Hanneke: 'Ik heb een collega die nooit koffie voor me haalt'
Hanneke Hendrix (40) deed veel levenswijsheid op als barvrouw in de kroeg. Nu schrijft ze columns en romans en is ze co-host van de ouderschapspodcast Ik ken iemand die. Ze heeft een dochter (4) en een man, en is de laatste Nederlander zonder smartphone.
'Waar zal ik eens een stukje over schrijven?' vraag ik aan de dochter die aan het andere bureau in de werkkamer zit.
'Mega Mindy,' zegt ze zonder op te kijken van haar tekening.
'O,' zeg ik. 'Dat kan natuurlijk ook.'
Lees ook: Hanneke: 'Ik verdedig me niet meer omdat ik 4 dagen in de week werk'
Voor de eerste coronalockdown liepen bij mij werk en kind strikt gescheiden, maar na een jaar af en aan zonder school en opvang, gebeurt het steeds vaker dat ik aan mijn bureau zit te werken en de dochter tegenover me aan het andere bureau zit te tekenen. Als iemand die stiekem een relatie steeds serieuzer maakt, zoals je vroeger een la bij iemand in huis in bezit nam en een tandenborstel achterliet, heeft zij een grote la naar het andere bureau ingenomen met karton, papier, verf en kleurpotloden. Dus nu heb ik steeds vaker een collega, hier op kantoor. Eentje die af en toe met de potloden smijt als iets niet lukt, steeds bezig is mijn nietapparaat te stelen en eentje die nooit koffie voor me haalt, maar wél elk uur een tekening komt brengen. Op dit moment is ze een Kinderen voor Kinderen-liedje aan het zingen, alleen het refrein en steeds opnieuw.
'Mega Mindy,' zeg ik.
'Ja,' zegt ze.
'En wat gaat die doen dan?'
'Ja,' zegt ze. 'Weet ik veel.'
'O,' zeg ik.
'Ja,' zegt ze. 'En nou stil. Want ik ben aan het werken.'
'O,' zeg ik nog eens.
'Sti-hil,' zegt ze.
Het is lang stil. Alleen mijn getik op het toetsenbord en haar kleurpotlood op het vel papier.
Lees ook: Hanneke: 'Ik heb net een halve pot Nutella opgegeten. Met een lepel'
'Ik wil thee,' zegt ze na een tijdje, wederom zonder op te kijken. Ik zucht. De theepot is inderdaad leeg. Ik wil eigenlijk niet, maar ik sta toch maar op om een nieuwe pot te gaan zetten. Ik wil de collegiale banden natuurlijk ook niet verstoren nu het net zo goed gaat.
En zo modderen we al een tijd door, totdat ze vandaag uit de BSO kwam. Terwijl ze aan tafel zit met haar arm om een glas ranja zegt ze uitgeblust: 'Ik heb zoooo hard moeten werken vandaag. Ik kán niet meer.' Ik kijk haar aan. Ik wil zeggen: volgens mij ben je overwerkt, misschien moet je eens een coach in de arm nemen. Maar ik zeg: 'Weet je wat, volgens mij moet jij morgen en overmorgen maar eens wat meer afspreken.'
Daarna jaag ik haar de speeltuin in.
Het kantoor sluit ik de komende tijd maar even af.
Lees hier meer columns van Hanneke.