Hanneke: 'Met een hooikoortspilletje gaat alles over'
Hanneke Hendrix (39) deed veel levenswijsheid op als barvrouw in de kroeg. Nu schrijft ze columns en romans en is ze co-host van de ouderschapspodcast Ik ken iemand die. Ze heeft een dochter (3,5) en een man, en is de laatste Nederlander zonder smartphone.
Of ik het druk heb, vraagt Q. aan de telefoon.
'Druk?' zeg ik.
Vandaag zei de dochter nadat ik zei wat we gingen doen die dag: 'En wat ga jij dan doen?'
Waarop ik zei: 'Ik ga mee.'
Waarop de dochter verbaasd zei: 'Hè? Ga je méééé?'
Nu ja... Ik heb het wel een beetje druk, dus.
'Goh,' zegt Q. 'Wat klink je trouwens nasaal. Heb je de corona ofzo?'
'Ik heb hooikoorts,' zeg ik.
'Ja, dat zeggen ze allemaal.'
'Nee, echt,' zeg ik.
'Sinds wanneer heb jij hooikoorts?'
'Sinds een jaar of vijf.'
'Is ook ouderdom,' zegt Q. 'Uiteindelijk krijgt iedereen hooikoorts, zeggen ze.'
'Maar goed, ik weet dat omdat ik jeukende ogen en een loopneus heb en constant moet niezen, maar verder nergens last van heb, als in: ik voel me gewoon fit… Of ja, fit, fit, ik bén natuurlijk niet fit, maar ik voelde me gewoon: prima.'
'Je moet even op hooikoortsradar kijken,' zegt Q.
Ik rammel een zoekterm in Google.
'Heel Nederland paars,' zeg ik, als ik de website heb gevonden. 'Is dat erg?'
'Erger dan rood,' zegt Q.
'Goh,' zeg ik.
'Ik heb zin om een dutje te doen,' zegt Q.
'Dáár heb ik zin in,' zeg ik. 'Om even op de grond te gaan liggen en te gaan slapen. Och, die tijd die ik als student heb vergooid aan het lethargisch kijken naar series op televisie en DVD-speler, had ik er toen maar meer van genoten in plaats van me schuldig te voelen. Youth is wasted on the young.'
Lees ook: Hanneke: 'De dochter heeft elke dag één taakje: de tafel dekken'
Over youth en wasting gesproken: ik was dus op de weegschaal gaan staan. In hetzelfde thema: waarom maakte ik me zo druk om mijn gewicht toen ik 65 kilo woog? Wáárom? Ik zou mezelf streng toespreken, als ik mezelf in 2010 tegen zou komen. Maar helaas. Ik heb alleen mijn dikke huidige zelf. In een stuip besloot ik gisteravond dat ik ('Ja, ná de hoorspelopnames, hoor, en ná de vakantie, dan pas!') maar eens moest gaan sporten. Of íets moest gaan doen. En zoals ik altijd doe, ik ging niet sporten maar ik keek een filmpje op Youtube, terwijl ik wijn dronk. Overigens wél van iemand die tenminste niet al nul kilo woog voor hij/zij/hen begon aan zo'n In maar twee weken word je echt ineens superdun en het is echt heel makkelijk want je moet gewoon doen wat ik zeg-programma én iemand die zei dat het 'the work-out of Satan' is.
Het fijne aan zo'n filmpje kijken is dat je daarna het gevoel hebt dat je al hebt gesport.
Dat het dan al voelt alsof je strakker in je vel komt te zitten.
Lees ook: Hanneke: 'Ik was altijd heel eerlijk tegen mijn dochter. Tot gisteren'
'Maar neem nou maar gewoon een hooikoortspilletje,' zegt Q. 'Dan gaat alles over. Alleen die extra kilo’s. Die zijn helaas niet op te lossen met een pilletje. Ja, of met speed, maar ik weet niet of je die kant opwil.'
'Meh,' zeg ik.
Ik word al moe bij het idee.
'Dat gezegd hebbende,' zeg ik. 'Ik ga even een rollade in elkaar draaien. Er moet natuurlijk wel vlees zijn om aan te snijden voor me, als man en dochter weer thuis zijn.'
We hangen op. Genoeg geluld en aan de slag. Geheel conform een vrouw van mijn leeftijd: de keuken in.
Lees hier meer columns van Hanneke Hendrix.