Hanneke: 'Hij had geen verplichtingen omdat zijn vrouw alles regelde'
Hanneke Hendrix (40) deed veel levenswijsheid op als barvrouw in de kroeg. Nu schrijft ze columns en romans en is ze co-host van de ouderschapspodcast Ik ken iemand die. Ze heeft een dochter (4) en een man, en is de laatste Nederlander zonder smartphone.
A. en ik drinken thee onder het afdak in de achtertuin. De wind slaat om ons heen en het regent pijpenstelen.
'Ik moet nog een column tikken,' zeg ik.
Lees ook: Hanneke: 'Ik wilde haar treuzelende gedrag absoluut niet belonen'
A. knikt wat. Hij nipt van zijn thee.
'Ik heb zo'n zin in heel erg rijk worden en dan ergens een huisje op een berg kopen en daar dan naast de houtkachel gaan zitten,' zeg ik.
Het is weer even stil.
'Dat zei ik vanochtend nog tegen een andere moeder: 'Ik heb altijd vrij en nooit'. Misschien moet ik gewoon een baas die steeds over mijn schouders meekijkt en roept: 'DOORWERREKE HENDRIX TSJOP TSJOP!''
A. haalt een blaadje van de struik naast het schuurtje uit zijn thee, wappert met zijn hand om het natte blaadje eraf te krijgen.
'Hè, wat een onzin ook weer,' zeg ik. 'Ik heb een huis in een minidorp met een houtkachel en zit ik nu naast die houtkachel? Nee! Ik zit weer werkontwijkendgedrag te vertonen! Ik moet een baas hebben.'
Het is weer stil.
'Over boterhamtrommels? Is dat leuk?'
A. schenkt nog wat thee bij uit de thermos.
'Ik heb altijd vrij en nooit,' zucht ik.
A. zucht ook.
'Heb jij nog een idee?' zeg ik.
Lees ook: Column Hanneke: 'Jullie dochter is een soort Pipi Langkous'
'Weet je wat je moet doen? Gewoon zo'n column over vroeger. Dat moet je doen. Dat je nog een Harry Mulisch had die schrijver was en ook nog kinderen had, maar dat die niet meetelden in zijn wereld. Dat 'ie zich nog liever door een teckel in zijn gezicht liet likken, dan iets met zijn kinderen te doen. Dat 'ie met een glaasje champagne en een pijp even kwam binnenlopen bij de verjaardag van zijn kind en daarna gewoon weer verder ging met zijn werk. Dat-ie onzin riep als: je kunt niet tegelijkertijd vader en zoon zijn. Dat 'ie een mannenclubje had en er geen vrouwen bij wilde omdat die dan over verplichtingen gingen praten. Ja, díe had hij natuurlijk niet, omdat zijn vrouw alles regelde. Christus te paard. Schrijf dáár dan eens over.'
Hij mokt nog wat door.
'Boterhamtrommels,' voegt hij er hoofdschuddend aan toe.
Ik denk na. Wat een goed plan.
'Heb je ook nog een eind?' vraag ik.
'Ja, dat je dan eindigt met dat hij is geëindigd met gele tanden en kinderen die vertellen dat ze eigenlijk geen vader hadden.'
Ik maak notities, de blaadjes van het opschrijfboekje wapperen in de wind.
'Dan de volgende keer over boterhamtrommels,' zeg ik. 'En waarom alleen moeders schijnbaar brood smeren voor hun kroost. Of vindt jij van niet?'
A. haalt diep adem, maar zegt niks. Hij schudt zijn hoofd.
Lees hier meer columns van Hanneke.