal nieuws over klimaatverandering en smeltende poolkappen en ik vind dat allemaal vreselijk en deprimerend, maar pas toen er een deskundige vertelde dat 60% van alle koffierassen met uitsterven bedreigd is, heb ik op het stuur geslagen en hardop geschreeuwd dat ‘WE ZO TOCH NIET VERDER KUNNEN MET DE WERELD?!’' zegt I.
We nemen allemaal nog een slok.
'Of bier,' zeg ik. 'Hoe is dat dan ooit per ongeluk gegaan?'
'Dat is niet helemaal per ongeluk gegaan, dat is gewoon zo ontstaan omdat mensen water houdbaar wilden maken. Denk ik,' zegt I.
'Of icetea,' zegt D. 'Dat is natuurlijk ooit een keer bedacht omdat iemand het beu was om al die potten ouwe thee weg te gooien. Dan kun je er ook een hand suiker, een citroentje en zak ijs ingooien.'
We knikken.
'Moet ik theezetten?' zeg ik.
De andere twee schudden van nee. Het is weer even stil. De kinderen zijn in de zandbak een gat naar Nieuw Zeeland aan het graven.
'Zeg, wat ik me dus óók wel eens afvraag, qua icetea: hoeveel mensen op de wereld zijn er al een oog verloren door een citroenstamper in een glas icetea?'
We denken na.
Lees ook: Hanneke: 'Welke ontaarde moeder laat haar arme spruitje nou alleen?'
'Toch minstens één iemand,' zeg ik. 'Ik bedoel: als je het kunt verzinnen, dan moet het wel ergens in de wereld, ooit, gebeurd zijn.'
'Of zoals een vriend van me vaak zegt,' zegt I. 'Dat er ooit ergens op de wereld iemand was die voor het eerst sinds het bestaan van de mensheid tegen iemand ze: ‘trek eens aan mijn vinger’ en toen een scheet liet.'
'Ja!' zegt D. 'Dat staat dus nergens in de geschiedenisboeken.'
'Het is een schande,' zeg ik.
We drinken onze koffie op. Het begint warm te worden, de zon brandt.
'Icetea dan maar?' zeg ik.
'Nee,' zegt I. 'Dat is veel te gevaarlijk.'
'Doe maar bier,' zegt D.
Ik kijk op de klok.
'Is het al vier uur in Nieuw Zeeland,' roep ik richting de zandbak. De dochter steekt haar duim op.
Mooi.
Bier it is. Het is immers maar gewoon houdbaar gemaakt water. Schijnt.
Lees hier meer columns van Hanneke Hendrix.